บทที่ 2191 พี่ชายหลานล่ะ
ขาใหญ่รายหนึ่งมองเยี่ยหวันหวั่นอย่างเต็มไปด้วยความกังวล
สำหรับเรื่องนี้ เยี่ยหวันหวั่นกลับไม่กังวลเลย รับเงินค่าตั๋วมาแล้ว จะไม่มีเรือได้ยังไงละ
จุดไฟเผาเกาะได้ไม่นานนัก เรือเดินสมุทรหลายสิบลำก็มุ่งหน้ามาที่น่านน้ำนี้แล้ว
อาชูร่า พันธมิตรอู๋เว่ย พร้อมด้วยเรือจากตระกูลเนี่ย มองจากที่ไกลๆ แล้วดูแน่นขนัดเป็นทิวแถว
กองกำลังป้องกันของจากกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์ที่คุมอยู่รอบๆ เกาะ แค่ไม่กี่ยก ก็ถูกโจมตีจนแตกพ่ายไปแล้ว
ถึงแม้กองกำลังป้องกันของกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์จะมีคนจำนวนไม่น้อย พลังก็ไม่อ่อนด้อย แต่ก็ต้านทานการโจมตีจากสามกองกำลังใหญ่ไม่ไหวอยู่ดี อีกอย่าง หากมองในแง่ของจำนวนคนเพียงอย่างเดียว สามกองกำลังใหญ่ก็สามารถบดขยี้ได้อย่างสิ้นเชิงแล้ว
ราบรื่นยิ่งกว่าที่เยี่ยหวันหวั่นจินตนาการเอาไว้เสียอีก
คนทั้งหมดที่ถูกคุมขังไว้บนเกาะ ต่างก็ขึ้นเรือได้สำเร็จ และหลบหนีออกจากเกาะแห่งนี้ได้แล้ว
หลังจากกลับถึงรัฐอิสระ ก็ไม่ได้ไปคิดบัญชีกับกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์ ทุกคนต่างสงบเสงี่ยมอย่างน่าประหลาด ไม่ตีโพยตีพายเลย
ถึงขั้นที่ว่าแม้แต่พันธมิตรอู๋เว่ยก็ยังไม่มีทีท่าจะลงมือใดๆ กับกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์เลย แม้แต่ซักถามข้อสงสัยสักนิดก็ไม่มี
เมื่อขาใหญ่เหล่านั้นกลับมา รัฐอิสระก็เกิดความโกลาหลขึ้น ยิ่งทำให้เยี่ยหวันหวั่นกลายเป็นบุคคลที่ตกเป็นประเด็นที่สุดในรัฐอิสระ
ผู้นำพันธมิตรอู๋เว่ยที่ทำชั่วสารพัด ไม่น่าเชื่อว่าจะตามหาสถานที่คุมขังขาใหญ่เหล่านั้นเจอ ถึงขั้นที่ช่วยเหลือขาใหญ่เหล่านั้นกลับมาได้ทั้งหมดด้วย จึงทำให้ผู้คนพูดถึงกันอย่างเผ็ดร้อน
ส่วนทางด้านกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์ ก็ไม่มีท่าทีอะไรเลย ราวกับไม่รู้เรื่องนี้เลยสักนิด
ขาใหญ่เหล่านั้นเพิ่งกลับถึงรัฐอิสระ ตอนนี้เรื่องสำคัญที่สุดคือฟื้นฟูทักษะกำลังของตัวเอง ฝึกฝนอย่างหนักไปสักระยะ ไม่มีใครโง่ขนาดที่ว่าเพิ่งออกจากเกาะมาได้ก็ไปคิดบัญชีกับกลุ่มสหพันธ์วิยายุทธ์เลย
อีกอย่าง พวกเขาก็ไม่มีหลักฐานแน่ชัดว่าเป็นกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์ที่จับพวกเขาไปขัง
….
หลังจากกลับมาถึงรัฐอิสระ เยี่ยหวันหวั่นพักผ่อนอยู่สองวัน ก็ไปเยือนบ้านตระกูลหลิง
ณ ห้องรับแขกบ้านตระกูลหลิง
ชายชราที่เปี่ยมด้วยสง่าบารมีมองไปที่ร่างของเยี่ยหวันหวั่น ภายในดวงตาคู่นั้นอัดแน่นไปด้วยความรักเอ็นดู
“อู๋โยว มาหาปู่ตรงนี้สิ”
ชายชรากวักมือเรียกเยี่ยหวันหวั่น
พอได้ยินดังนั้น เยี่ยหวันหวั่นก็พยักหน้าอย่างว่าง่าย แล้วนั่งลงข้างๆ ชายชรา
ชายชราคนนี้ก็คือเจ้าบ้านตระกูลหลิง หลิงซื่อชาง และเป็นคุณปู่ของเยี่ยหวันหวั่นด้วย
“อู๋โยว ทางพ่อแม่ของหลานมีเบาะแสบ้างไหม”
หลิงซื่อชางจ้องมองเยี่ยหวันหวั่น ผ่านไปพักใหญ่จึงเปิดปากถาม
“ยังไม่มีเลยค่ะคุณปู่” เยี่ยหวันหวั่นส่ายหน้า
ตระกูลหลิง อาชูร่า พร้อมด้วยพันธมิตรอู๋เว่ย ต่างก็ส่งคนออกตามหาหัวหน้าตระกูลและนายหญิงตระกูลเนี่ยมากมาย แต่จนถึงตอนนี้ ก็ยังคงไม่พบเบาะแสใดๆ เลย
ตอนแรกเยี่ยหวันหวั่นคิดว่า มีความเป็นไปได้ที่หัวหน้าตระกูลและนายหญิงตระกูลเนี่ยจะโดนจับไปไว้ที่เกาะด้วย แต่หลังจากขึ้นเกาะไปแล้ว กลับไม่พบเบาะแสของหัวหน้าตระกูลและนายหญิงตระกูลเนี่ยเลย
ดังนั้น เยี่ยหวันหวั่นจึงคาดเดาว่า หัวหน้าตระกูลและนายหญิงตระกูลเนี่ย อาจจะตกอยู่ในมือของสายหลัก
แน่นอน นี่เป็นพียงการคาดเดาเท่านั้น ไม่มีหลักฐานยืนยัน
“เอาแบบนี้เถอะ ตระกูลหลิงก็จะเข้าร่วมการค้นหาด้วย” ผ่านไปนาน หลิงซื่อชางถึงได้เอ่ยขึ้นมา
พอได้ยินประโยคนนี้ ดวงตาเยี่ยหวันหวั่นก็ส่องประกายนิดๆ
หน่วยข่าวกรองของตระกูลหลิงยอดเยี่ยมมาก ถ้าตระกูลหลิงเข้าร่วมด้วยล่ะก็…
“อู๋โยว เรื่องของหลาน ปู่ก็สืบมาแล้ว รวมถึงตอนที่หลานอยู่ที่จีนกับนายแห่งอาชูร่าคนนั้นด้วย” หลิงซื่อชางเปลี่ยนประเด็นสนทนา “หลายปีมานี้ ปู่คิดถึงหลานกับพี่ชายของหลานมาก เพียงแต่ สถานการณ์ของปู่กับพ่อแม่ของหลาน หลานก็น่าจะรู้…”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี