แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 2117
บทที่ 2117 ที่รักของฉันอ่อนโยนขนาดนี้
“ที่รัก…”
น้ำเสียงหวานใสของหญิงสาวราวกับน้ำแข็งหลอมละลาย ทำให้น้ำแข็งเย็นเฉียบถูกกะเทาะแตกในทันใด
ดวงตาของชายหนุ่มราวกับแสงตะวันลอดชั้นเมฆ ประกายแสงส่องเมฆหมอกสลายหายไปทีละนิดๆ
วินาทีต่อมา ชายหนุ่มยังไม่ทันมีปฏิกิริยาตอบสนอง ร่างนุ่มนิ่มหอมกรุ่นราวกับขนมสายไหมก็มุดเข้ามาในอ้อมแขนของเขาอย่างเอาจริงเอาจังแล้ว
ขาข้างหนึ่งของเยี่ยหวันหวั่นพาดอยู่บนตักของซือเยี่ยหาน สองมือโอบลำคอของชายหนุ่มอย่างใกล้ชิด โน้มตัวเข้าไปจุ๊บแก้มชายหนุ่มทีหนึ่ง สองตาส่องประกายแวววาว น้ำเสียงเต็มไปด้วยความสุข “ที่รักมาได้ยังไง รอนานไหมคะ”
เมื่อเห็นผู้นำของตัวเองที่พุ่งเข้ามาเหมือนลมหอบหนึ่ง ชาวพันธมิตรอู๋เว่ยก็ราวกับมองเห็นดวงดาวช่วยชีวิต
โดยเฉพาะลูกน้องที่คุกเข่าอยู่บนพื้นคนนั้น มองดูเยี่ยหวันหวั่นด้วยท่าทางราวกับมองพระโพธิสัตว์โปรดโลกก็มิปาน
เพียงแต่หลังจากพวกเขาเห็นผู้นำของตัวเองโผเข้าหาอ้อมอกของนายแห่งอาชูร่าอย่างออดอ้อนเช่นนี้ แถมยังจุ๊บแก้มของจอมมารอีก ท่าทางของทุกคนก็แข็งทื่อราวกับรูปปั้นหิน ทุกคนต่างก็ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง
ฉากนี้ เกินไปแล้วจริงๆ…ช็อคกันหมดแล้ว…
สายตาของซือเยี่ยหานเคลื่อนจากลูกน้องคนนั้นมาอยู่ที่ร่างของหญิงสาวอย่างสมบูรณ์ มือข้างหนึ่งโอบเอวหญิงสาวไว้ พยุงร่างเธอไว้ให้มั่นคง กันไม่ให้เธอเซล้ม จากนั้นก็เอ่ยตอบว่า “เพิ่งมา รอไม่นานหรอก”
“แย่เลย! วันนี้ฉันมีเรื่องต้องไปที่โรงเรียนชื่อเยี่ยน โอ้เอ้อยู่กับผู้อำนวยการเฒ่าคนนั้นตั้งนาน ฉันเหนื่อยจะตายแล้ว! รีบจุ๊บฉันหน่อยสิ!” เยี่ยหวันหวั่นออดอ้อนร้องขอจุ๊บๆ พลางลูบไล้คลอเคลีย
ซือเยี่ยหานมองท่าทางแง่งอนของหญิงสาว ดวงตาทั้งสองประกายสว่างไสว เวลาที่มองเขามีความสุขสันต์และสนิทสนมอย่างแท้จริง อารมณ์เกรี้ยวกราดที่เอ่อท้นขึ้นมาในหัวใจ แทบจะทำลายล้างเขาให้จมดิ่งลงไป พลันสลายหายไปในทันใด
มองเห็นเพียงว่าชายหนุ่มยื่นมือใหญ่ๆ ออกมา ลูบศีรษะของหญิงสาวอย่างนุ่มนวล จากนั้นก็โน้มตัวเข้าหา แล้วประทับจุมพิตลงบนหน้าผากของหญิงสาวอย่างแผ่วเบา เป็นจุมพิตที่อ่อนโยนสุดๆ
ราวกับปฏิบัติต่อสมบัติที่มีค่าที่สุดในโลก
ตอนที่เห็นผู้นำของตัวเองเข้าไปจุ๊บจอมมารอย่างออดอ้อนออเซาะ ชาวพันธมิตรอู๋เว่ยต่างก็ตกตะลึง
แต่ตอนที่เห็นจอมมารพูดเสียงแผ่วเบา แถมยังลูบหัวจุ๊บหน้าผากผู้นำของตัวเองอย่างอ่อนโยนแล้ว ทุกคนที่มุงดูอยู่ต่างก็ตะลึงพรึงเพริดกันไปหมด…
แม้แต่เป่ยโต่วและชีซิงที่ติดตามเยี่ยหวันหวั่นมานานก็ช็อคมากเหมือนกัน
ซือเยี่ยหานจุ๊บเด็กสาว จากนั้นไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ จู่ๆ ก็ยื่นมือมาดันเธออกไป
“ทำไมล่ะ” เยี่ยหวันหวั่นที่ถูกดันออกมามีสีหน้าบึ้งตึงทันที
ซือเยี่ยหานตอบสั้นๆ ว่า “เสื้อเปียกน้ำ อย่าแตะ”
เยี่ยหวันหวั่นถึงได้สังเกตเห็นว่าบนเสื้อของซือเยี่ยหานเต็มไปด้วยคราบน้ำชา และสังเกตเห็นว่ามีลูกน้องคนหนึ่งหมอบอยู่ตรงนั้นด้วย บรรยากาศในตอนนี้ค่อนข้างตึงเครียด
ไม่ต้องคิดให้มากความ เยี่ยหวันหวั่นก็พอจะเดาออกแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น
เยี่ยหวันหวั่นคว้าคอเสื้อด้านหลังของลูกคนนั้นแล้วดึงให้เขาลุกขึ้นมา “ลุกขึ้นมาซะ! ก็แค่ทำน้ำชาหกโดยไม่ตั้งใจ นายจะตกใจกลัวขนาดนี้ทำไม ที่รักของฉันอ่อนโยนขนาดนี้ เป็นคนนิสัยดีขนาดนี้ จะจับนายกินหรือยังไง”
ลูกน้องที่ถูกลากขึ้นมาฟังแล้วมีสีหน้ามึนงง “อ่อน…อ่อนโยนเหรอ”
ฮะ
ผู้นำครับผู้นำละเมออยู่เหรอ
เยี่ยหวันหวั่นเตะลูกน้องออกไปด้วยความหงุดหงิด ช่างเถอะ เห็นแก่ที่เขารินชามาให้ ทำหน้าที่สำเร็จแล้ว จะไม่ถือสาเขาแล้วกัน
จากนั้น เยี่ยหวันหวั่นก็คลี่ยิ้มเหมือนบุปผาแล้วดึงมือซือเยี่ยหานให้ลุกขึ้น “ที่รัก คุณดูสิ เสื้อคุณเปียกแล้ว ไปเถอะ ฉันจะพาคุณไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องฉัน!”
———————————————————————
บทที่ 2118 ลูกชายของพวกเราสายตามีแวว
“ชิ เห็นแก่ความดีความชอบของนาย จะเว้นโทษตายให้นายแล้วกัน! ยังไม่รีบไปอีก!”
เมื่อลูกน้องคนนั้นถูกผู้นำของตัวเองถีบก็มีสีหน้างงๆ ไม่เข้าใจเลยสักนิด สรุปแล้วตัวเองทำความชอบอะไรกันแน่
ไม่ใช่ว่าเขาสร้างเรื่องหรอกเหรอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี