บทที่ 2179 ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่มนุษย์แล้ว
เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยว่า “ที่รัก ฉันจะบอกคุณเลยนะ บนเกาะนี้เต็มไปมารร้ายโฉดชั่ว ดุร้ายสารเลวทั้งนั้น แถมยังรวมหัวกันมารังแกฉันด้วย ทำให้ฉันตกใจกลัวแทบตายแล้ว ที่รักคุณเกือบจะไม่ได้เจอฉันอีกแล้วนะ!”
ในเวลานี้ เหล่าขาใหญ่ด้านข้างที่ตกตะลึงเพราะการพลิกสีหน้าในชั่วพริบตาของเยี่ยหวันหวั่นพอฟังมาถึงตรงนี้ ก็แทบจะตะลึงงันไปเลย และเผยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อออกมา
นี่…นางมารคนนี้ว่ายังไงนะ?!
ขาใหญ่คนหนึ่งที่เพิ่งแพ้พนันแล้วเสียของมีค่าชิ้นสุดท้ายในตัวไปทนไม่ไหวแล้วจึงโพล่งออกมาว่า “จะบอกให้นะผู้นำไป๋ พวกเรารวมหัวกันรังแกเธองั้นเหรอ ฉันว่าสมองเธอเลอะเลือนไปแล้วนะ เป็นเธอไม่ใช่เหรอที่รังแกพวกเรายกกลุ่มน่ะ”
ซือเยี่ยหานเงียบงัน
เยี่ยหวันหวั่นก็พูดอะไรไม่ออก
เยี่ยหวันหวั่นที่ถูกแฉถลึงตาใส่ขาใหญ่คนนั้นแวบหนึ่งเป็นการตักเตือน จากนั้นก็พูดกับซือเยี่ยหานด้วยท่าทางอ่อนแอน่าสงสารว่า “จริงๆ นะ! พวกเขารังแกฉันจริงๆ! ไอ้สารเลวเหอเปียวหัวหน้ากลุ่มคลื่นสงบคนนั้น คุณรู้ไหมว่าเขาเลวแค่ไหน เขาบังคับให้ฉันไปเดิมพันด้วย ถ้าฉันแพ้จะต้องไปนอนกับเขา!”
พอสิ้นเสียงของเยี่ยหวันหวั่น สีหน้าของซือเยี่ยหานก็มืดทะมึนลงทันที “กลุ่มคลื่นสงบ…”
จากนั้น ความพิโรธของซือเยี่ยหานยังไม่ทันระเบิดออกมา น้ำเสียงจ๋องๆ ของหัวหน้าพรรคสี่สมุทรก็แว่วมาจากด้านข้างว่า “เอ่อ แต่ว่า…ผลลัพธ์ในตอนจบ เธอเดิมพันว่าเขาไม่กล้ากินขี้ นอกเสียจากเขาอยากจะเอาชนะเธอก็ต้องไปกินขี้ซะ สุดท้ายเขาเลยทำได้แค่ยอมรับความพ่ายแพ้ ยกตราพยัคฆ์ขาวประจำกลุ่มให้เธอไป หลายวันมานี้โมโหจนโรคความดันสูงกับโรคหัวใจกำเริบตั้งหลายครั้ง…”
จากนั้น บรรดาขาใหญ่ผู้รักความยุติธรรมคนอื่นๆ ก็ทนมองไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว หนึ่งในนั้นจึงยกผ้าที่คลุมโต๊ะไว้ขึ้นมา เผยให้เห็นสมบัติสารพัดของเยี่ยหวันหวั่น แล้วเอ่ยตำหนิด้วยความหม่นหมอง “คุณดูเอาเองเถอะ ทั้งหมดเป็นของที่เธอปล้นไปจากพวกเรา แถมเธอยังขายตั๋วขึ้นเรือราคาแพงลิ่วให้พวกเราด้วย พวกขายเก็งกำไรยังสู้เธอไม่ได้เลย…”
เยี่ยหวันหวั่นโดนเปิดโปงอีกครั้ง…
พวกนายพูดให้น้อยๆ หน่อยจะตายรึไง
เยี่ยหวันหวั่นรีบพูดไปว่า “ที่รัก พวกเขาใส่ร้ายฉัน! ฉันเปล่านะ! ฉันไม่ได้ทำ! คุณต้องเชื่อฉันนะ!”
ซือเยี่ยหานตอบสั้นๆ “อืม”
บรรดาขาใหญ่ถึงกับพูดไม่ออกแล้ว
เวรเอ้ย
นายแห่งอาชูร่าหลอกง่ายขนาดนี้เชียวเหรอ
นี่ไม่สมเหตุสมผลเลย!
ขาใหญ่พวกนี้ไม่คาดคิดเลยว่า นายแห่งอาชูร่าที่ลือกันว่าเหี้ยมโหดจะถูกนางมารร้ายคนนี้หลอกตุ๋นจนเปื่อยได้ ปวดตับสะเทือนหัวใจจริงๆ
“นายแห่งอาชูร่า ผมขอกล่อมให้คุณตาสว่างซะเถอะ อย่าถูกใครบางคนหลอกเอาได้!”
“ใช่แล้วๆ มองดูคนข้างตัวให้ดีๆ สิ นี่…ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่มนุษย์แล้ว!”
“ไป๋เฟิงคนนี้ ทำได้ทุกอย่าง!”
“เกินไปแล้ว แม้แต่นายแห่งอาชูร่าก็ยังหลอกได้!”
….
เยี่ยหวันหวั่นกัดฟันด้วยความโมโห เจ้าเฮงซวยพวกนี้ เธอต้องเล่นพวกเขาให้ตายซะ
อย่างไรก็ตาม ซือเยี่ยหานคล้ายจะไม่ใส่ใจกับคำพูดของคนรอบข้างพวกนั้นเลย แต่กลับหลุบตามองเท้าที่สวมรองเท้าหญ้าสานของเยี่ยหวันหวั่นแวบหนึ่ง แล้วมุ่นคิ้วนิดๆ “ทำไมใส่ของแบบนี้”
เยี่ยหวันหวั่นตอบแบบไม่คิดอะไร “โอ้ รองเท้าเก่ามันคุณภาพไม่ดี ไม่ทันระวังทำพัง เลยโยนทิ้งไปแล้ว…”
ขาใหญ่คนหนึ่งที่อยู่ด้านข้างสอดปากเข้ามา “ไม่ใช่ว่าเธอเตะจนพังในระหว่างที่ตีกับคนอื่นอยู่รึไง ไม่ผิดแน่ เพระคนที่เธอเตะในครั้งนั้นก็คือฉัน!”
เยี่ยหวันหวั่นสูดหายใจเข้าลึกๆ หักข้อมือแล้ว แม่งเอ้ย! จะบีบเธอให้ลงมือจนได้สินะ!
จากนั้น ตอนที่เยี่ยหวันหวั่นใกล้จะเสียการควบคุมแล้วลงมือทุบตีคน จู่ๆ ซือเยี่ยหานก็หยิบอะไรบางอย่างมาจากมือของหลินเชวียที่อยู่ด้านข้าง
เมื่อเปิดกระเป๋าออก สิ่งที่อยู่ด้านในดูเหมือนจะเป็นเดรสชุดหนึ่ง แถมยังมีรองเท้าส้นเตี้ยสีชมพูใหม่เอี่ยมคู่หนึ่งด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี