สรุปตอน บทที่ 2065 บนโลกนี้ยังมีคนดีอีกมาก / บทที่ 2066 ฉันจะตอบว่าได้ทั้งนั้น – จากเรื่อง แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี โดย Internet
ตอน บทที่ 2065 บนโลกนี้ยังมีคนดีอีกมาก / บทที่ 2066 ฉันจะตอบว่าได้ทั้งนั้น ของนิยายจีนปัจจุบันเรื่องดัง แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
บทที่ 2065 บนโลกนี้ยังมีคนดีอีกมาก
สมุนพวกนี้เป็นยอดฝีมือของกลุ่มพยัคฆ์ทมิฬ แต่ผลคือถูกผู้หญิงคนนี้จัดการซัดจนร่วงเหมือนหั่นผักในเวลาไม่ถึงสิบนาที
และเขาได้เห็นอย่างชัดเจนว่า กระบวนท่าของอีกฝ่ายโหดเหี้ยมมาก ทำให้คนขนลุกซู่ขึ้นมา
ในเขตนี้ไม่มีใครไม่รู้จักกลุ่มพยัคฆ์ทมิฬของพวกเขา ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะมีคนที่ไม่รักชีวิตถึงขนาดนี้ กล้าหาเรื่องแม้แต่พวกเขา
หัวหน้าสาขาตะโกนด้วยความโกรธ “แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร ฉันคือเฝิงคุนหัวหน้าสาขาย่อยของกลุ่มพยัคฆ์ทมิฬ! ถ้าแกมีสังกัดก็บอกชื่อมาเลย ข้าจะไปถล่มแก๊งของแกให้ราบคาบแน่!”
เยี่ยหวันหวั่นขำทีหนึ่ง เอ่ยขึ้นว่า “ได้สิ ยินดีต้อนรับตลอดเวลาเลย! ประตูใหญ่ของบ้านพวกเรา เปิดรับทุกคนเสมอ!”
พอเอ่ยประโยคนี้จบ เยี่ยหวันหวั่นก็ค่อยๆ ถอดแว่นตากรอบดำบนใบหน้าออก
ในขณะเดียวกัน ที่คาดผมสีชมพูในเรือนผมก็ถูกเธอโยนทิ้งไป ทรงผมงดงามที่ให้ช่างทำผมจัดแต่งทรงให้เป็นพิเศษคลายตัวลงมา จากนั้น เรือนผมยาวสีดำขลับก็แผ่สยายลงมา เข้าคู่กับดวงตาเย็นชามืดมนของหญิงสาว ภายใต้แสงจันทร์ ทำให้คนอกสั่นขวัญกระเจิงแล้ว!
หญิงสาวใต้แสงจันทร์งดงามมาก แต่ฉากนี้กลับทำให้คนตกใจยิ่งกว่าได้เห็นนางมารร้ายเสียอีก
“ปะ…ปะ…ไป๋…ไป๋เฟิง!!!” หลังจากจำได้แล้วว่าคนที่อยู่ตรงหน้าเป็นใคร หัวหน้าสาขาก็ถอยกรูดไป ล้มก้นจ้ำเบ้าลงบนพื้นเสียงดังตุบ
เป็นไปได้ยังไง!
สาวน้อยอ่อนหวานคนนี้กลายเป็นแบดเจอร์ไป๋เฟิงไปได้ยังไง!
เฝิงคุนไม่มีทางลืมใบหน้านี้ เมื่อก่อนก็เป็นเพราะไม่รักชีวิตไปมีเรื่องขัดแย้งกับพันธมิตรอู๋เว่ยจนถูกซ้อมอย่างรุนแรงเข้า ดังนั้นจึงคุ้นเคยกับใบหน้านี้ของไป๋เฟิงดี
เพียงแต่การแต่งตัวของเธอก่อนหน้านี้ทำให้พวกเขาจำไม่ได้เลย
เฝิงคุนแทบจะรีบตะเกียกตะกายคลานเข้าไปหาเยี่ยหวันหวั่น แล้วคุกเข่าลงตรงหน้าเธอเสียงดังตุบ “ท่านปู่! ท่านปู่ผมผิดไปแล้ว! ผู้อาวุโสไป๋! ผมมีตาแต่ไม่มีแวว ไม่คิดเลยว่าคุณจะให้เกียรติมาเยี่ยมเยือนถิ่นโกโรโกโสของพวกเราเป็นการส่วนตัว ขอร้องผู้ยิ่งใหญ่อย่างคุณอย่าได้ถือสาผู้น้อยเลย อย่าเอาเรื่องเอาราวกับผมเลย!”
เวลานี้ เหล่าสมุนคนอื่นๆ ก็ตกใจจนตาค้างไปหมดแล้ว พากันโผเข้ามาโขกศีรษะร้องไห้อ้อนวอน
“ผู้อาวุโสไป๋ไว้ชีวิตด้วย!”
“ไว้ชีวิตด้วยครับ!”
“ไอ้พวกตาบอด ยังไม่คืนของให้ผู้อาวุโสไป๋อีก!” เฝิงคุนยกเท้าถีบไปทีหนึ่ง
ทุกคนถูกขู่จนตกใจกลัวแล้วจึงรีบยื่นของคืนให้อย่างพินอบพิเทา
“อะไรกัน อยากมาเป็นแขกที่พันธมิตรอู๋เว่ยของฉันไม่ใช่เหรอ”
“ไม่ๆๆ! ไม่เอาแล้วครับ!”
คนพวกนี้เห็นนางมารร้ายอย่างเยี่ยหวันหวั่นแล้วยังจะกล้าอวดดีได้ยังไง ตอนนี้มีแต่เสียงคร่ำครวญดังระงม
ใครจะไปคิดกันล่ะว่าพวกเขาจะตาบอดไปชนแบดเจอร์ที่แต่งตัวหวานแหววออกมาเดทกับผู้ชาย แถมยังไปรบกวนความสำราญของคนอื่น ถึงขั้นที่ไปแตะต้องเหยื่อของเธอด้วย นี่ไม่ใช่การรนหาที่ตายหรอกเหรอ!
….
ไม่กี่วันหลังจากนั้น เดิมทีเยี่ยหวันหวั่นเตรียมจะลงมือสั่งสอนกลุ่มพยัคฆ์ทมิฬอย่างลับๆ สักหน่อย ผลคือ คาดไม่ถึงเลยว่ากลุ่มพยัคฆ์ทมิฬจะไปหาเรื่องใครเข้า จึงถูกถล่มจนราบแล้ว
เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยอย่างมีความสุข “ที่รัก คุณรู้รึยัง กลุ่มพยัคฆ์ทมิฬที่มาหาเรื่องพวกเราครั้งก่อน ถูกคนถล่มไปแล้ว! ไม่รู้เหมือนกันนะว่าเป็นผลงานของกลุ่มอำนาจไหน!”
ซือเยี่ยหานตอบด้วยสีหน้านิ่งๆ “งั้นเหรอ?”
เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้า “ก็ใช่น่ะสิ ฉันเพิ่งได้ยินข่าวตอนออกไปข้างนอก ที่รัก ดูเหมือนว่าทำดีจะได้ดี ทำชั่วจะได้ชั่วจริงๆนะ! สุดท้ายธรรมมะย่อมชนะอธรรม!”
ซือเยี่ยหานตอบรับอย่างเรียบเฉย “อืม บนโลกนี้ยังมีคนดีอีกมาก”
นี่ๆๆ ความจริงแล้วเธอไม่อันตรายเลยสักนิดนะ! เธอนุ่มนิ่มมากเลย!
ทันทีที่ซือเยี่ยหานมองเห็นความผิดปกติ เยี่ยหวันหวั่นก็รีบดึงสติกลับมา “แค่ก สบายใจได้เลย ฉันเข้าใจอยู่แล้ว ฉันแยกตัวออกจากพันธมิตรอู๋เว่ยตั้งนานแล้ว ตัดขาดไปแล้ว! ไม่มีทางไปมาหาสู่อีกเด็ดขาด ไม่มีโอกาสได้ติดต่อกับนางมารคนนั้นอีกแน่นอน!”
ซือเยี่ยหานพยักหน้ารับ “อืม”
“งั้น…ฉันยังมีคำถามอยู่อีกข้อ”
เมื่อเห็นว่าซือเยี่ยหานไม่ได้สงสัยอะไร เยี่ยหวันหวั่นจึงโล่งอก จากนั้นก็สูดหายใจเข้าลึกๆ เฮือกหนึ่ง ราวกับได้ทำการตัดสินใจครั้งยิ่งใหญ่ และเอ่ยต่อไปว่า “ที่รัก ตั้งแต่พวกเราเริ่มรู้จักกันจนถึงตอนนี้ ดูเหมือนจะเป็นฉันที่เอาแต่บังคับคุณอยู่ตลอด…คุณน่ะ…รังเกียจฉันมากใช่ไหม อันที่จริงถ้าคุณไม่ได้ชอบฉัน…ก็ไม่จำเป็นต้องฝืนใจ…”
ซือเยี่ยหานฟังแล้วสีหน้าแข็งค้างไปนิดๆ มองหญิงสาวด้วยสายตาที่ราวกับคบเพลิง แล้วค่อยๆ เอ่ยขึ้นว่า “เธอมองจากตรงไหนว่าฉันฝืนใจ”
เยี่ยหวันหวั่นกะพริบตาปริบๆ เอ่ยอย่างเงอะงะ “อ่อ ไม่ใช่ว่าคุณยอมตามฉันมาเพราะเซาปิ่งหรอกเหรอ เมื่อก่อนก็เป็นเพราะเซาปิ่งคุณถึงยอมช่วยชีวิตฉัน…จากนั้นเป็นเพราะฉันให้ลูกอมระเบิดห่อหนึ่งกับคุณ…คืน…คืนนั้นคุณถึงได้ยอมตอบว่า ‘ได้’ …”
ยิ่งพูดเยี่ยหวันหวั่นก็ยิ่งหม่นหมอง
ใครจะคิดกันล่ะว่าศัตรูหัวใจของเธอคือเซาปิ่งน่ะ อ้อใช่ ยังมีซาลาเปาหมั่นโถววอวอโถวกับลูกอมด้วย...
ซือเยี่ยหานมองเธอด้วยสีหน้าที่ซับซ้อนอยู่บ้าง “เธอคิดแบบนี้งั้นเหรอ?”
เยี่ยหวันหวั่นกะพริบตาปริบๆ “ใช่น่ะสิ อันที่จริง…ฉันอยากถามคุณมาตลอดเลย ทำไมคุณถึงชอบเซาปิ่งกับลูกอมขนาดนั้นล่ะ ตอนนั้น ความจริงฉันเมามาก ไม่เคยคิดเลยว่าจะใช้ลูกอมห่อหนึ่งมาแลกตัวคุณ แต่คุณก็ยอม…ก็ยอมนอนกับฉัน… คุณแสนดีขนาดนั้น แถมยังไม่ค่อยประสาเรื่องทางโลก ไม่รู้จักอะไรเลย ฉันไม่อยากหลอกลวงคุณ และไม่อยากหลอกใช้คุณ ตอนนี้คุณเป็นอิสระแล้ว อยากกินอะไร อยากทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น ของพวกนี้ถ้าหากว่าคุณชอบกิน คุณจะหาซื้อจากที่ไหนก็ได้ทั้งนั้น! ไม่ใช่ของแปลกใหม่อะไรเลย…”
มือของซือเยี่ยหานที่ถือหมากสีดำเอาไว้ชะงักไป “อยากรู้เหรอว่าทำไม”
เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้าอย่างเต็มกำลัง “อื้มๆๆ อยากรู้”
ซือเยี่ยหานวางหมากในมือลง จากนั้นก็พูดออกมาว่า “เพราะไม่ว่าเธอจะเอาอะไรมาแลกกับฉัน ฉันก็จะตอบว่า ‘ได้’ ทั้งนั้น”
สมองของเยี่ยหวันหวั่นหยุดนิ่งไปแล้ว “…หา?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี