บทที่ 2181 เธอมีเสน่ห์ไม่พอแล้วเหรอ
เยี่ยหวันหวั่นลากซือเยี่ยหานมานั่งลงบนตียงเหล็กแคบๆ หลังหนึ่ง “ที่รัก รีบเข้ามาเถอะ คุณนั่งพักตรงนี้ก่อนนะ ห้องเดี่ยวนี่ฉันหลอกเอามา…”
“เอ่อ เป็นบอสใหญ่ใจเมตตาคนหนึ่งที่ให้ฉันมา!” เยี่ยหวันหวั่นยิ้มละไมแล้วพูดออกมา
ซือเยี่ยหานมองไปรอบๆ จากนั้นก็เอ่ยถามประโยคหนึ่ง “บนเกาะ…เธอเจอเขาไหม”
เยี่ยหวันหวั่นหยิบเสื้อผ้าออกมาจากกระเป๋าที่อยู่ด้านข้างพลางเอ่ยถาม “หือ ใครล่ะ”
ซือเยี่ยหานนิ่งไปแวบหนึ่ง แล้วตอบว่า “จี้หวง”
เยี่ยหวันหวั่นสำลักเล็กน้อย จากนั้นก็ส่ายหัวแล้วพูดขึ้นว่า “ไม่นี่ ไม่ได้เจอเขา แต่เจอเพื่อนคนหนึ่งของฉัน ไห่ถังบอสของเทียนเซียว เธอบอกฉันว่าไม่รู้ว่าจี้หวงคิดหาทางอะไรขึ้นมาได้ ออกทะเลไปนานแล้ว ก่อนไปยังฝากจดหมายแปลกๆ ฉบับหนึ่งไว้ให้ฉันด้วย ฉันทำความเข้าใจอยู่ตั้งครึ่งค่อนวัน ก็ไม่รู้ว่าสรุปแล้วเขาจะสื่อถึงอะไรกันแน่…”
ซือเยี่ยหานขมวดคิ้วนิดๆ “จี้หวงไม่อยู่บนเกาะงั้นเหรอ”
เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้า
ไม่รู้ว่าซือเยี่ยหานคิดอะไรได้ สีหน้าดูเหมือนจะเคร่งขรึมลง
เกาะแห่งนี้ ถ้าคิดจะออกไปด้วยกำลังของตัวเอง แทบจะเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย
แค่จะตามหาพิกัดที่แน่ชัดของเกาะแห่งนี้เขาก็สิ้นเปลืองพลังไปมากแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นคือสภาพภูมิประเทศรอบๆ เกาะก็ซับซ้อนมาก มีกระแสน้ำวนและแนวหินโสโครกมากเป็นพิเศษ เขาสามารถล่องเรือมาถึงได้สำเร็จก็เพราะเชิญต้นหนที่มีประสบการณ์เดินเรือในกองทัพเรือหลายปีมาช่วยวางแผนที่รัดกุม ถึงแม้จะเป็นแบบนี้ ก็มีความเสี่ยงในการเดินเรือสูงมากอยู่ดี
อย่างไรก็ตาม ในเมื่อจี้ซิวหร่านกล้าออกทะเล ด้วยนิสัยของเขา คาดว่าคงมีความมั่นใจเต็มที่
เยี่ยหวันหวั่นเห็นซือเยี่ยหานคล้ายจะครุ่นคิดอะไรอยู่ กลัวว่าเขาจะเริ่มคิดว้าวุ่นไปเรื่อยอีกแล้ว จึงรีบเบี่ยงหัวข้อสนทนาไป “อ้อ ใช่แล้ว ที่รัก คุณรู้ไหมว่าฉันเจอใครบนเกาะนี้ คุณต้องคิดไม่ถึงเลยแน่ๆ!”
ถึงจะรู้ว่าเยี่ยหวันหวั่นจงใจเปลี่ยนเรื่อง แต่ซือเยี่ยหานก็ไม่ได้เปิดโปง เพียงถามสั้นๆ “ใคร”
“หลานชายคนโตของคุณ ซือชุน…ถุย ฉันถูกคนพวกนั้นชักจูงเข้าซะแล้ว เป็นซือเซี่ย ซือเซี่ย!”
พอซือเยี่ยหานได้ยินก็แปลกใจอยู่บ้างจริงๆ “ซือเซี่ยงั้นเหรอ”
“ใช่แล้ว ฉันตกใจมากที่ได้เจอเขา ตอนนั้นเห็นเขาถือจอบวิ่งเข้ามาทางฉัน หลงนึกว่าเขาจะมาล้างแค้นให้พ่อเขา! แต่โชคดีที่เด็กคนนั้นก็รู้ว่าพ่อเขาทำตัวเอง และไม่ได้มาหาเรื่องฉัน ไม่งั้นฉันก็คงต้องยอมให้เขาแล้ว ดีร้ายยังไงถ้านับตามลำดับอาวุโสแล้ว ฉันก็เป็นอาสะใภ้ของเขาเลยนะ…”
ซือเยี่ยหานฟังแล้วเอ่ยด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ว่า “ไม่ต้องยอม”
เยี่ยหวันหวั่นคิดในใจ เป็นอาแท้ๆ อยู่รึเปล่าเนี่ย
“เด็กคนนั้น ระยะนี้วางแผนจะไปขุดอุโมงค์อีกแล้ว เอาไว้จะพาคุณไปหาเขาทีหลังนะ ฉันจะไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน!” เยี่ยหวันหวั่นรีบหยิบเสื้อผ้าในถุงออกมา
ซือเยี่ยหานใส่ใจเกินไปแล้วจริงๆ แม้แต่ชุดชั้นในที่สะอาดสะอ้านก็เตรียมมาทั้งหมด
ที่นี่ถึงแม้จะหาน้ำจืดไว้อาบน้ำได้ แต่ด้วยความขาดแคลนด้านทรัพยากร จึงไม่มีเสื้อผ้าสำหรับผลัดเปลี่ยน
“ไปๆๆ ไปส่งฉันอาบน้ำก่อน!”
“ก่อนหน้านี้เธออาบน้ำที่ไหน” ซือเยี่ยหานเอ่ยถามประโยคหนึ่ง
เยี่ยหวันหวั่นตอบสั้นๆ “กลางเกาะมีทะเลสาบเล็กๆ อยู่”
หัวคิ้วของซือเยี่ยหานขมวดเข้าหากันนิดๆ แล้ว “กลางแจ้งเหรอ”
“อื้อ ทำยังไงได้ ในสถานที่ผุพังนี่ มีที่ให้อาบน้ำก็ไม่เลวแล้ว วางใจเถอะ ไม่มีไอ้คนไม่รักชีวิตหน้าไหนกล้าแอบดูหรอก…แค่ก ความหมายที่ฉันจะบอกคือ ฉันกับไห่ถังไปด้วยกัน ผลัดกันเฝ้า ปลอดภัยมาก”
ซือเยี่ยหานฟังแล้วถึงได้ไม่พูดอะไรต่อ
ในไม่ช้าทั้งสองคนก็มาถึงสถานที่อาบน้ำ ครั้งนี้ตำแหน่งคนคอยเฝ้าเปลี่ยนจากไห่ถังมาเป็นซือเยี่ยหาน
เยี่ยหวันหวั่นถอดเสื้อผ้าออกแล้วลงแช่ในน้ำ เกาะอยู่บนโขดหินริมฝั่ง จากนั้นก็มองเห็นซือเยี่ยหานที่ช่วยถือเสื้อผ้าให้เธอ ยืนอยู่ในจุดที่ไม่ใกล้และไม่ไกลนัก คอยดูต้นทางให้เธอโดยไม่หันเหสายตาเลย
เยี่ยหวันหวั่นเกาะอยู่ตรงนั้นแล้วเดาะลิ้นดังจิ๊ๆ เฮ้อ เธอมีเสน่ห์ไม่พอแล้วเหรอ
ไม่น่าเชื่อว่าสายตาจะไม่วอกแวกมาเลย…
จะดีร้ายยังไงก็แอบมองกันสักแวบสิ…
—————————————————————————————
บทที่ 2182 ที่รักพวกเขาล้วนแต่รังแกฉัน
“ที่รัก คุณรู้สึกไหมว่าเกาะนี้ ถ้าไม่มีคนอื่นๆ อยู่ จะยอดเยี่ยมที่สุด…”
เยี่ยหวันหวั่นเกยอยู่ริมทะเลสาบ เผยสีหน้าย้อนระลึกความทรงจำ “คุณจำได้ไหม ปีนั้นพวกเราอยากเสาะหาสถานที่ที่จะไม่มีใครตามหาพวกเราเจอ หาที่สักแห่งที่มีแต่พวกเราสองคนอยู่ด้วยกัน…”
ซือเยี่ยหานตอบสั้นๆ “จำได้”
จะลืมได้ยังไง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี