บทที่ 2215 โลกใบนี้กลับดำเป็นขาว!
ตัวขี้เหร่!
พวกเขาทั้งบ้านตาบอดรึไง
ไปให้จักษุแพทย์ตรวจตาหน่อยไหม! นี่เป็นผู้ป่วยระยะสุดท้ายแล้วใช่ไหม!
เขารู้อยู่แล้ว! เขาว่าแล้วเชียวผู้หญิงคนนั้นไม่มีทางคลอดเด็กดีออกมาได้แน่นอน! ใช่จริงๆ!
“ถังถัง ห้ามพูดกับลุงเจียงแบบนี้” ซือเยี่ยหานมองถังถัง แล้วเอ่ยด้วยสีหน้าไร้อารมณ์
ถังถังเงยหน้ามองพ่อแท้ๆ ของตัวเองแวบหนึ่ง “ความคิดของพ่อต่างไปจากแม่เหรอครับ”
ซือเยี่ยหานเงียบไปทันที ผ่านไปครู่หนึ่งถึงเอ่ยขึ้นว่า “ไม่ต่างหรอก…”
เจียงหลีเฮิ่นพูดไม่ออกแล้ว
โลกใบนี้! ช่างไร้ความปราณี! กลับดำเป็นขาว!
….
ภายในพันธมิตรอู๋เว่ย เยี่ยหวันหวั่นไม่รับรู้ถึงฉากเล็กๆ ระหว่างถังถังกับเจียงหลีเฮิ่นเลย กำลังตรวจตราไปทั่วอาคารหลักพร้อมกับเป่ยโต่ว
“พี่เฟิง ผมสาบานด้วยชีวิตของผมได้เลย ทั้งพันธมิตรอู๋เว่ยถูกขนไปจนเกลี้ยงแล้ว เหลือแค่ชุดหม้อชามในห้องครัวเท่านั้น ไม่มีของอย่างอื่นเหลืออยู่แน่นอน!”
เป่ยโต่วเอ่ยกับเยี่ยหวันหวั่น
เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้า ดูเหมือนจะไม่เหลืออะไรให้ขนแล้วจริงๆ
พอถึงเวลาก็ไปยื่นฟ้องสายหลักกับสภาตุลาการก่อน จากนั้นค่อยไปเอาพันธมิตรอู๋เว่ยกลับมาจากเดธโรส โดยอ้างว่าตัวเองใช้ทรัพย์สินมหาศาลเพื่อไถ่พันธมิตรอู๋เว่ยกลับมา แบบนี้คล้ายจะเข้าท่าอยู่
“ไม่ถูกสิ ข้าวของในคลังสมบัติของพวกเรายังขนไม่หมดเลย ฉันจำได้ว่ามีโต๊ะใหญ่ตัวหนึ่งอยู่ ดูเหมือนจะทำมาจากไม้ล้ำค่าหายากอะไรสักอย่าง รออีกสองสามวัน นายตามฉันมาขนมันไปซะ!” เยี่ยหวันหวั่นกล่าว
“ใช่ๆๆ พี่เฟิงความจำดีจริงๆ ผมเกือบลืมไปเลย!” เป่ยโต่วรีบพยักหน้ารับ
เยี่ยหวันหวั่นยิ้มเยาะ เหลวไหลน่า เรื่องทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับเงินทอง ความทรงจำของเธอเข้าขั้นที่ว่าเห็นผ่านตาก็ไม่ลืมเลือนเลยด้วยซ้ำ
ผ่านไปครู่หนึ่ง เยี่ยหวันหวั่นกับเป่ยโต่วก็ออกจากพันธมิตรอู๋เว่ย แล้วมุ่งหน้าไปที่เดธโรส
สองวันมานี้ เยี่ยหวันหวั่นจัดการเรื่องความขัดแย้งระหว่างสมาชิกระดับสูงของทั้งสองฝ่ายอยู่ที่เดธโรสไปได้พอประมาณแล้ว
และในช่วงเวลาสองวันนี้ ก็มีข่าวหนึ่งถูกส่งมาจากทางสายหลัก
เป่ยโต่วผลักประตูห้องทำงานให้เปิดออก แล้ววิ่งเหยาะๆ เข้าไปในห้องทำงาน
“นายทำอะไรน่ะ เคาะประตูไม่เป็นรึไง”
เยี่ยหวันหวั่นเหลือบมองเป่ยโต่วแวบหนึ่ง ตัวเองกำลังคุยธุระกับผู้อาวุโสใหญ่อยู่
“พี่เฟิง พี่ไม่รู้หรอก ผมจะมาบอกพี่ว่า…เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!” เป่ยโต่วรีบเอ่ยเรียกเยี่ยหวันหวั่น
พอสิ้นเสียงของเป่ยโต่ว เยี่ยหวันหวั่นก็พลันมุ่นคิ้วนิดๆ เกิดเรื่องใหญ่งั้นเหรอ
“เกิดเรื่องใหญ่อะไรขึ้นอีกล่ะ” เยี่ยหวันหวั่นถาม
“พี่เฟิง พี่ยังจำผู้เฒ่าเซวียคนนั้นจากสายหลักได้ไหม” เป่ยโต่วย้อนถาม
“ไร้สาระ” เยี่ยหวันหวั่นเหลือบมองเป่ยโต่วแวบหนึ่ง เพิ่งผ่านไปไม่กี่วัน จะลืมได้ยังไงล่ะ
“พี่เฟิง เฒ่าเซวียคนนั้น ตั้งแต่กลับจากพันธมิตรอู๋เว่ยครั้งก่อน ก็โมโหพี่จนล้มป่วยลุกไม่ขึ้น ตอนนี้นอนอยู่บนเตียงทั้งวันเลย คิดว่าคงโมโหพี่จนจะตายแล้ว!” เป่ยโต่วเล่า
เยี่ยหวันหวั่นฟังแล้วมีสีหน้ามึนงง ตาเฒ่าเซวียของสายหลักคนนั้น โมโหตัวเองจนล้มป่วยลุกไม่ขึ้นงั้นเหรอ
ผู้อาวุโสใหญ่เหลือบมองเยี่ยหวันหวั่นแวบหนึ่ง ดูเหมือนว่า…ท่านผู้นำของพวกเขา จะมีความสามารถในด้านนี้จริงๆ สอดส่ายสายตาไปทั่วรัฐอิสระแล้ว เขายังไม่เคยเห็นใครที่หน้าด้านไร้ยางอายได้ขนาดนี้มาก่อนเลย…
แต่ก่อนตอนอยู่ที่จีน เปิดศึกกับซืออู๋เทียน ผู้นำโทรแจ้งเหตุร้ายกับตำรวจด้วยความสุขุมมาก…จากนั้น ก็ไม่มีต่อจากนั้นแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี