แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 2009
สรุปบท บทที่ 2009 สัญญาว่าถ้ารออีกสักพักจะทำใหม่อีกครั้ง / บทที่ 2010 กินเข้าไปตอนนี้เลย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี
บทที่ 2009 สัญญาว่าถ้ารออีกสักพักจะทำใหม่อีกครั้ง / บทที่ 2010 กินเข้าไปตอนนี้เลย – ตอนที่ต้องอ่านของ แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี
ตอนนี้ของ แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี โดย Internet ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายจีนปัจจุบันทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 2009 สัญญาว่าถ้ารออีกสักพักจะทำใหม่อีกครั้ง / บทที่ 2010 กินเข้าไปตอนนี้เลย จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
บทที่ 2009 สัญญาว่าถ้ารออีกสักพักจะทำใหม่อีกครั้ง
หน้าประตูคือกิ่งต้นไม้ที่แห้งเฉา บนต้นไม้แห้งมีนกสีดำดีที่ไม่ทราบสายพันธุ์เกาะอยู่สามสี่ตัว อาคารมืดครึ้มดูทรุดโทรมไปตามกาลเวลา ไม่มีใครอยู่มานานแล้ว แลดูวังเวงอย่างเห็นได้ชัด
สิ่งที่ทำให้เธอใส่ใจอยู่บ้างคือ สถานที่แห่งนี้…แลดูคุ้นตาและคุ้นเคยอย่างน่าประหลาด…
ไม่นาน ซือเยี่ยหานก็ประคองเธอเข้ามาในบ้านแล้ว
ถึงแม้มองจากภายนอกแล้วสถานที่แห่งนี้จะดูทั้งวังเวงทั้งทรุดโทรม แต่ว่า หลังจากเข้ามาแล้วราวกับเป็นคนละโลก การตกแต่งภายในนั้นสะดวกสบายมาก มองแวบเดียวก็รู้ว่ามีคนมาทำความสะอาดอยู่เป็นประจำ
เยี่ยหวันหวั่นจ้องมองห้องนอนหลักบนชั้นสองที่ซือเยี่ยหานพยุงเข้าไปด้วยความตื่นตะลึง จากนั้นก็นั่งลงบนโซฟาที่ปูด้วยพรมสีขาวอ่อนนุ่ม
“นั่งดีๆ นะ อย่าขยับ” หลังจากซือเยี่ยหานประคองหญิงสาวนั่งลงดีๆ แล้ว ก็ฉวยมือของเธอไปทันที จากนั้นก็ม้วนแขนเสื้อของเธอขึ้นไปสองสามทบ แล้วตรวจดูอย่างละเอียด
“โอ้…” เยี่ยหวันหวั่นนั่งอย่างเรียบร้อยว่าง่าย ปล่อยให้เขาตรวจดูอาการ สายตากลอกไปมาตามการขยับของเขา
มองเห็นเพียงว่ารอยเส้นเลือดบนร่างของหญิงสาวแผ่ขยายมุ่งสู่ข้อมือด้านในแล้ว คาดว่าในตำแหน่งใต้ร่มผ้าก็คงมีอยู่เต็มไปหมด…
ก่อนหน้านี้หมอเคยบอกไว้ว่า ตอนที่เกิดอาการยิ่งมีเส้นเลือดมาก ก็แปลว่าอารมณ์ยิ่งแปรปรวนมาก และความปรารถนาที่มีต่อคนในใจก็ยิ่งล้ำลึกด้วย…
แล้วตอนนี้เส้นสีแดงพวกนี้ของเธอ…เกิดขึ้นเพราะใครกัน…
พอคิดมาถึงตรงนี้ มือของซือเยี่ยหานที่กำข้อมือของหญิงสาวไว้ก็บีบแน่นขึ้นมาเล็กน้อย พยายามทำให้จิตใจของตัวเองสงบลง จู่ๆ ก็พลันมีเงาทาบลงมาเหนือศีรษะ จากนั้นเส้นผมสีดำขลับหลายปอยก็แผ่ลู่ลงมา คลอเคลียลำคอและบ่าของเขาจนคับยุบยิบ
จากนั้น ลมหายใจของหญิงสาวก็พลันตามเข้ามาติดๆ จุมพิตอ่อนละมุนอุ่นร้อนทาบทับลงบนริมฝีปากของเขาเช่นนี้…
ซือเยี่ยหานนิ่งงัน
จูบที่มาอย่างกะทันหันนี้ทำให้แผ่นหลังของซือเยี่ยหานเหยียดเกร็งจนตรงแน่ว จูบที่แผ่วเบา ทำให้ความคิดในสมองเขากระจุยกระจายไปในทันใด
หลังจากตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ซือเยี่ยหานก็คว้าไหล่สองข้างของหญิงสาวไว้ แล้วดันเธอออกห่างจากตัวเองเล็กน้อย “เธอ…”
เยี่ยหวันหวั่นเห็นว่าตัวเองถูกดันออกมา ก็พลันมีสีหน้าเหมือนโดนหลอกลวง “คุณสัญญาแล้วนี่ คุณสัญญาว่าถ้ารออีกสักพักจะทำใหม่อีกครั้ง ฉันรอมาสักพักแล้วไง รอตั้งนานเลยนะ!”
ซือเยี่ยหานเงียบไป
ซือเยี่ยหานสูดหายใจเข้าลึกๆ เฮือกหนึ่ง ความคิดที่กระจัดกระจายไปค่อยๆ หวนกลับมาบ้างแล้ว “หวันหวั่น เธอมองให้ชัดๆ สิ ฉันคือใคร”
เยี่ยหวันหวั่นตอบทันควัน “ผู้ชายกะล่อน”
ซือเยี่ยหานพูดไม่ออก…
เยี่ยหวันหวั่นยังคงประท้วงต่อไป “ คุณรับปากแล้ว! บอกว่าให้รอสักพักนี่!” เยี่ยหวันหวั่นจ้องมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างเอาเป็นตาย ยึดติดอยู่กับคำสัญญานี้ของอีกฝ่ายอย่างยิ่ง
ซือเยี่ยหานสูดหายใจเข้าลึกๆ อีกครั้ง “หวั่นหวั่น จำที่ฉันเคยพูดกับเธอไว้ได้ไหม กู่พิศวาสชนิดนี้ซับซ้อนมาก ถ้าหากเกิดข้อผิดพลาดขึ้นสักนิด…”
เยี่ยหวันหวั่นไม่สนใจ “คุณรับปากแล้วว่าถ้ารอสักพักจะทำกันใหม่!”
ซือเยี่ยหานเงียบไปอีกครั้ง
ในที่สุดซือเยี่ยหานก็ค้นพบความจริงเรื่องหนึ่งว่า ดูเหมือนว่าถ้าไม่ทำใหม่อีกครั้ง บทสนทนานี้ก็อย่าคิดที่จะได้ดำเนินต่อไปเลย
เมื่อสบเข้ากับดวงตาส่องประกายดึงดันของหญิงสาว ซือเยี่ยหานก็นวดหว่างคิ้วด้วยความปวดหัวแล้ว จากนั้นฝ่ามือใหญ่ก็ค่อยๆ โอบท้ายทอยของหญิงสาว แล้วทาบจุมพิตลงบนริมฝีปากของหญิงสาวอย่างแผ่วเบา…
เดิมทีแค่คิดจะเอาใจสักหน่อยเท่านั้น แต่ว่า เมื่อได้สัมผัสกับอุณหภูมิร่างกายที่อ่อนละมุนของเธอ ได้อยู่แนบชิดกับเธอแบบนี้ สติสัมปชัญญะจึงพลันหลุดลอยออกจากร่างไปในชั่วพริบตา…
รอจนปฏิกิริยาตอบสนองกลับมาอีกครั้ง จูบนี้ของเขา ก็จริงจังอย่างยิ่งแล้ว ไม่ใช่กระทำอย่างขอไปทีอีกต่อไป ส่วนเยี่ยหวันหวั่นก็ไม่รู้เลยว่าปลดกระดุมคอเสื้อของเขาออกไปตั้งแต่เมื่อไร กระดุมถูกเธอปลดออกสองเม็ดแล้ว คอเสื้อก็ถูกดึงจนยับยู่ยี่…
———————————————————–
บทที่ 2010 กินเข้าไปตอนนี้เลย
พอเยี่ยหวันหวั่นได้ยินก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไร พลันออกแรงที่มือ วินาทีต่อมา ชายหนุ่มก็ถูกเธอโผเข้าใส่จนล้มลงบนโซฟาแล้ว
ดวงตาของหญิงสาวเปล่งประกาย หอมแก้มของซือเยี่ยหานเสียงดังทีหนึ่ง “จริงเหรอ ฉันกินยาถอนพิษตอนนี้ได้เลยเหรอ”
ซือเยี่ยหานนิ่งงัน
ยาถอนพิษที่เขาบอก…ไม่ใช่ยาถอนพิษแบบนี้…
แต่ว่า เยี่ยหวันหวั่นไม่คิดจะฟังคำอธิบายของเขา ใช้กรงเล็บของเธอปลดคอเสื้อของเขาออกอย่างรวดเร็ว
เวลานี้ในใจของซือเยี่ยหานมีความกังวลมากเกินไป ถึงอย่างไรกู่พิศวาสชนิดนี้ก็อันตรายเป็นพิเศษ ไม่อาจปล่อยให้เกิดความผิดพลาดได้สักนิดจริงๆ เขาจะเอาชีวิตของเธอมาเสี่ยงไม่ได้
ซือเยี่ยหานพลันได้สติกลับคืนมา เตรียมจะผลักหญิงสาวออกไป ในเวลานี้เอง ตรงหน้าก็พลันพร่าเลือน สิ่งของบางอย่างก็ร่วงลงมาจากลำคอของหญิงสาว แกว่งไกวอยู่เบื้องหน้าเขา…
นี่คือ…
ก่อนหน้านี้เขาเห็นแล้วว่าบนลำคอของเยี่ยหวันหวั่นมีเชือกไหมสีแดงเส้นหนึ่งเพิ่มขึ้นมา แต่สิ่งที่ถูกร้อยไว้กับเชือกถูกคอเสื้อบดบัง จึงไม่รู้ว่าร้อยอะไรไว้
แต่เมื่อครู่นี้ สืบเนื่องมาจากการกระทำของเยี่ยหวันหวั่น สิ่งที่ร้อยไว้บนเชือกจึงหล่นลงมา ไม่น่าเชื่อเลยว่า…จะเป็นกระดุมข้อมือของเขา!
เป็นกระดุมข้อมือหินออบซิเดียนที่คุ้นตาเม็ดนั้น เขาไม่มีทางจำผิดแน่นอน เป็นสิ่งที่เขาบริจาคไปในงานเลี้ยงการกุศลครั้งนั้น
ซือเยี่ยหานจ้องมองกระดุมข้อมือเม็ดนั้นอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา ลำคอพลันแห้งผาก เลือดที่เดิมทีเย็นเฉียบก็เดือดพล่านขึ้นมาทันที พลุ่งพล่าน ซัดโถมขึ้นมาในทันใด
กระดุมข้อมือของเขาถูกเธอร้อยไว้กับเชือกไหมแดง แขวนติดคอไว้ เห็นได้ชัดเลยว่าหญิงสาวหวงแหนเป็นอย่างยิ่ง
สิ่งที่ได้รับรู้นี้ ทำให้หัวใจของเขาเต้นกระหน่ำอย่างบ้าคลั่งจนแทบจะเป็นอัมพาตแล้ว…
…………………………………….
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี