บทที่ 2063 พวกแกตายแน่!
พอได้ยินคำว่า ‘ลูกพี่ใหญ่’ ประโยคนั้นของเยี่ยหวันหวั่น เยี่ยหวันหวั่นไม่ได้สังเกตเลยว่า แววตาของซือเยี่ยหานที่อยู่ข้างๆ หนาวเหน็บเหมือนน้ำแข็งขั้วโลกเหนือแล้ว
สมุนคนหนึ่งเห็นว่าเยี่ยหวันหวั่นนุ่มนิ่มน่ารัก ท่าทางก็พลันเปลี่ยนไปไม่น้อย “เฮ้อ ลูกพี่ แล้วกันไปเถอะนะ จะไปถือสาหาความผู้หญิงตัวเล็กๆ ทำไม”
ใบหน้าถมึงทึงของหัวหน้าสาขาคนนั้นยังคงโกรธเคืองอยู่บ้าง
เยี่ยหวันหวั่นจึงพูดต่อไปว่า “ลูกพี่ใหญ่ท่านนี้สง่างามมีบารมี มองแวบเดียวก็รู้แล้วว่าเป็นคนผึ่งผายและใจกว้าง ไม่มีทางถือสาพวกเราแน่ๆ!”
สีหน้าของหัวหน้าสาขาคนนั้นอ่อนลงเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าพอใจคำประจบของเยี่ยหวันหวั่นมาก
“ฮึ่ม…นับว่าเธอโชคดีนะ! ครั้งนี้ไม่เอาเรื่องเธอก็ได้! แต่ว่า…” หัวหน้าสาขาพูด พลางเหลือบมองลูกน้องแวบหนึ่ง
ลูกน้อยได้รับสัญญาณ ก็เข้าใจได้ทันที จากนั้นก็มองดูเยี่ยหวันหวั่นกับซือเยี่ยหานตั้งแต่หัวจรดเท้าแวบหนึ่ง จากนั้นก็เอ่ยว่า “วันนี้จะไว้ชีวิตพวกแกก็ได้ แต่ว่า ชนลูกพี่ของพวกเราแล้วคิดว่าจะจบลงแบบนี้งั้นเหรอ แบบนี้ไม่มีความจริงใจเกินไปแล้วนะ!”
พอเยี่ยหวันหว่านได้ยินก็เข้าใจแล้วว่าพวกเขาหมายความว่ายังไง ในใจก็นึกดูถูกคนพวกนี้มาก
ถึงแม้ชื่อเสียงของพันธมิตรอู๋เว่ยของพวกเธอจะไม่ดีสักเท่าไร แต่พันธมิตรอู๋เว่ยของพวกเธอก็ไม่เคยหาเรื่องคนอ่อนแอ ไม่ฉกชิงวิ่งราวรีดไถเงินเอารัดเอาเปรียบแบบนี้ ถ้าทำก็จะทำกับพวกขาใหญ่ ถ้าจะเล่นงานก็จะเล่นพวกบิ๊กๆ
และนี้ก็เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมพันธมิตรอู๋เว่ยมีชื่อเสียงมากขนาดนี้ และไม่มีใครกล้ามาหาเรื่อง กลุ่มอำนาจระดับสูงๆ ก็ยังต้องยำเกรงอยู่สามส่วน
สรุปคือ คนพวกนี้ไม่เข้าตาเธอเลยจริงๆ!
เยี่ยหวันหวั่นกลัวว่าซือเยี่ยหานที่อยู่ข้างๆ จะทนไม่ไหว จึงรีบกระซิบบอก “อย่าวู่วามนะ ไม่งั้นจะเป็นเรื่องใหญ่ ถ้าฐานะของพวกเราเปิดเผยแล้วจะซวยเอา”
ถึงยังไงพวกเธอทั้งคู่ก็เป็นคนที่หนีออกมาจากองค์กร
โดยเฉพาะเยี่ยหวันหวั่น…คนพวกนี้ต่างก็รู้จักเธอ ถ้าวุ่นวายขึ้นมาความลับของเธอคงจะถูกเปิดเผย
“ฉันจะยกของมีค่าในตัวให้พวกเขาไปหมดเลย” เยี่ยหวันหวั่นรีบเอ่ย
โชคดีที่ซือเยี่ยหานไม่ได้คัดค้าน ท่าทางเยือกเย็นมาก “ได้”
บนตัวซือเยี่ยหานไม่มีของมีค่าอะไร ดังนั้น จึงมีแค่เยี่ยหวันหวั่นที่มอบกระเป๋าเงินบนตัวกับจี้ห้อยเอวชิ้นหนึ่งให้คนพวกนั้นไป
เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยว่า “ลูกพี่ทุกท่าน นี่เป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ของพวกเรา โปรดรับไว้ด้วย!”
คนพวกนั้นรับเงินไปอย่างไม่เกรงใจ แต่กลับยังไม่พอใจ จ้องซือเยี่ยหานแล้วพูดว่า “แล้วไอ้หนุ่มนี่ล่ะ”
“พวกพี่เห็นเขาแต่งตัวธรรมดาแบบนี้ก็น่าจะรู้แล้วนี่นา ในตัวเขาไม่มีเงินหรอก ไม่มีของมีค่าอะไรเลยด้วย” เยี่ยหวันหวั่นชี้แจงเสียงอ่อน
สมุนคนนั้นยิ้มอย่างเยียบเย็นแวบหนึ่ง “นั่นก็ไม่แน่หรอก ต้องค้นดูถึงจะรู้!”
แววตาของเยี่ยหวันหวั่นเยียบเย็นขึ้นมาทันที สวะ! ให้หน้าแล้วยังไม่ไว้หน้าอีก! ที่รักของฉันเป็นคนที่พวกแกสามารถแตะต้องได้งั้นเหรอ
คนพวกนั้นว่าแล้ว ก็ส่งคนออกมาค้นตัวซือเยี่ยหานสองคน
เยี่ยหวันหวั่นจะปล่อยให้คนพวกนี้ใช้อุ้งเท้าตัวเองมาแตะต้องซือเยี่ยหานได้ยังไง เส้นลวดที่ขึงไว้ในสมองขาดผึ่ง จนใกล้จะเสียการควบคุมแล้ว
เวรเอ้ย! ไม่สนแล้ว! โป๊ะแตกก็ได้! แต่จะมาแตะต้องที่รักของเธอไม่ได้เด็ดขาด!
แต่ว่า ในเวลานี้เอง ซือเยี่ยหานกลับกดมือของเธอไว้อย่างกะทันหัน พลางมองเธออย่างอ่อนโยน “ไม่เป็นไร ปล่อยให้พวกเขาค้นเถอะ”
เยี่ยหวันหวั่นได้เห็นฉากนี้ ก็ตื้นตันแทบตายแล้ว ที่รักของเธอช่างอ่อยโยนและแสนดีเกินไปแล้วจริงๆ!
สุดท้ายคนพวกนั้นก็พุ่งเข้ามาค้นตัวซือเยี่ยหานอย่างหยาบคาย
ซือเยี่ยหานอยู่นิ่งๆ ปล่อยให้พวกเขาค้นไป ไม่ใส่ใจเลยสักนิด มีแค่เยี่ยหวันหวั่นที่เดิมทีเธอไม่ได้ถือสาเรื่องเล็กๆ แบบนี้สักเท่าไร แต่ว่า พอคนพวกนั้นมาแตะต้องซือเยี่ยหาน ความโกรธก็พุ่งทะยานสูงขึ้นเรื่อยๆ แล้ว…
แม่งเอ๊ย! กลุ่มพยัคฆ์ทมิฬใช่ไหม! พวกแก ตาย แน่!
————————————————————————-
บทที่ 2064 ทำตัวเรียบง่าย ตอบแทนความแค้นด้วยคุณธรรม
คนพวกนั้นค้นไม่เจอของมีค่า จึงเผยสีหน้าผิดหวัง แล้วถึงปล่อยพวกเขาไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี