บทที่ 2029 เธอคือคุณหนูอู๋โยวจริงๆ เหรอ
“ไม่ได้หวังให้นายอ่านให้รู้เรื่อง แค่จะบอกนายว่า ฉันมั่นใจแล้ว คุณหนูหวันหวั่นสิถึงจะเป็นเนี่ยอู๋โยวตัวจริง ส่วนคนนั้นในตระกูลที่เนี่ยหลิงหลงพามาเป็นตัวปลอม นายมันโง่ ถูกเนี่ยหลิงหลงหลอกใช้มาโดยตลอด” เฟิงเสวียนอี้จ้องมองอี้จือฮวา พลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงเยียบเย็น
พอสิ้นเสียงของเฟิงเสวียนอี้ อี้จือฮวาก็มุ่นคิ้วนิดๆ เมื่อก่อนเขาก็นึกสงสัยอยู่บ้าง เนี่ยหลิงหลงเอาแต่พูดกับเขาเสมอว่า เยี่ยหวันหวั่นเป็นคนของสายหลัก แต่…ไม่ว่าจะดูยังไง เยี่ยหวันหวั่นกับสายหลักก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันเลย
เพียงแต่ถึงอย่างไรก็เป็นสิ่งที่ออกมาจากปากของเนี่ยหลิงหลง ดังนั้นอี้จือฮวาจึงได้แต่เลือกที่จะเชื่อ
“ยังมีอีกนะเจ้าโง่ เพราะปัญหาที่นายก่อไว้ในปีนั้น นอกจากจะทำให้พวกเราซวยกันทั้งทีมแล้ว ยังทำให้คุณหนูอู๋โยวต้องเขียนจดหมายมาขอความเมตตาจากหัวหน้าเพื่อช่วยเหลือนายด้วย นายถึงได้รอดพ้นจากความตายมาได้น่ะ” เฟิงเสวียนอี้พูดต่อ
“เป็นคุณหนูอู๋โยวที่ขอความเมตตาให้ฉันเหรอ” ใบหน้าของอี้จือฮวาเต็มไปด้วยความสับสนงุนงง
“นายดูเอาเองเถอะ นี่คือจดหมายที่ปีนั้นคุณหนูอู๋โยวเขียนเองกับมือ”
ไม่ทันเห็นเหมือนกันว่าเฟิงเสวียนอี้ทำอะไร ทว่าในมือมีจดหมายฉบับหนึ่งที่ออกสีเหลืองๆ แล้วเพิ่มขึ้นมา
“ฉันถูกมัดอยู่นะ จะอ่านได้ยังไงล่ะ” อี้จือฮวาร่ำร้อง
ด้วยความอับจนหนทาง เฟิงเสวียนอี้จึงคลี่เปิดจดหมาย ใช้สองมือกางออกแล้วยื่นไปตรงหน้าของอี้จือฮวา
หลังจากอ่านจดหมายจบแล้ว ใบหน้าของอี้จือฮวาก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ เนื้อความบนจดหมาย เป็นการขอความเมตตาให้เขาจริงๆ และผู้เขียนก็เป็นเนี่ยอู๋โยวไม่ผิดแน่
แต่ว่าก่อนหน้านี้…เนี่ยหลิงหลงกลับสร้างความเข้าใจผิดอย่างหนึ่งให้เขา ทำราวกับว่า คนที่ขอความเมตตาให้เขาในตอนนั้นก็คือเนี่ยหลิงหลง
พูดแบบนี้ก็คือ เนี่ยหลิงหลงหลอกลวงเขามาตลอดสินะ?!
“คุณ…คุณคือคุณหนูอู๋โยวจริงๆ เหรอ” อี้จือฮวามองไปที่เยี่ยหวันหวั่น
“ของแท้แน่นอน” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยตอบ
“แต่ว่า ถ้าคุณคือคุณหนูอู๋โยวจริงๆ ทำไมเนี่ยหลิงหลงถึงบอกว่าคุณเป็นคนของสายหลักล่ะ” อี้จือฮวาสงสัยอยู่บ้าง จึงถามพลางขมวดคิ้ว
“นายมันโง่ ยังจะมาถามแบบนี้อีกเหรอ” เฟิงเสวียนอี้เหลือบมองอี้จือฮวาแวบหนึ่ง “เนี่ยหลิงหลงหาตัวปลอมมาสวมรอยเป็นคุณหนูอู๋โยว แล้วตอนนี้ก็ช่วยเหลือให้ตัวปลอมได้สิทธิ์ในการควบคุมตระกูลเนี่ยอีก เห็นได้ชัดเลยว่าเนี่ยหลิงหลงอยากควบคุมตระกูลเนี่ย ส่วนเป้าหมายคืออะไรก็ยังไม่ทราบชั่วคราว”
“ไม่ถูกสิ ถ้าเป็นอย่างที่นายบอก งั้นเนี่ยหลิงหลงสืบทอดตระกูลเนี่ยเองก็ใช้ได้แล้วนี่ ทำไมจะต้องหาตัวปลอมมาอีกล่ะ เรื่องทั้งหมดนี้ไม่สมเหตุสมผลเลย หรือว่าเนี่ยหลิงหลงโง่ไปแล้ว” อี้จือฮวารีบเอ่ยแย้ง
ในเวลานี้ เฟิงเสวียนอี้มองอี้จือฮวาอย่างลุ่มลึกแวบหนึ่ง คล้ายว่าจะทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว จากนั้นก็เอ่ยด้วยความโมโหขุ่นเคือง “มีดฉันอยู่ไหน?! คุณหนูอู๋โยว หามีดให้ผมสักเล่มเถอะ วันนี้ผมจะต้องผ่ากะโหลกเขาให้ได้ อยากจะดูสักหน่อยว่าสรุปแล้วข้างในบรรจุอะไรไว้กันแน่!”
“อย่า ใจเย็นไว้ ใจเย็นๆ ก่อน!” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยกล่อมเฟิงเสวียนอี้อย่างมีน้ำอดน้ำทนมาก
ต้องพูดเลยว่า ด้วยระดับสติปัญญาของเฟิงเสวียนอี้แล้ว การมาพูดคุยกับอี้จือฮวาช่างเหน็ดเหนื่อยเหลือเกินจริงๆ!
หลังจากเฟิงเสวียนอี้พยายามทำให้ตัวเองสงบลงได้แล้ว จึงมองไปที่อี้จือฮวาแล้วพูดว่า “นี่นายโง่มากเลยสินะ เนี่ยหลิงหลงคนนั้นเป็นคนที่คุณหนูอู๋โยวเก็บกลับมาที่ตระกูลเนี่ย อีกอย่างเนี่ยหลิงหลงก็ไม่ได้มีสายเลือดตระกูลเนี่ย เธอจะเอาอะไรมาสืบทอดตระกูลเนี่ยได้ล่ะ ถ้าหากหล่อนไม่หาตัวปลอมมาสักคน พอถึงเวลา ผู้สืบทอดตระกูลเนี่ยก็ต้องเป็นหัวหน้าแน่นอน เข้าใจหรือยัง?!”
พอเฟิงเสวียนอี้พูดจบแล้ว อี้จือฮวาจึงรีบพยักหน้า “ใช่ๆๆ…”
“ทำไมนายถึงเอาแต่ล้อเลียนอาการติดอ่างในอดีตของข้าอยู่ได้ ข้าจะเล่นนายให้ตายจริงๆ แล้วนะ” เฟิงเสวียนอี้ตะคอกอย่างดุร้าย
อี้จือฮวาเอ่ยตอบเสียงอ่อน “ใครล้อเลียนนายกัน นายอย่าอ่อนไหวขนาดนี้จะได้ไหม…ความหมายของฉันก็คือ เนี่ยหลิงหลงไม่ใช่สายเลือดตระกูลเนี่ยจริงๆ ไม่สามารถสืบทอดตระกูลเนี่ยได้…”
———————————————–
บทที่ 2030 ทำเกลือให้เป็นหนอน
สายตาของเยี่ยหวันหวั่นตกลงบนร่างของอี้จือฮวา “ตอนนี้เชื่อแล้วใช่ไหม”
“เหมือนฝันไปอยู่บ้าง…ทุกอย่างมันกะทันหันเกินไปแล้ว” อี้จือฮวาจ้องมองเยี่ยหวันหวั่นแล้วพูดว่า “อันที่จริง วันนี้ผมไม่ได้คิดจะมาลอบสังหารคุณเลย ถ้าหากคิดจะลอบสังหารคุณ ผมไม่เลือกลงมือที่พันธมิตรอู๋เว่ยหรอกนะ ผมแค่อยากจะแน่ใจว่า สรุปแล้วคุณใช่คนของสายหลักไหม ต้องการทำลายตระกูลเนี่ยจริงหรือเปล่า ยังไงก็ตาม…โชคดีที่ผมมา ถ้าหากต้องเลือกแล้วล่ะก็ ผมเลือกที่จะเชื่อเฟิงเสวียนอี้ ถึงยังไงพวกเราก็อยู่ด้วยกันมานาน ร่วมเป็นร่วมตายด้วยกันมา เฟิงเสวียนอี้ไม่มีทางหลอกผม”
เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้าอย่างปลาบปลื้ม ค่อยยังชั่ว ยังพอช่วยเหลือได้ ไม่ได้โง่เง่าจนเกินเยียวยา
“นายเข้าใจก็ดีแล้ว” เฟิงเสวียนอี้เอ่ย
“ถ้างั้น…คลายเชือกให้ฉันได้ไหม ดีร้ายยังไงฉันก็เป็นยอดนักฆ่านะ แบบนี้ไม่ค่อยเหมาะเลย…” อี้จือฮวายิ้มพลางเอ่ยอย่างอับอาย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี