บทที่ 2173 นับถือนายเป็นลูกผู้ชายตัวจริง
“ฉันเหรอ” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยด้วยความสงสัย “ฉันทำอะไรล่ะ ฉันก็คิดเผื่อพี่ใหญ่เหอแล้วไง แน่นอน ถ้าหากลูกพี่เหอไม่อยากกินของสดใหม่ งั้น…จะเอาแบบไม่สดใหม่ก็ได้นะ ฉันตามใจคุณเลย”
เวลานี้ ทุกคนจ้องมองเยี่ยหวันหวั่น และอดไม่ได้ที่จะส่ายหน้า ชื่อเสียงของผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยคนนี้ ไม่ใช่ได้มาโดยเปล่าประโยชน์เลยจริงๆ แม้แต่เหอเปียวขาใหญ่ของรัฐอิสระก็ยังต้องตกอยู่ในกำมือของไป๋เฟิงแล้ว
เหอเปียวคนนี้ก็น่าสงสารเหลือเกิน ถึงแม้จะบอกว่าเขาไม่เคยพ่ายแพ้ในเกมพนัน แต่ว่า…ระดับความหน้าไม่อายนี้ เกรงว่าเมื่อเทียบกับผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยแล้ว ยังห่างกันอีกหลายขุม
เมื่อคิดดูอย่างละเอียดแล้ว ในรัฐอิสระ พันธมิตรอู๋เว่ยเป็นแบบไหนกันล่ะ
ชื่อเสียงลือชาฉาวโฉ่เป็นประเภทที่ไล่ทุบหนูเฒ่าข้ามถนน เข่นฆ่าปล้นสะดม ไม่ชั่วไม่ทำ
พูดให้ยิ่งใหญ่คือ พันธมิตรอู๋เว่ยชิงฟ้าคว้าดินได้ พูดให้เบาลงมาหน่อยคือ เรื่องลักเล็กขโมยน้อย พันธมิตรอู๋เว่ยก็ทำมาไม่น้อยแล้ว โดยเฉพาะผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยที่อยู่ตรงหน้า ขาใหญ่บางคนของรัฐอิสระเคยเห็นเธอแซงคิวที่ร้านแป้งทอดอย่างผ่าเผยชอบธรรมมาเองกับตา
กับคนไร้คุณธรรม ทำการทุจริตอย่างรุนแรงในสังคม ไม่มีศักดิ์ศรีใดๆ ทั้งนั้นประเภทนี้…ใครไปพนันกับเธอ แบบนั้นจะไม่ซวยไปแปดชั่วโคตรเลยเหรอ
“นับว่าฉันมองได้ชัดเจนแจ่มแจ้งดีแล้ว เหอเปียวเอ๋ย แกคิดว่าแกจะแข่งกับผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยว่าใครมีทักษะพนันที่ยอดเยี่ยมกว่าล่ะสิ…ฮ่าๆ น่ากลัวว่าผู้นำไป๋จะไม่ได้คิดแบบนี้น่ะสิ เห็นได้ชัดว่าเธอคิดจะแข่งกับนายว่าระหว่างพวกนายสองคน ใครจะหน้าไม่อายกว่ากัน”
พอเยี่ยหวันหวั่นได้ยิน จึงเหลือบตามองขาใหญ่คนที่พูดแวบหนึ่ง คนแบบนี้น่าเบื่อซะจริง เอาแต่พล่ามไร้สาระอะไรอยู่ได้
“พี่ใหญ่เหอ ฉันว่า ถ้าแกกล้าเอาชนะจริงๆ แบบนั้นแกจะหน้าไม่อายยิ่งกว่าผู้นำไป๋แล้ว จะเอายังไง นายก็คิดให้ดีๆ สักหน่อยเถอะ”
“พี่ใหญ่เหอ กลัวอะไรล่ะ เอาเลย ก็แค่ขี้กองหนึ่ง กินมันซะ แล้ววันหน้าฉันจะนับถือแกว่าเป็นลูกผู้ชายตัวจริง!”
เมื่อเห็นว่าผู้คนพูดจาเย้ยหยัน ใบหน้าของเหอเปียวก็มืดครึ้มลงยิ่งกว่าเดิม
“ว่ายังไงล่ะ พี่ใหญ่เหอ อย่าทำให้คนอื่นเสียเวลาสิ” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ย
หลังจากเหอเปียวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ได้มองไปที่เยี่ยหวันหวั่น แล้วร้องเฮอะอย่างเย็นชา จากนั้นจึงปลดตราพยัคฆ์ขาวบนเอวโยนให้เยี่ยหวันหวั่น
“หวา…พี่ใหญ่เหอ รู้สึกผิดจังเลย” เยี่ยหวันหวั่นรับตราพยัคฆ์ขาวไว้ หัวเราะฮี่ๆ แล้วเอ่ยขึ้นมา
“ไป๋เฟิง...เธอมันหน้าไม่อายจริงๆ”
หลังจากเหอเปียวถลึงตาใส่เยี่ยหวันหวั่นอย่างดุดันแวบหนึ่ง ก็หันหลังเดินออกไป
“พี่ใหญ่เหอชมเกินไปแล้ว พี่ใหญ่เหอค่อยๆ เดินนะ วันหลังถ้ามีของดีอะไรอีก พวกเราก็มาเดิมพันกันอีกได้นะ!” เยี่ยหวันหวั่นมองแผ่นที่ห่างออกไปของเหอเปียว และรีบตะโกนบอก
“ไสหัวไป! ชาตินี้ฉันจะไม่เดิมพันอะไรกับคนอย่างเธออีกแล้ว”
เหอเปียวร้องด่าโดยไม่เหลียวกลับมาเลย
“นายดูสิ…พี่ใหญ่เหอคนนี้เล่นพนันไม่ได้เรื่องเลย ทำไมแค่แป๊บเดียวก็แพ้ไปแล้ว” เยี่ยหวันหวั่นทอดถอนใจใบหน้าเต็มไปด้วยความจนปัญญา
“เธอแน่มาก”
ซือเซี่ยยกนิ้วโป้งให้เยี่ยหวันหวั่นทันที
เมื่อเห็นดังนั้น ขาใหญ่คนหนึ่งก็มองไปที่ซือเซี่ย “ซือชุน ฉันเห็นนายไร้เดียงสาขนาดนี้ อย่าไปคลุกคลีกับผู้นำไป๋คนนี้เกินไปนะ นายเคยได้ยินประโยคนนี้ไหม ใกล้ชาดเปื้อนแดงใกล้หมึกเปื้อนดำ ถ้านายติดตามผู้นำไป๋ จะกลายเป็นก้อนถ่านเอานะ”
“ฉันบอกแล้วไงว่าชื่อซือเซี่ย ซือเซี่ย ซือเซี่ยโว้ย!” ซือเซี่ยตะคอก
“งั้นซือชุนเป็นใครกัน”
“ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่าซือชุนเป็นใคร! ถ้าใครเรียกฉันว่าซือชุนอีก ฉันจะเผาคลังทรัพยากรซะ!” ซือเซี่ยเอ่ย
….
“เอาละ เลิกโวยวายกันซะ”
เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยพลางขมวดคิ้ว “ฉันมีเรื่องหนึ่งอยากจะหารือกับทุกคนสักหน่อย”
—————————————————————————-
บทที่ 2174 ซื้อตั๋วเรือ
“ผู้นำไป๋ เธอมีเรื่องดีๆ เหรอ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี