บทที่ 2093 แม่ครับผมหิว
ครึ่งเดือนผ่านไป
ณ พันธมิตรอู๋เว่ย
เยี่ยหวันหวั่นโยนเอกสารในมือไปด้านข้าง ในดวงตาฉายแววหนาวเหน็บอยู่เนืองๆ
นานเกินไปแล้ว คนที่หายตัวไปพวกนั้นเหมือนเหือดหายไปจากโลกมนุษย์แล้วไม่มีผิด ไม่ปรากฏตัวอีกเลย
พันธมิตรอู๋เว่ยแทบจะส่งหน่วยข่าวกรองที่ยอดเยี่ยมที่สุดออกสืบหาอย่างลับๆ แล้ว แต่ผ่านมานานหลายวันขนาดนี้ กลับไม่พบเบาะแสใดๆ
บ่ายวันนั้น เยี่ยหวันหวั่นได้รับสายจากซือเยี่ยหาน
“เกาะเล็กๆ เหรอ หมายความว่ายังไง”
เยี่ยหวันหวั่นมีสีหน้าสงสัย
ซือเยี่ยหานที่อยู่ในสายบอกว่า อาชูร่าค้นพบเกาะกลางทะเลแห่งหนึ่ง ในน่านน้ำที่อยู่ค่อนข้างห่างไกลจากรัฐอิสระ
เกาะกลางทะเลแบบนี้ ที่ไหนก็มีทั้งนั้น เยี่ยหวันหวั่นไม่รู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติ
“รอบๆ เกาะมีคนคอยเฝ้าอยู่”
ซือเยี่ยหานบอก
พอสิ้นเสียงของซือเยี่ยหาน เยี่ยหวันหวั่นก็ขมวดคิ้วจนกดลึก
ถ้าเป็นแค่เกาะกลางทะเล นั่นก็ไม่มีอะไรแปลกหรอก แต่ถ้า…เป็นเกาะกลางทะเลที่มีคนคอยเฝ้ายาม นั่นผิดปกติแล้วแน่นอน
“มีคนคอยเฝ้ายาม…ดังนั้น ความหมายของคุณคือ คนพวกนั้นที่หายตัวไปจากรัฐอิสระก่อนหน้านี้ ถูกจับไปไว้ที่เกาะนั้นหมดเลยใช่ไหม” เยี่ยหวันหวั่นรีบเอ่ยถาม
“ก็ไม่แน่” ซือเยี่ยหานที่อยู่ปลายสายเอ่ยตอบ
เยี่ยหวันหวั่นเงียบไปครู่หนึ่ง ที่ซือเยี่ยหานพูดก็มีเหตุผล มีความเป็นไปได้เหมือนกันที่กลุ่มอำนาจบางกลุ่มจะใช้เกาะกลางทะเลเป็นคลังทรัพยากร และเป็นไปได้ว่าอาจจะขุดเจาะอะไรบางอย่างอยู่
แต่ ไม่ว่ายังไงก็ตาม จำเป็นต้องไปตรวจสอบให้ชัดเจนเสียก่อน ไม่ง่ายเลยกว่าจะได้เบาะแสมีค่าบางอย่าง
“คุณเก้า มันอยู่ที่ไหน คุณบอกฉันมาหน่อย” เยี่ยหวันหวั่นถาม
ทว่าหลังจากนั้น ซือเยี่ยหานกลับเงียบไป
“บอกมาสิ” เยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้ว
“หลังจากตรวจสอบชัดเจนแล้ว จะมาบอกเธอ” ซือเยี่ยหานตอบ
เยี่ยหวันหวั่นรู้แก่ใจดี ซือเยี่ยหานทำแบบนี้เพราะห่วงว่าเธอมีจะมีอันตราย ถ้าเกาะกลางทะเลแห่งนั้นเป็นสถานที่คุมขังจริง จะต้องอันตรายมากแน่
เพียงแต่ เยี่ยหวันหวั่นกลับไม่ต้องการให้ซือเยี่ยหานแบกรับทุกอย่างเอาไว้เอง ถึงยังไงซะ คนที่ต้องการตรวจสอบในตอนแรกก็คือเธอ ไม่ใช่ซือเยี่ยหาน
อย่างไรก็ตาม ด้วยความเข้าใจที่เยี่ยหวันหวั่นมีต่อซือเยี่ยหาน เกรงว่าไม่ว่าเธอจะเค้นถามยังไง ซือเยี่ยหานก็ไม่มีทางพูดมากไปกว่านี้แน่ เยี่ยหวันหวั่นก็ขี้เกียจจะเปลืองน้ำลายแล้วเหมือนกัน
“ถังถังเป็นยังไงบ้าง คุ้นกับการอยู่กับคุณหรือยัง” เยี่ยหวันหวั่นถาม
“เขาคิดถึงเธอแล้ว” ซือเยี่ยหานตอบ
เยี่ยหวันหวั่นยังไม่ได้ทันได้พูดอะไร ซือเยี่ยหานก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง “ฉันก็ด้วย”
เยี่ยหวันหวั่นอึ้งไปเล็กน้อย
ทำไมถึงรู้สึกว่าพัฒนาการด้านอารมณ์ของเขาเพิ่มขึ้นกันนะ
“ไม่น่าจะเป็นแบบนี้สิ…ถังถังสอนคุณพูดเหรอ” เยี่ยหวันหวั่นถามจี้ใจ
ซือเยี่ยหานเงียบไป
เงียบอยู่ครู่หนึ่ง ซือเยี่ยหานจึงเอ่ยว่า “ทางนี้มีประชุมต่อ เดี๋ยวค่ำๆ จะโทรหา”
พอซือเยี่ยหานพูดจบก็วางสายไปทันที
เยี่ยหวันหวั่นวางมือถือลงบนโต๊ะ คางเกยหลังมือ หรือว่าถูกตัวเองจับได้ เลยลนลานขึ้นมา
พ่อลูกคู่นี้ ดูเหมือนจะเข้ากันได้ไม่เลวเลย
ด้วยนิสัยของสองพ่อลูกแล้ว เยี่ยหวันหวั่นกลัวว่าทั้งวันพวกเขาจะคุยกันแค่ไม่กี่ประโยค
ถ้าไม่มีการพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิด จะบ่มเพาะความรู้สึกได้ยังไง…
ในเวลานี้เอง มือถือของเยี่ยหวันหวั่นก็ดังขึ้นอีกครั้ง เป็นวิดีโอคอลจากถังถัง
ดังนั้น เยี่ยหวันหวั่นจึงกดรับวีดิโอคอล
ถังถังอยู่ในชุดนอน นั่งอยู่ในห้องรับแขก และด้านหลังห้องรับแขก ก็คือห้องครัว
ใบหน้าของเยี่ยหวันหวั่นเต็มไปด้วยความแปลกใจ ซือเยี่ยหานลงครัวเองงั้นเหรอ?!
เธอไม่ได้มองผิดไปใช่ไหม ซือเยี่ยหานกับงานครัว ดูยังไงก็เหมือนจะเข้ากันไม่ได้เลย!
————————————————————-
บทที่ 2094 ตาใหญ่จ้องตาเล็ก
เยี่ยหวันหวั่นขยี้ตาตามสัญชาตญาณ และสุดท้ายถึงพบว่า ตัวเองไม่ได้ตาฝาดไปจริงๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี