แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 2027
บทที่ 2027 รังแกนายแล้วไงล่ะ
“อี้จือฮวา นายเอาเชือกไปสิ”
ไม่นานนัก เฟิงเสวียนอี้ก็เดินออกมาจากกลุ่มคน แล้วโยนเชือกไนลอนลงที่ข้างเท้าของอี้จือฮวา
“หมายความว่ายังไง…” อี้จือฮวาจ้องมองเชือกเส้นใหญ่ตรงข้างเท้า ใบหน้าเต็มไปด้วยความสับสนมึนงง
จนกระทั่งเมื่ออี้จือฮวาได้เห็นหน้าของเฟิงเสวียนอี้ชัดๆ แล้วจึงมองไปทางจอขนาดใหญ่ของห้องทำงานตามสัญชาตญาณ ชั่วพริบตานั้น เขาราวกับมีสายฟ้าฟาดภายในสมอง
“เวรเอ๊ย…เฟิงเสวียนอี้ นายมันไอ้ติดอ่างสมควรตาย นายสมควรโดนเชือดด้วยพันดาบ ต้องเป็นนายแน่ๆ มีแค่นายที่ทำเรื่องหน้าไม่อายประเภทนี้ได้ ไม่น่าเชื่อเลยว่านายจะช่วยคนอื่นมารังแกฉัน”
หลังจากอี้จือฮวาได้สติกลับมา ก็ชี้นิ้วใส่เฟิงเสวียนอี้พลางตะโกนด่าทอ
พอได้ยินคำพูดของอี้จือฮวา เฟิงเสวียนอี้ก็ปรายตามองอี้จือฮวาแวบหนึ่งด้วยสีหน้าไม่แยแส แล้วเอ่ยอย่างเรียบเฉยว่า “รังแกนายแล้วไงล่ะ รังแกนายแล้วก็ไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบนี่”
อี้จือฮวาพูดไม่ออก…
“หยุดพูดไร้สาระเถอะ สำเหนียกตัวเองซะบ้าง อย่าให้เหล่าผู้กล้าของพันธมิตรอู๋เว่ยต้องลงมือเลย คาดว่าคงไม่สุภาพอ่อนโยนกันขนาดนั้นหรอกนะ” เฟิงเสวียนอี้จ้องมองอี้จือฮวา พูดพลางถอนหายใจ
“จะให้ฉันมัดตัวเอง…นายเล่นมุกตลกระดับโลกอยู่หรือไง นี่เป็นความอัปยศอย่างหนึ่งของฉันเลยนะ เป็นการดูหมิ่น ไม่ให้ความเคารพ…” อี้จือฮวาตะโกนเสียงเย็น
“ไม่ว่าจะยังไง ฉันก็เคยเป็นนักฆ่าชั้นยอด สำหรับฉันแล้ว ภารกิจมีแค่สองประเภท อย่างแรกทำสำเร็จ ฉันจากไป อย่างที่สองล้มเหลว ฉันจากไปไม่ได้ คิดจะให้ฉันมัดตัวเองงั้นเหรอ ไม่มีทาง!” อี้จือฮวายังคงตะโกนต่อไป
“โอ้ เจ้าอารมณ์ไม่เบาเลยนี่!” เป่ยโต่วจ้องมองอี้จือฮวา “ถ้านายไม่ลงมือด้วยตัวเอง ถ้างั้นพวกเราจะช่วยนาย!”
เวลานี้ ชาวพันธมิตรอู๋เว่ยต่างเดินล้อมกรอบเข้าหาอี้จือฮวาแล้ว
พอเห็นคนหลายสิบคนดาหน้าเข้ามาพร้อมกัน ใบหน้าของอี้จือฮวาก็เต็มไปด้วยความกระอักกระอ่วน รีบหยิบเชือกบนพื้นขึ้นมาโดยแทบจะไม่ลังเลเลยสักนิด แล้วมัดตัวเองไว้อย่างแน่นหนาท่ามกลางสายตาที่จ้องเขม็งของฝูงชน
“ฮ่าๆ ล้อเล่นน่ะ งานแบบนี้ ทำไมจะต้องให้ทุกท่านลงมือ ไม่ต้องลำบากกันขนาดนั้นหรอก ผมทำเองก็ได้ นั่งลงกันทั้งหมดเถอะ อย่าเหนื่อยเลย ไม่คุ้มกันหรอก…” ใบหน้าของอี้จือฮวาฉาบด้วยรอยยิ้ม
“เอ๋ นายไม่ใช่นักฆ่าชั้นยอดหรอกเหรอ การที่ให้มัดตัวเอง สำหรับนายแล้วเป็นการดูหมิ่นและความอัปยศสิถึงจะถูก” เยี่ยหวันหวั่นจ้องอี้จือฮวา แล้วเอ่ยด้วยความสงสัย
“เถ้าแก่โหย่วหมิง ดูคำพูดนี้ของคุณสิ นั่นเป็นเรื่องที่ผ่านไปแล้วใช่ไหมล่ะ…ยอดนักฆ่าน่ะเป็นอดีตไปแล้ว อีกอย่าง จะมัดตัวเองไหมก็ไม่สำคัญ สำคัญคือชอบถูกคนอื่นเหยียดหยาม…ดูหมิ่น อะไรแบบนั้น…” อี้จือฮวาพูด
เป่ยโต่วและชีซิงหมดคำพูดกับคนแบบนี้เลยจริงๆ
คนหน้าไม่อายน่ะเคยเห็นมาแล้ว แต่ที่หน้าไม่อายถึงขั้นนี้ พวกเขาเพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรกเลย ก่อนหน้านี้ยังป่าวร้องว่าตัวข้าคือหนึ่งในใต้หล้า ยอมตายไม่ยอมอดสูอยู่เลย เพียงพริบตาเดียว ท่วงท่านี้ก็หายวับไปแล้ว
“ถ้างั้น เถ้าแก่โหย่วหมิงดูสิครับว่าผมจะมัดแน่นแค่ไหนถึงจะดี” เวลานี้ อี้จือฮวาจ้องมองเยี่ยหวันหวั่น พลางเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง
เยี่ยหวันหวั่นตอบส่งๆ ว่า “แล้วแต่เถอะ”
ผ่านไปครู่หนึ่ง เมื่อเห็นว่าอี้จือฮวามัดตัวเองเหมือนดอกไม้ เยี่ยหวันหวั่นก็ยิ้มไม่ได้หัวเราะไม่ออก สติปัญญาแบบนี้ ยังเป็นยอดนักฆ่าได้อีกเหรอ…
“ไอ้หนุ่ม ฉันขอบอกนายเลยนะว่าอย่าเล่นตุกติก มัดให้ดีๆ หน่อย ไม่งั้นท่านปู่เป่ยโต่วอย่างฉัน จะฟันนายแบบหนึ่งครั้งได้เลือด สองครั้งเห็นกระดูกแน่!”
เป่ยโต่วก้าวไปข้างหน้าอย่างว่องไว แล้วตรวจสอบอี้จือฮวารอบหนึ่ง
“พี่เฟิง เขามัดตัวเองอย่างแน่นหนาแล้วจริงๆ ไม่มีปัญหาครับ” ผ่านไปครู่หนึ่ง เป่ยโต่วก็รายงานต่อเยี่ยหวันหวั่น
“พวกนายออกไปให้หมดเถอะ”
เยี่ยหวันหวั่นมองฝูงชนที่อยู่ในห้องทำงาน แล้วเอ่ยขึ้น
หลังจากเยี่ยหวันหวั่นออกคำสั่งแล้ว ผู้อาวุโสหลายท่านก็นำคนทั้งหมดหันหลังก้าวออกจากห้องทำงานไป แล้วปิดประตูห้องทำงานให้อย่างนุ่มนวลด้วย
———————————————————–
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี