บทที่ 2169 ไม่ได้มาดี
เยี่ยหวันหวั่นและไห่ถังจดจ่ออยู่กับการวิเคราะห์ลายมือที่รวบรวมมาอยู่ครึ่งวัน แต่น่าเสียดายที่มองเส้นสนกลในอะไรไม่ออกเลย
ฟ้ามืดลงแล้ว ไห่ถังทำได้เพียงส่งเยี่ยหวันหวั่นกลับไปที่เขตบีก่อน เพื่อวางแผนกันในระยะยาว
เมื่อทั้งสองคนเดินเข้าไปในห้องขัง ก็เจอซือเซี่ยที่เพิ่งแบกจอบกลับมาพอดี
เยี่ยหวันหวั่นมองซือเซี่ยที่หน้าตามอมแมมเปื้อนฝุ่น นึกย้อนกลับไปในปีนั้นที่เขาได้รับการขนานว่าเป็นเทพบุตรของโรงเรียนมัธยมปลายชิงเหอที่มีสาวน้อยมากมายมาคลั่งไคล้ จึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกทอดถอนใจกับเรื่องราวในอดีต
ตอนนี้ไม่มีอีกแล้ว…
เมื่อซือเซี่ยเห็นเยี่ยหวันหวั่นมีท่าทางแบบนี้ ก็รู้ว่าโรคประสาทของเธอกำเริบแล้ว จึงเช็ดฝุ่นบนใบหน้าออก และเอ่ยด้วยน้ำเสียงฟึดฟัด “อยู่ในสถานที่แบบนี้ยังจะมาสนใจเรื่องผิวพรรณอยู่อีก เธอนี่ว่างซะจริงนะ!”
เยี่ยหวันหวั่นมุ่นคิ้วนิดๆ “แล้วยังไง ต่อให้เป็นแท่นประหาร ขอแค่เพชฌฆาตหน้าตาดีสักหน่อย ฉันก็ได้ตายแบบเจริญหูเจริญตาแล้ว!”
ซือเซี่ยเถียงไม่ออกแล้ว…
ไห่ถังที่อยู่ข้างๆ ก็มีสีหน้าหมดคำพูดเช่นกัน…
ทั้งสามคนเดินตามกันเข้าไปภายในห้องขังอันกว้างขวาง
ซือเซี่ยอยู่ที่นี่ค่อนข้างนานแล้ว ประกอบกับเขาสร้างผลงานชิ้นใหญ่ ค้นพบคลังทรัพยากร เพิ่งเข้ามาก็มีขาใหญ่โบกมือให้เขาอย่างอบอุ่นคึกคักแล้ว ”ไอ๊หยา ซือชุนกลับมาแล้ว! วันนี้ได้ของดีกลับมาไหม”
เยี่ยหวันหวั่นได้ยินเสียงเรียกนี้ ก็แทบสำลักน้ำลายตัวเองแล้ว “ซือ…ซือชุนเหรอ”
พอซือเซี่ยได้ยินสองคำนี้ก็ระเบิดอารมณ์ออกมาอย่างเกินจะทนไหวแล้ว “ฉันบอกว่าชื่อซือเซี่ยไง! ซือเซี่ย! นายเป็นอัลไซเมอร์รึไงฉันบอกตั้งหลายรอบแล้ว!”
ทางด้านขาใหญ่รายนั้นที่เล่นไพ่กับคนที่อยู่ตรงกันข้ามพลางหัวเราะฮ่าๆ “ไอ้หยา ชุนเซี่ยก็อยู่ใกล้ๆ กันนี่นา ไม่ต่างกันมากหรอก…”
ใกล้กันตรงไหน
เมื่อซือเซี่ยมีท่าทางคับข้องใจ เยี่ยหวันหวั่นก็แอบขำอยู่คนเดียว ทันใดนั้นมีขาใหญ่ที่ดูคุ้นตาคนหนึ่งก็เดินเข้ามาหาเธอ
คนที่เข้ามาถักเปียเล็กๆ เส้นหนึ่งไว้ที่ท้ายทอย ปลายคางไว้เคราอย่างมีเอกลักษณ์ เยี่ยหวันหวั่นจำได้ว่านี่คือจ้าวเกาประมุขของพรรคสี่สมุทร
“ฮ่าๆ ผู้นำไป๋ ไม่ได้พบกันเสียนาน!” จ้าวเกาเอ่ยทักทาย
เยี่ยหวันหวั่นส่งยิ้มกลับไปแบบนิ่งๆ “ไม่พบกันเสียนานจริงๆ ประมุขจ้าวสบายดีไหม”
“ฮ่าๆ สบายดี! ผู้นำไป๋ ขอรบกวนสักครู่เถอะ พี่ใหญ่เหอให้มาเชิญ!” จ้าวเกาแสดงท่าทางเชื้อเชิญ
เยี่ยหวันหวั่นมองตามสายตาของจ้าวเก้าไปตามสัญชาตญาณ มองเห็นเพียงว่าภายในห้องขังมีชายคนหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้หนังที่คุณภาพดีเยี่ยมและมีอยู่เพียงตัวเดียว
ชายคนนั้นอายุประมาณสี่สิบเศษๆ สองตาขุ่นมัว แฝงความอึมครึมที่ทำให้คนอึดอัดมากๆ เอาไว้ โดยเฉพาะตอนที่สายตาจับจ้องมาที่เยี่ยหวันหวั่น ราวกับถูกอสรพิษตัวหนึ่งจ้องมองอยู่
เยี่ยหวันหวั่นพยายามนึกย้อนความทรงจำดูเล็กน้อย คนๆ นี้คือ…เหอเปียวลูกพี่ใหญ่ของกลุ่มคลื่นสงบ
กลุ่มคลื่นสงบนี้เมื่อเทียบกับกลุ่มอำนาจที่มีชื่อเสียงกลุ่มอื่นๆ แล้ว ในแง่ของพลังในภาพรวม ไม่ได้มีข้อได้เปรียบมากเท่าไรเลยจริงๆ เพียงแต่ เหอเปียวคนนี้กลับมีทีมนักฆ่าชั้นยอดที่มีชื่อเสียงเลื่องลือไปทั่วรัฐอิสระอยู่ในสังกัด ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้ามาหาเรื่อง
ทีมนักฆ่านี้ส่งต่อกันมาในกลุ่มคลื่นสงบจากรุ่นสู่รุ่น ถึงขนาดที่ว่าหนึ่งในบรรดารองผู้นำของกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์ก็เคยสิ้นชีพลงด้วยน้ำมือของนักฆ่าทีมนี้
เยี่ยหวันหวั่นมาอยู่ที่นี่หลายวันแล้ว นับว่าสงบราบรื่นดี แต่ไม่คิดเลยว่าวันนี้อีกฝ่ายจะมาหาตัวเองก่อน
เมื่อเห็นว่าเหอเปียวอยากคุยกับเยี่ยหวันหวั่น ภายในห้องขังก็เงียบลงทันที ทุกคนต่างก็แอบมองไปทางคนทั้งสอง
“อู๋โยว ระวังหน่อยนะ เหอเปียวคนนี้ ไม่ได้มาดีแน่ๆ!”
เยี่ยหวันหวั่นส่งสายตาให้ไห่ถังสงบเอาไว้ จากนั้นก็ค่อยๆ เดินไปหาเหอเปียว “ไม่ทราบว่าลูกพี่มีเรื่องอะไรจะชี้แนะรึเปล่า”
———————————————————————–
บทที่ 2170 ไม่เคยแพ้มาก่อน
เหอเปียวนั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างทะนงองอาจ มองสำรวจเรือนร่างของเยี่ยหวันหวั่นด้วยสายตาจาบจ้วง “ได้ยินมาว่าสองสามวันมานี้ผู้นำไป๋มีความสุขดีนี่”
เยี่ยหวันหวั่นยิ้มแล้วตอบไปว่า “ก็พอไหว!”
เหอเปียวถามต่อว่า “แบบนั้นน่าเบื่อออกนะ มาเล่นกับฉันหน่อยไหม”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี