แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 2157
สรุปบท บทที่ 2157 คุณเก้า ช่วยฉันที / บทที่ 2158 พึ่งแกงั้นเหรอ: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี
สรุปเนื้อหา บทที่ 2157 คุณเก้า ช่วยฉันที / บทที่ 2158 พึ่งแกงั้นเหรอ – แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี โดย Internet
บท บทที่ 2157 คุณเก้า ช่วยฉันที / บทที่ 2158 พึ่งแกงั้นเหรอ ของ แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี ในหมวดนิยายจีนปัจจุบัน เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
บทที่ 2157 คุณเก้า ช่วยฉันที
“ไร้สาระ ฉันจริงจังนะ” เยี่ยหวันหวั่นปรายตามองนักพรตใจบริสุทธิ์แวบหนึ่ง
“เถ้าแก่…ประเด็นไม่ได้อยู่ที่คุณจริงจังหรือไม่จริงจัง! คุณนี่งมงายเกินไปแล้ว กู่หมื่นพิษไม่กล้ำกรายอะไรกัน ถ้ามีของแบบนี้จริงๆ คุณก็เอามาให้พวกเราสักหน่อยสิ ราคาเท่าไรพวกเราก็ซื้อ!” อี้จือฮวาเอ่ย
“พวกนายว่ายังไงนะ”
เยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้วแน่นทันที
“ไม่มีของงมงายแบบนี้อยู่จริงหรอก กู่ต่อให้ร้ายกาจแค่ไหน กินพิษเข้าไปก็ตายอยู่ดี” หนุ่มกรรมกรต่างชาติเอ่ย
“หัวหน้าของพวกนาย…มีกู่ชนิดนี้อยู่ไม่ใช่เหรอ เขาบอกว่าเป็นกู่ที่เจ้าคนตายให้เขามา” เยี่ยหวันหวั่นบอกออกไป
“ฮะ”
พอเยี่ยหวันหวั่นพูดจบ อี้จือฮวากับพวกนักพรตใจบริสุทธิ์ก็มองหน้ากันเหลอหลา
“เวรเอ้ย เจ้าคนตาย นายมันบัดซบ มีของดีแบบนี้…ทำไมไม่เอาออกมาให้เร็วกว่านี้ นายให้หัวหน้า ก็ควรจะให้พวกเราด้วยสิ!” นักพรตใจบริสุทธิ์ลุกขึ้นมาทันที พลางจ้องหนุ่มภูเขาน้ำแข็งแล้วเอ่ยด้วยความตื่นเต้น
“ใช่ๆ นายกับหัวหน้าแล้งน้ำใจเกินไปแล้ว มีของดีแบบนี้แต่ไม่ยอมแบ่งกันเลย…นายเจ๋งชะมัด แม้แต่กู่หมื่นพิษไม่กล้ำกรายนายก็ยังเพาะขึ้นมาได้!” อี้จือฮวารีบเอ่ยออกมา
สีหน้าของหนุ่มภูเขาน้ำแข็งปรากฏความสงสัยขึ้นมาเล็กน้อยแล้ว
“เจ้าคนตาย นายบอกความจริงมา สรุปแล้วนายมีกู่ชนิดนี้ไหม ได้ให้หัวหน้าไปรึเปล่า” นักพรตใจบริสุทธิ์มองหนุ่มภูเขาน้ำแข็งแล้วเอ่ยถาม
“ไม่” หนุ่มภูเขาน้ำแข็งส่ายหน้า
“ฉันก็ว่าแล้ว จะมีกู่แบบนั้นอยู่ได้ยังไง! ถ้ามีจริงๆ สวะหมาคงทุ่มเงินซื้อไปนานแล้ว คุณไม่เห็นเหรอว่าสวะหมาพกอุปกรณ์ทดสอบพิษไปไหนมาไหนด้วย เพราะกลัวว่าจะมีใครวางยาพิษเขา” นักพรตใจบริสุทธิ์พยักหน้า
ในเวลานี้ สีหน้าเยี่ยหวันหวั่นแปรเปลี่ยนไปเล็กน้อย พลางจ้องมองหนุ่มภูเขาน้ำแข็ง “นาย…ไม่ได้ให้กู่หมื่นพิษไม่กล้ำกรายกับเนี่ยอู๋หมิงจริงๆ เหรอ?!”
“ไม่” หนุ่มภูเขาน้ำแข็งส่ายหน้า
พอสิ้นเสียงของหนุ่มน้ำแข็ง เยี่ยหวันหวั่นก็นึกถึงท่าทางผิดปกติต่างๆ ในวันนี้ของเนี่ยอู๋หมิง สีหน้าก็พลันซีดเผือด จากนั้นก็ลุกขึ้นแล้ววิ่งออกไปนอกบ้านตระกูลเนี่ยทันที
….
ท้องฟ้าร้องครืนๆ ละอองฝนโปรยปรายลงมาอย่างรวดเร็ว
เยี่ยหวันหวั่นกระหน่ำโทรเข้ามือถือของเนี่ยอู๋หมิงอย่างบ้าคลั่ง ทว่า ไม่มีคนรับสายเลย
ผ่านไปราวครึ่งชั่วโมง ณ โขดหินขนาดใหญ่ในมุมหนึ่ง
มองเห็นเนี่ยอู๋หมิงนั่งพิงอยู่ข้างโขดหิน แน่นิ่งไม่ไหวติงเลยสักนิด เยี่ยหวันหวั่นตะลึงงันอยู่ที่เดิม น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่อาจควบคุมได้
ฝนตกหนักขึ้นเรื่อยๆ จนแยกแยะระหว่างน้ำฝนกับน้ำตาไม่ออกแล้ว
“พี่!!!”
เยี่ยหวันหวั่นพลันกอดเนี่ยอู๋หมิงไว้
ที่แท้ก็ไม่มีกู่หมื่นพิษไม่กล้ำกรายอะไรแบบนั้นอยู่…
เนี่ยอู๋หมิงโกหกเธอ…
ในที่สุดเยี่ยหวันหวั่นก็เข้าใจแล้วว่า ทำไมวันนี้เนี่ยอู๋หมิงพูดจู้จี้ไม่หยุด
“พี่ พี่ฟื้นขึ้นมาหาฉันเลยนะ!!”
เยี่ยหวันหวั่นนั่งอยู่ข้างๆ เนี่ยอู๋หมิง ไม่ว่าเธอจะตะโกนดังแค่ไหน เนี่ยอู๋หมิงก็ไม่ตอบสนองอะไรเลย
“พี่ พี่ตายไม่ได้นะ…อย่าตายนะ! ฉันขอร้องนะพี่ ฉันคุกเข่าให้พี่เลย ฉันจะโขกหัวให้พี่ด้วย!”
เยี่ยหวันหวั่นคุกเข่าลงข้างๆ เนี่ยอู๋หมิงทันที “พี่อยากให้ฉันโขกหัวให้พี่ไม่ใช่เหรอ ฉันก็จะโขกหัวให้พี่ไง…”
ในเวลานี้ เนี่ยอู๋หมิงสงบและนิ่งเฉยอย่างยิ่ง ทรวงอกของเขาหยุดนิ่งไม่มีแรงกระเพื่อมขึ้นลงเลย
“หวันหวั่น”
ในไม่ช้า สายก็มีการตอบรับแล้ว เป็นเสียงของซือเยี่ยหาน
“คุณเก้า…”
เยี่ยหวันหวั่นร้องไห้จนไม่มีเสียงแล้ว
“เป็นอะไร”
น้ำเสียงของซือเยี่ยหานมีความสงสัยและเคร่งเครียดอยู่บ้างแล้ว
“ช่วยฉันที…พี่หลอกฉัน ที่แท้ก็ไม่มีกู่หมื่นพิษไม่กล้ำกรายอยู่เลย…พี่ฉัน ไม่อยู่แล้ว…”
พอเอ่ยประโยคนี้จบ เยี่ยหวันหวั่นก็ยืนหยัดต่อไปไม่ไหวแล้วเช่นกัน สองตาพลันมืดดับ ล้มลงไปกองอยู่ข้างๆ ร่างเนี่ยอู๋หมิงเสียงดัง ‘ตุบ’ แล้วหมดสติไป
—————————————————————————————
บทที่ 2158 พึ่งแกงั้นเหรอ
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน เหมือนแค่ชั่วพริบตา แต่ก็เหมือนเนิ่นนานนับศตวรรษ
“สืบหาตัวผู้บงการเบื้องหลังให้พบ ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม”
ซือเยี่ยหานส่งข้อความหาอสูรฟ้าหนึ่งในสี่อสูรแห่งอาชูร่าอย่างรวดเร็ว
….
“คุณเก้า…พาฉันไปที่สำนักงานใหญ่”
หลังจากผ่านไปพักใหญ่ เยี่ยหวันหวั่นหยุดร้องไห้ สีหน้าสงบนิ่งจนน่าตกใจ
“ได้”
ซือเยี่ยหานคิดอยู่นาน สุดท้ายก็พยักหน้าตอบรับ
….
ระหว่างทางที่มุ่งหน้าไปยังสำนักงานใหญ่อาชูร่า เยี่ยหวันหวั่นนิ่งเงียบอยู่ตลอด จ้องมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างทึ่มทื่อ
ซือเยี่ยหานและถังถังนั่งอยู่ข้างๆ เยี่ยหวันหวั่นตลอดเวลา สองพ่อลูกก็ไม่ได้พูดอะไรมากเช่นกัน
พอตกบ่าย ทุกคนก็มาถึงสำนักงานใหญ่อาชูร่าแล้ว
“พาฉันไปหาเนี่ยหลิงหลง”
เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยขึ้นมา
ซือเยี่ยหานเห็นท่าทางของเยี่ยหวันหวั่นผิดปกติอยู่บ้าง เดิมทีคิดจะไปไต่สวนด้วย แต่กลับถูกเยี่ยหวันหวั่นปฏิเสธ
สุดท้าย ซือเยี่ยหานทำได้เพียงรออยู่ในละแวกคุก ถ้าเกิดเหตุอะไรขึ้น เขาจะไปถึงเป็นคนแรก เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดอุบัติเหตุใดๆ
เวลานี้ ภายในคุก
เมื่อเห็นเยี่ยหวันหวั่น เนี่ยหลิงหลงที่เป็นแผลสะบักสะบอมทั่วร่างก็ยิ้มเยาะ “อะไรกัน อาชูร่าเค้นคำตอบจากฉันไม่ได้ เลยจะพึ่งแกงั้นเหรอ”
“แกคิดว่า ฉันมาเพื่อไต่สวนแกงั้นเหรอ” เยี่ยหวันหวั่นมองเนี่ยอู๋โยวด้วยแววตาเย็นยะเยือกเข้าไปถึงไขกระดูก
“เฮอะ…ฉันนึกออกแล้ว พี่ชายเศษเดนคนนั้นของแก น่าจะทนพิษผีเสื้อโรยราไม่ไหวแล้วสินะ…เป็นยังไง ตายรึยังล่ะ” เนี่ยหลิงหลงมองเยี่ยหวันหวั่นพร้อมรอยยิ้มจางๆ
ทันทีที่เนี่ยหลิงหลงเปล่งเสียงออกมา สีหน้าของเยี่ยหวันหวั่นก็พลันแปรเปลี่ยน
เยี่ยหวันหวั่นไม่พูดไร้สาระให้มากความแล้ว ก้าวเข้าประชิดตัวเนี่ยหลิงหลง จากนั้นก็เกิดเสียง ‘ผลัวะ’ ดังก้อง หนึ่งหมัดกระแทกหน้าเนี่ยหลิงหลงอย่างรุนแรง จนทำให้ใบหน้าของเนี่ยหลิงหลงบิดเบี้ยวไปเล็กน้อย
——————————————————————————
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี