แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 221
บทที่ 221 ลิ้มรสความพ่ายแพ้ / บทที่ 222 ตระกูลเศรษฐีลึกล้ำดั่งมหาสมุทร
โดย
Ink Stone_Romance
บทที่ 221 ลิ้มรสความพ่ายแพ้
ที่จริงแล้วเธอก็รู้ ด้วยการสอนพิเศษของซือเยี่ยหานบวกกับความจำของเธอ ความจริงแล้วหนึ่งเดือนไม่มีปัญหาเลย
เพียงแต่จะต้องทำให้ยุ่งไม่หยุดเท่านั้น ถึงจะทำให้เธอสบายใจและนิ่งสงบได้
เธอคิดถึงแม่ คิดถึงพ่อ คิดถึงพี่ชาย คิดถึงบ้าน…คิดถึงจนแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้ว…
เธอรู้ว่าซือเยี่ยหานไม่เคยเชื่อเธอทั้งหมด รู้ว่าเวลานี้ตัวเองไม่สามารถทำเรื่องอะไรที่อาจจะยั่วให้เขาโกรธ
ไม่ง่ายเลยกว่าจะกล่อมซือเยี่ยหานมาถึงขั้นนี้ได้ ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม
อีกทั้งเธอยังมีความผิดก่อนหน้านี้ เคยโกหกอ้างว่ากลับไปหาพ่อแม่หลายครั้งเพื่อที่จะหนีไป
ถ้าเวลานี้เธอพูดเรื่องกลับไปเยี่ยมพ่อแม่กับซือเยี่ยหานอีก โดยพื้นฐานน่าจะมีความหมายไม่ต่างจากบอกว่าเธอจะหนีไปอีกแล้ว
แต่ว่า ตั้งแต่ได้เจอหน้าพี่ชายที่โรงเรียนวันก่อน จิตใจแบบนี้นับวันก็ยิ่งควบคุมได้ยากขึ้นทุกที
เยี่ยหวันหวั่นนอนอยู่บนเตียง ไม่มีความง่วงเลยสักนิด เหม่อมองชายหนุ่มข้างกาย นับขนตาแต่ละเส้นของเขาตอนที่เขาหลับตา
จะทำยังไงให้ซือเยี่ยหานเห็นด้วยให้ตัวเองกลับบ้านนะ…
สองชั่วโมงผ่านไป ซือเยี่ยหานตื่นขึ้นมาตรงเวลา
เดิมทีเธอยังเดาอยู่ว่าเมื่อคืนซือเยี่ยหานได้นอนหรือเปล่า แต่เห็นใบหน้าของเขาที่เป็นประกายเพราะอาบแสงจันทร์อย่างเต็มอิ่มแล้ว ก็รู้ว่าน่าจะหลับดีอยู่
กลับมามองทางเยี่ยหวันหวั่น ดูห่อเหี่ยวไร้ชีวิต เหมือนปีศาจที่โดนดูดจิตวิญญาณไป
เวลาอาหารเช้า ในที่สุดเยี่ยหวันหวั่นก็อดทนไม่ไหว
หรือว่าจะลองดูดี?
ช่วงนี้เธอเป็นเด็กดีขนาดนี้…
เยี่ยหวันหวั่นทำใจให้สงบนิ่งก่อน จากนั้นลองเอ่ยปาก “คือว่านะ ซือเยี่ยหาน…วันนี้เป็นวันเสาร์…ฉันกลับไปเยี่ยมพ่อแม่ฉันได้ไหม…”
สวี่อี้ที่อยู่ข้างๆ ได้ยินประโยคนี้ก็สูดหายใจเฮือกทันที
เมื่อคืนเขายังบอกโม่เสวียนอยู่เลยว่าพักหลังนี้เยี่ยหวันหวั่นดูสงบเป็นพิเศษ นี่ไม่ใช่ว่าคิดจะหนีอีกแล้วหรอกนะ?
เป็นอย่างที่คิด ตอนที่ได้ยินเธอพูดว่าจะกลับไป หว่างคิ้วของซือเยี่ยหานก็เหมือนปกคลุมไปด้วยน้ำค้างแข็งทันที
เขาวางช้อนส้อมในมือลง สายตาเย็นชาที่มีความกดดันขั้นสุดมองไปทางเธอ น้ำเสียงเย็นเยือกไม่มีอุณหภูมิแม้แต่องศาเดียว “เรื่องของบ้านเยี่ยทั้งหมดไม่เกี่ยวกับเธอ”
ได้ฟังประโยคนี้ หัวใจเยี่ยหวันหวั่นถูกควักออกมาทันที
เธอรู้ เธอตัดขาดความสัมพันธ์กับที่บ้านมานานแล้ว…
เยี่ยหวันหวั่นพูดเบาๆ ด้วยสายตาที่หมองหม่นลง “ก่อนหน้านี้ฉันไม่ควรทะเลาะกับพวกเขาเพื่อกู้เยว่เจ๋อเลย เป็นฉันที่ไม่รู้เรื่องเอง ทำร้ายจิตใจพวกเขา ตอนนี้ฉันอยากเจอพวกเขาจริงๆ…”
บรรยากาศรอบตัวซือเยี่ยหานยิ่งเย็นเยียบขึ้นมา พูดเน้นย้ำทีละคำ “ผมไม่อยากพูดซ้ำเป็นรอบที่สอง”
ถึงแม้จะเป็นปฏิกิริยาที่คาดเอาไว้ เยี่ยหวันหวั่นก็ยังอดเสียใจเป็นระลอกไม่ได้
ซือเยี่ยหานไม่ให้เธอไป คงเพราะกลัวว่าเธอจะหนีล่ะมั้ง
ไม่รู้ว่าเธอคิดไปเองหรือเปล่า ไม่ว่าจะเป็นชาติที่แล้วหรือตอนนี้ เหมือนว่าซือเยี่ยหานจงใจให้เธอตัดขาดจากอดีตของเธอทั้งหมดเหมือนกัน
คาดว่ายังมีความปรารถนาที่จะควบคุมอยู่?
เธอไม่สามารถมีความสัมพันธ์สนิทชิดเชื้อกับใครได้เลย แม้แต่คนในครอบครัวเธอก็ด้วย
สำหรับเขาแล้ว เธอเป็นของเขา และเป็นของเขาแค่คนเดียว
ตั้งแต่วินาทีที่เธอมาอยู่ข้างกายเขา โลกของเธอก็มีเพียงแค่เขาเท่านั้น
พอรู้ว่าซือเยี่ยหานเริ่มโกรธแล้ว เยี่ยหวันหวั่นจึงจำต้องหยุดบทสนทนานี้
บรรยากาศที่ตามมาก็ยิ่งตึงเครียด บนโต๊ะอาหารไม่มีใครพูดอะไร สวี่อี้ยิ่งไม่กล้าออกเสียงสักคำ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี