บทที่ 2183 ลูกพี่อย่าฆ่าผมเลย
พอเยี่ยหวันหวั่นพูดจบ ทุกคนในห้องขังก็พลันมีสีหน้ามึนงง
พวกเขาไม่ได้ฟังผิดไปใช่ไหม รวมหัวกันรังแกเธอเหรอ รังแกงั้นเหรอ
เป็นใครที่รังแกใครกันแน่! ซื้อตั๋วเรือใบเดียวก็เพียงพอจะได้หลานชายแล้ว! สรุปแล้วใครเป็นคนซื้อ ใครเป็นคนขายกันแน่…
“เอาละ หยุดพูดไร้สาระกันได้แล้ว สองวันนี้แหละ พวกนายเตรียมตัวไว้ให้ดีเถอะ รอคำสั่งจากฉันแล้วค่อยลงมือ ยังมีอีก ถ้าใครปล่อยข้อมูลของฉันออกไป…ถ้าถึงเวลาแล้วออกไปไม่ได้ แบบนั้นเขาจะกลายเป็นศัตรูของคนทั้งหมด ต้องรับผิดชอบผลจากการกระทำของตัวเอง…อีกอย่าง ในหมู่พวกนาย ต้องคอยสอดส่องอะไรกันให้ดี ต้องรับประกันกับฉันให้ได้ว่าจะไม่เกิดข้อผิดพลาด…”
….
หลังจัดการเรื่องตั๋วเรือเรียบร้อยแล้ว เยี่ยหวันหวั่นก็พาซือเยี่ยหานออกไป ไปหาพวกไห่ถังและเวินจื่อหรานเพื่อวางแผนเรื่องที่จะหนีออกไปในอีกสามวันให้หลังอย่างละเอียด
ตกดึกคืนนั้น
ภายในกระท่อมเล็กๆ โกโรโกโสที่อยู่ริมเกาะ
ซือเซี่ยกอดก้อนหินไว้ พลางสัปหงกหลับ ได้ยินเสียงกรนดังขึ้นเป็นครั้งคราว
ในเวลานี้ มีคนเปิดประตูออกอย่างแผ่วเบา แล้วย่องเข้าไป
เมื่อเห็นซือเซี่ยหลับลึกอยู่ นัยน์ตาของคนที่เข้ามาก็ส่องประกายยะเยือกแวบหนึ่ง มุมปากเชิดขึ้นนิดๆ หยักเป็นรอยยิ้มเยียบเย็นชวนให้คนหลงใหล
ในมือของผู้มาเยือน ถือเชือกเส้นหนาเอาไว้ แล้วค่อยๆ เดินเข้าไปหาซือเซี่ย หลังจากไปถึงข้างกายของซือเซี่ยแล้ว ก็ทาบเชือกไว้รอบคอของซือเซี่ยครู่หนึ่ง คล้ายว่าคิดจะใช้เชือกรัดซือเซี่ยให้ตาย
จากนั้น เมื่อผู้มาเยือนมองเห็นจอบที่อยู่ด้านข้าง ก็เหมือนจะเปลี่ยนใจในทันใด โยนเชือกในมือไปด้านข้าง แล้วยกจอบขึ้นมาอย่างแผ่วเบา
“หึๆ…ไอ้หนุ่ม เรื่องนี้จะมาแค้นฉันไม่ได้นะ ถ้าจะโทษก็ต้องโทษที่แกดวงไม่ดีเอง…”
ระหว่างที่พูด ผู้มาเยือนก็ยกจอบขึ้น แล้วเล็งไปที่หัวของซือเซี่ย จากนั้นก็เงื้อจอบขึ้นอย่างไม่ลังเลเลย ฟาดเข้าไปที่หัวของซือเซี่ยอย่างแรง
แรงครั้งนี้ไม่เบาเลย อย่าว่าแต่กะโหลกคน ต่อให้เป็นหินก้อนหนึ่ง ก็เกรงว่าคงแตกกระจายเช่นกัน
ในเวลาเดียวกันนี้ จู่ๆ ซือเซี่ยก็พลิกตัวกะทันหัน จอบจึงฟาดไม่โดนซือเซี่ย
“บัดซบ ไอ้หนุ่ม…ดวงไม่เลวเลยนี่ แต่ว่า…รอดไปได้แค่อีกไม่กี่สิบวิ จะมีประโยชน์อะไร”
ผู้มาเยือนร้องฮึเสียงเย็น และโจมตีไม่หยุด ฟาดเข้าใส่หัวของซือเซี่ยอีกครั้ง
สิ่งที่ทำให้ผู้มาเยือนต้องหัวเสียก็คือ ลงมือโจมตีเอาชีวิตถึงสองครั้งติด แต่ไอ้หนุ่มนี่กลับหลบได้ทุกครั้ง
“ฮึ่ม!”
ผู้มาเยือนร้องฮึเสียงเย็นครั้งหนึ่ง จากนั้นก็วางจอบลงที่เดิม แล้วหยิบเชือกเส้นหนาที่ตัวเองโยนทิ้งไว้ด้านข้างขึ้นมาอีกครั้ง
วินาทีต่อมา ผู้มาเยือนก็คร่อมร่างซือเซี่ยไว้ ตรึงซือเซี่ยให้อยู่กับที่ ทำให้เขาขยับไม่ได้ จากนั้น จึงคล้องเชือกในมือเข้าที่คอของซือเซี่ยอีกครั้ง
“ฮ่าๆๆ ไอ้หนุ่ม ฉันจะดูว่าครั้งนี้ดวงแกจะดีแบบนั้นอีกไหม แกจะพลิกใส่ฉันอีกไหม แกพลิกเลยสิ!”
ผู้มาเยือนสวมชุดดำ บนหน้าสวมหน้ากากที่ถักสานขึ้นจากดอกไม้ใบหญ้าบนเกาะ เสียงหัวเราะลำพองโอ้อวดอย่างยิ่ง
“ดูสิว่าวันนี้ผู้เฒ่าอย่างฉันจะรัดไอ้เด็กเวรแบบแกให้ตายได้ไหม”
ผู้มาเยือนหัวเราะเสียงเย็น วินาทีต่อมา ก็ส่งแรงไปที่ฝ่ามือ รัดคอซือเซี่ยไว้แน่น
แทบจะในวินาทีนี้เอง สองตาที่ปิดสนิทของซือเซี่ยก็พลันเบิกโพล่งขึ้นมาทันที
“เวรเอ้ย…แกเป็นใครเนี่ย!”
ซือเซี่ยจ้องมองคนชุดดำที่คร่อมอยู่บนร่างตัวเอง ด้วยสีหน้ามึนงง
“หึหึ ไอ้หนู ฉันคือยมทูตเฮยไป๋…มาเอาชีวิตแกไง” ผู้มาเยือนหัวเราะด้วยน้ำเสียงชั่วร้าย
“ยมทูตเฮยไป๋หรอ?! งั้นยมทูตอู๋ฉางล่ะ”
ซือเซี่ยคล้ายจะยังไม่ตื่นดี จึงอ้าปากถามไป
“ยมทูตอู๋ฉางก็ไปรอแกที่อยู่สะพานน้ำพุเหลืองแล้วไง!” ผู้มาเยือนเอ่ยเสียงกร้าว
“ลูกพี่…ลูกพี่…ลูกพี่อย่าฆ่าผมเลย!” ซือเซี่ยตะโกนขึ้นมาทันที “มีอะไรก็คุยกันดีๆ เถอะ!”
——————————————————–
บทที่ 2184 แปลงโฉม
จากนั้น ผู้มาเยือนก็ไม่เปลืองน้ำลายกับซือเซี่ยอีก เชือกในมือออกแรงมากขึ้น หมายจะรัดคอซือเซี่ยให้ตาย
เวลานี้ ใบหน้าของซือเซี่ยแดงเถือกแล้ว ผลักผู้มาเยือนออกไป จากนั้นก็กระโดดหนี วิ่งออกไปจากห้อง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี