แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 201
สรุปบท บทที่ 201: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี
ตอน บทที่ 201 จาก แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 201 คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายจีนปัจจุบัน แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี ที่เขียนโดย Internet เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
บทที่ 201 เรียกพี่ชายแล้วจะสอนเธอให้ / บทที่ 202 กลัวเธอแล้วจริงๆ
โดย
Ink Stone_Romance
บทที่ 201 เรียกพี่ชายแล้วจะสอนเธอให้
เสียงออดเข้าเรียนดังขึ้น ในห้องเรียนจึงได้เงียบสงบลง
โดยพื้นฐานแล้วอาจารย์ทุกวิชาจะต้องถามว่าเธอเป็นใคร ทั้งยังสงสัยว่าเธอมาเข้าเรียนแทนเยี่ยหวันหวั่น
ขอร้องล่ะเธอจะโง่ขนาดนั้นเลยเหรอ? จะหาคนมาเรียนแทนก็ต้องหาคนที่หน้าตาเหมือนกันหน่อยสิ…
เพียงพริบตาเวลาก็ผ่านมาถึงช่วงบ่ายแล้ว ระหว่างนี้เยี่ยหวันหวั่นนอกจากจะต้องตอบข้อซักถามจากอาจารย์ทุกวิชา ยังต้องถูกคนมุงดูทุกคาบอีก
แทบจะทุกระดับชั้นต่างมาดูหน้าเธอรอบหนึ่ง ราวกับมาดูสิ่งมหัศจรรย์อะไร
เยี่ยหวันหวั่นเท้าคางบ่นพึมพำ “หากยังมีคนมาดูอีกฉันจะเก็บค่าชมแล้วนะ!”
ซือเซี่ยที่อยู่ด้านข้างกระพริบตาให้เธอทันที “ด้วยกันเถอะ! ฉันคิดว่าพวกเราสองคนร่วมมือกันต้องรวยแน่!”
เยี่ยหวันหวั่น “…”
เยี่ยหวันหวั่นมองไปยังท้องฟ้าด้านนอกที่เริ่มมืดครึ้มลงไป “ทำไมอยู่ดีๆ ก็หนาวแบบนี้?”
“ผลกระทบจากพายุใต้ฝุ่น วันนี้อุณหภูมิจะลดลงอย่างมาก เธอไม่รู้เหรอ?” ซือเซี่ยเอ่ย
“ไม่คิดเลยว่านายจะมีนิสัยชอบดูพยากรณ์อากาศด้วย!” เยี่ยหวันหวั่นแสดงออกถึงความประหลาดใจ
“เปล่า!”
“แล้วนายรู้ได้อย่างไร?”
ซือเซี่ยล้วงหยิบมือถือแล้วโยนให้เธอ เยี่ยหวันหวั่นยื่นหน้าไปมอง ก็เห็นข้อความรูปหัวใจเป็นชุดเตือนให้เขาระวังสุขภาพเพราะอากาศเปลี่ยนแปลง
เยี่ยหวันหวั่นนิ่งไป
ก็ได้ เขามีแฟนคลับสาวๆ จำนวนนับไม่ถ้วนช่วยเขาดู!
เป็นตามคาด ไม่นานด้านนอกก็มีฝนตกพรำ อุณหภูมิเย็นลงเรื่อยๆ
เพียงแต่โดยทั่วไปแล้วทุกคนก็เหมือนกับเธอที่ไม่ได้สวมเสื้อผ้ามากมาย อย่างไรแล้วเมื่อวานอากาศยังร้อนเหมือนฤดูร้อนอยู่เลย เมื่อเช้าก็ไม่มีสัญญาณสภาพอากาศเปลี่ยนแปลง
ตอนนี้เธอใส่แค่กระโปรงตัวเดียว เสื้อผ้าที่หอพักก็มีแต่เสื้อผ้าหน้าร้อน แม้แต่เสื้อโค้ทหนาๆ สักตัวก็ไม่มี
ซือเซี่ยชำเลืองเธอไปที “หนาวเหรอ?”
เยี่ยหวันหวั่นไร้คำจะพูด “ไร้สาระ!”
ซือเซี่ยถอนหายใจ “หนาวก็ช่วยไม่ได้ ฉันใส่มาแค่ตัวเดียว หากจะถอดให้เธอ ฉันอาจจะเสียความบริสุทธิ์ไปได้”
เยี่ยหวันหวั่น “เหอเหอ ขอบใจแต่ไม่ต้องหรอก!”
ซือเซี่ยพูดพลางเหลือบมองไปทางหน้าประตู “เพียงแต่ อีกไม่นานกองทัพส่งเสื้อผ้าให้เธอน่าจะใกล้มาถึงแล้ว!”
กองทัพส่งเสื้อผ้าอะไรกัน?
ซือเซี่ยเพิ่งจะพูดจบ ที่หน้าประตูก็มีรุ่นน้องชายลักษณะขาวผุดผ่องยืนอยู่ มองมาทางเยี่ยหวันหวั่นพูดจาตะกุกตะกัก “สะ…สวัสดีครับรุ่นพี่ ผมชื่อจางรุ้ยชั้น ม.5 ห้อง A ครับ อากาศเย็นขนาดนี้ วันนี้พี่ไม่ได้ใส่เสื้อผ้าหนาๆ มา แบบนี้จะไม่สบายได้นะครับ! พี่ใส่เสื้อตัวนี้ของผมได้นะครับ?”
“แม่เจ้า! เด็กน้อยจากที่ไหนเนี่ย! มาแย่งสาวถึงถิ่นของพวกเราเลย! พี่น้องเราถอด! ปล่อยให้รุ่นน้องแย่งดาวโรงเรียนไปได้จะขายหน้าขนาดไหน!” นักเรียนชายห้อง F พลันหยุดทันที
และแล้ว…
เพียงครู่เดียว ตรงหน้าของเยี่ยหวันหวั่นก็ได้รับเสื้อผ้ากองหนึ่ง…
“ไม่ต้องหรอก ขอบใจนะ ฉันไม่หนาว”
“จะไม่หนาวได้อย่างไร รุ่นพี่จามขนาดนี้แล้ว!”
“ฉันกลับไปหยิบเสื้อที่หอพักสักตัวก็พอแล้ว”
“ได้อย่างไรกัน ตอนนี้ข้างนอกฝนตกอยู่นะ!”
“ไม่ต้องจริงๆ…”
“ต้องเอาๆ!”
ขณะที่ทางนี้เยี่ยหวันหวั่นกำลังปฏิเสธไปทีละคน กองทัพส่งเสื้อผ้าของซือเซี่ยอีกด้านหนึ่งก็มาถึง
ตรงหน้ามีสาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มคนหนึ่งในมือมีเสื้อโค้ทผู้ชายสีดำอยู่ตัวหนึ่งยืนอยู่ตรงนั้น “ซือเซี่ย ทำไมนายถึงใส่เสื้อผ้าน้อยชิ้นแบบนี้ล่ะ! ก่อนหน้านี้นายเพิ่งจะป่วยมา จะปล่อยให้เป็นหวัดไม่ได้นะ! หากไม่รังเกียจล่ะก็ นายใส่เสื้อตัวนี้ได้นะ! เมื่อครู่ฉันไปยืมจากพี่ชายห้องข้างๆ มาให้น่ะ!”
จวบจนรถคันนั้นแล่นหายไปกลางสายฝน ซือเซี่ยก็เห็นน้ำตาของเยี่ยหวันหวั่นพรั่งพรูออกมา
ได้เห็นเยี่ยหวันหวั่นจู่ๆ ก็ร้องไห้ ซือเซี่ยพลันตกใจ “เฮ้…เฮ้เธอเป็นอะไร? อยู่ดีๆ ทำไมถึงร้องไห้ได้? เธอ…เธอไม่เป็นไรใช่ไหม…”
เยี่ยหวันหวั่นยังคงจดจ้องทิศทางที่เยี่ยมู่ฝานจากไป ร้องไห้ไร้เสียงหยาดน้ำตาไหลร่วงไม่หยุด อยู่นอกเหนือการควบคุมของเธอได้
ผ่านไปพักหนึ่ง เยี่ยหวันหวั่นค่อยๆ นั่งลงมา ฟุบลงกับโต๊ะเอาหน้าที่เปื้อนด้วยคราบน้ำตาซุกลงไป หัวไหล่สั่นเทา ร้องไห้คร่ำครวญเสียงเบา “คนเลว…”
รู้ดีอยู่แก่ใจว่าเธออยู่โรงเรียนเดียวกับเฉินเมิ่งฉี รู้อยู่แล้วว่าห้องเรียนของเธออยู่ฝั่งตรงข้าม มาส่งเสื้อผ้าให้เฉินเมิ่งฉี แต่กลับลืมเธอได้เสียสนิท
นี่คือการลงโทษงั้นเหรอ?
หากว่าใช่ละก็ เขาทำสำเร็จแล้ว
ตอนนี้เธอน้อยเนื้อต่ำใจทุกข์ทรมานจนแทบจะตายอยู่แล้ว!
แค่คิดถึงพี่ชายที่เคยรักและทะนุถนอมเธออย่างมาก ตอนนี้กลับมอบทุกสิ่งอย่างไปให้เฉินเมิ่งฉี…
แต่บังเอิญว่าเรื่องราวทั้งหมดนี้มีต้นเหตุมาจากเธอเอง…
ครั้งแรกที่ได้เกิดใหม่อีกครั้ง เธอก็ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของเธอเองได้ และไม่เคยคิดอยากควบคุมด้วย มันช่างทรมานเหลือเกิน…
ซือเซี่ยไม่เคยคิดว่าจะทำอะไรไม่ถูกแบบนี้มาก่อนเลย “เยี่ยหวันหวั่น เธอเป็นอะไรกันแน่? คนเลว? ใครเป็นคนเลว? เธอเลิกร้องได้แล้ว…”
คนข้างหูส่งเสียงเอะอะรบกวนเธอไม่หยุด เยี่ยหวันหวั่นปวดหัวจนแทบระเบิด “นายเลิกยุ่งกับฉันสักที ฉันหนาวจนร้องไห้ไม่ได้เหรอ?”
ซือเซี่ยเม้มริมฝีปากแน่นจ้องมองผู้หญิงที่ฟุบอยู่กับโต๊ะ บ่นเสียงออดแอด “กลัวเธอแล้วจริงๆ!”
พูดจบ สองมือจับปลายเสื้อยืดบนร่างกายของตัวเอง พลิกขึ้นมาตามมือ ถอดเสื้อออกมาอย่างสะอาดเรียบร้อย จากนั้นวางทาบลงบนตัวของเยี่ยหวันหวั่น…
ในห้องเรียนเงียบอยู่ประมาณสิบวินาที จากนั้นได้เห็นท่อนบนเปลือยเปล่าของซือเซี่ย กระดูกไหปลาร้า กล้ามหน้าท้อง…
นักเรียนหญิงทั้งชั้นเรียนต่างระเบิดเสียงกรี๊ดกร๊าดราวกับระเบิดปรมาณู “กรี๊ด! อร้ายยยยย–”
………………………………….
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี