แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 2171
บทที่ 2171 ไม่ว่ายังไงก็ขายหน้าแล้ว
ตราพยัคฆ์ขาวก็คือตราคำสั่งที่กลุ่มคลื่นสงบใช้บัญชาการนักฆ่าทีมเล็กๆ นั้น นักฆ่ากลุ่มนั้นขึ้นตรงต่อตราคำสั่งไม่ใช่ตัวบุคคล ดังนั้นขอเพียงได้ครอบครองตราคำสั่งชิ้นนี้ ก็จะสามารถบัญชาการนักฆ่าทีมนั้นได้แล้ว
เมื่อเหอเปียวได้ยินสีหน้าก็ครึ้มลงทันที “นังหนู เธอพูดจาโอหังเหลือเกิน!”
เยี่ยหวันหวั่นหัวเราะฮ่าๆ แล้วตอบไปว่า “พี่ใหญ่เหอ บนเกาะที่โดดเดี่ยวแห่งนี้ พวกเราออกไปไม่ได้ คนนอกก็เข้ามาไม่ได้ แถมยังไม่รู้เลยว่าจะพวกเราจะถูกฆ่าวันไหน ของพวกนี้ความจริงก็เป็นของนอกกายทั้งนั้น คุณเก็บไว้ก็ไม่ได้ใช้ประโยชน์ ให้ฉันก็ไม่ได้เสียหายอะไรนี่!”
คำพูดนี้ของเยี่ยหวันหวั่นก็ใช่ว่าจะไม่มีเหตุผลเลยจริงๆ
เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยพลางกะพริบตาปริบๆ “ทำไมล่ะ พี่ใหญ่เหอหรือว่า…คุณไม่กล้า”
เหอเปียวหัวเราะหยันทีหนึ่ง “ผู้นำไป๋ไม่จำเป็นต้องใช้วิธียั่วยุหรอก ฉันตกลง ถ้าเธอชนะ ฉันจะยกตราพยัคฆ์ขาวให้เธอ แต่ว่า เธอมีความสามารถไหมล่ะ”
เหอเปียวกล่าวพลางปลดตราคำสั่งที่เอวออกมา โยนลงบนโต๊ะที่อยู่ด้านข้างเสียงดังตุบ จากนั้นก็กวาดสายตามองไปรอบๆ แล้วพูดว่า “ถ้างั้น เริ่มกันตอนนี้เลยเถอะ ทุกท่านในที่นี้ก็นับว่าเป็นพยานให้พวกเราแล้วกัน”
เหอเปียวคนนี้ กลัวว่าเธอจะเปลี่ยนใจ จึงลากบรรดาขาใหญ่มาเป็นพยาน
เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้า “ได้ ให้ฉันคิดก่อนว่าจะเล่นอะไรดี!”
ไห่ถังที่อยู่ด้านข้างเห็นเยี่ยหวันหวั่นตอบตกลงอย่างรวดเร็ว จึงเอ่ยด้วยความร้อนใจ “เธอตอบตกลงไปทำไม ตอนนี้จะทำยังไงดี เธอคิดจะแข่งอะไร ต่อให้เป็นระดับวรยุทธ์ เธอก็สู้เขาไม่ไหวหรอกนะ!”
ซือเซี่ยเอ่ยด้วยสีหน้ามืดครึ้ม “เกมไพ่ไฮโลกระจอกพวกนั้นเธอก็อย่าได้คิดเลย!”
เยี่ยหวันหวั่นส่งเสียงฮึ “ฉันไม่มีทางเดิมพันด้วยของเด็กเล่นพวกนั้นหรอกย่ะ!”
ทุกคนที่อยู่ด้านข้างมองไปที่เยี่ยหวันหวั่นด้วยความสนอกสนใจ อยากรู้ว่าเธอเตรียมจะเล่นพนันยังไงกันแน่
ในมุมมองของพวกเขา ว่ากันตามหลักแล้ว เยี่ยหวันหวั่นไม่อาจสู้เหอเปียวได้เลย
บ่อนพนันในรัฐอิสระกว่าครึ่งหนึ่งล้วนเป็นกิจการของกลุ่มคลื่นสงบ เขาคือเจ้าแห่งการพนัน เด็กสาวอายุยี่สิบกว่าๆ แบบเยี่ยหวันหวั่น จะสู้เขาได้ยังไง
“ผู้นำไป๋ คิดได้รึยัง” เหอเปียวจงใจแสร้งถาม สายตาที่มองเธอราวกับมองเหยื่อที่เป็นของตัวเองแล้ว
เยี่ยหวันหวั่นใคร่ครวญดูเล็กน้อย จากนั้นก็พยักหน้า “โอเค ฉันคิดออกแล้ว”
เยี่ยหวันหวั่นเดินกลับไปกลับมาอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็หยุดลงทันที จ้องมองเหอเปียว หยักมุมปากขึ้นนิดๆ แล้วเอ่ยอย่างเด็ดเดี่ยว “ฉันจะพนันว่า…พี่ใหญ่เหอ...คุณไม่กล้ากินขี้!”
ทันทีที่สิ้นเสียงของเยี่ยหวันหวั่น ทั้งห้องขังก็แทบจะกลายเป็นป่าช้าไปแล้ว
เยี่ยหวันหวั่นยิ้มตาหยีแล้วพูดต่อว่า “ถ้าหากพี่ใหญ่เหอเป็นอย่างที่ฉันพูด ไม่กล้ากินขี้จริงๆ แบบนั้นฉันก็จะชนะแล้ว แน่นอนว่าถ้าหากพี่ใหญ่เหอกล้ากินขี้ แบบนั้นฉันก็จะแพ้แล้ว! เป็นยังไง ยุติธรรมใช่ไหมล่ะ”
ไห่ถังอ้าปากค้าง…
ซือเซี่ยตาโตแล้ว…
เหอเปียวมีสีหน้าทึ่มทื่อ..
จ้าวเกาก็พูดไม่ออกเลย…
บรรดาขาใหญ่ที่รุมล้อมอยู่ต่างก็ตะลึงงัน…
“เธอ…” เหอเปียวลุกพรวดขึ้นมา ตบโต๊ะที่อยู่ด้านข้างอย่างเต็มแรง “ไป๋เฟิง! เธอกล้ามาหลอกฉัน!”
เยี่ยหวันหวั่นเลิกคิ้วขึ้นนิดๆ แล้วเอ่ยตอบไปว่า “พี่ใหญ่เหอ คุณพูดเองนะ กติกาก็เป็นคุณที่ตั้งขึ้น ฉันทำตามกติกาที่คุณตั้งขึ้นแล้ว จะเป็นการแหย่คุณได้ยังไงล่ะ ขอแค่คุณกินขี้ได้ก็จะชนะฉันแล้ว ยุติธรรมจะตาย!”
เยี่ยหวันหวั่นกวาดสายตามองไปรอบๆ “มีลูกพี่มากมายขนาดนี้เป็นพยาน คุณคงไม่คิดที่จะ…เบี้ยวใช่ไหม ทุกคนให้ความยุติธรรมกับฉันทีเถอะ! พี่ใหญ่เหอเป็นผู้อาวุโสที่มีชื่อเสียงขนาดนี้แล้ว แต่พนันกับฉันแล้วกลับเปลี่ยนใจทีหลัง!”
ทุกคนพูดไม่ออกแล้ว…
ให้พวกเขามอบความยุติธรรมกับตูดน่ะสิ! เธอหน้าไม่อายได้ขนาดนี้เลยเหรอ
ทว่า กลับไม่มีวิธีโต้แย้งเธอได้เลย…
แม้แต่ไห่ถังกับซือเซี่ยก็ตะลึงตาค้างไปแล้ว ไม่ว่ายังไงก็คิดไม่ถึงเลยว่า เธอจะคิดลูกไม้แบบนี้ออกมาได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี