บทที่ 2285 ของคุณมันเกราะใยทอง
หลังจากจัดการเฮ่อเหลียนเจวี๋ยได้แล้ว เยี่ยหวันหวั่นก็จ้องหน้าเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ “คุณ…คุณสวมรอยเป็นอี้หลิงจวินเหรอ”
นี่เหมือนจะไม่ถูกนะ ประธานสภาตุลาการจะถูกคนอื่นมาแอบอ้างสวมรอยส่งเดชได้ยังไง…
เมดูซ่าที่อยู่ด้านข้างฟังแล้วก็ขำเบาๆ แล้วเอ่ยขึ้นว่า “จะเป็นไปได้ยังไง ฐานะจริงของอาจารย์ก็คือเจ้าบ้านตระกูลอี้อยู่แล้ว”
เยี่ยหวันหวั่นถูกความจริงข้อนี้ทำให้ตกตะลึง
เยี่ยหวันหวั่นอ้ำๆ อึ้งๆ อยู่บ้าง “นี่…เป็นไปได้ยังไง…”
บุคลิกภายนอกไปจนถึงนิสัยใจคอของทั้งสองตัวตนตรงกันข้ามกันอย่างสิ้นเชิงเลยชัดๆ ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะเป็นคนคนเดียวกันไปได้
เฮ่อเหลียนเจวี๋ยกล่าวด้วยสีหน้าชอบธรรมตามเหตุผลว่า “เฮ้อ ในยุทธภพ ใครบ้างล่ะที่ไม่มีหลายโฉมหน้าน่ะ! เสี่ยวอู๋โยว ข้อนี้ ในอดีตก็เป็นอาจารย์ที่สอนเธอนะ! ผลคือเธอได้รับการถ่ายทอดไปจากอาจารย์อย่างเต็มที่เลยนี่!”
เยี่ยหวันหวั่นเถียงไม่ออกเลย…
เธอยอมรับ ว่าเธอมีหลายตัวตนน่ะไม่ผิดหรอก แต่ว่า…
“แต่ว่าเสื้อกั๊ก ตัวนี้ของคุณทำให้คนตกใจเกินไปแล้ว! นี่มันใช่เสื้อกั๊กซะที่ไหน ของคุณมันเกราะใยทอง!” เยี่ยหวันหวั่นอดไม่ได้ที่จะเสียดสี
เฮ่อเหลียนเจวี๋ยถอนหายใจพลางกล่าวว่า “เฮ้อ ศิษย์คนดี อย่าตำหนิอาจารย์เลย อาจารย์รู้ว่าคนที่เธอเคารพชื่นชมที่สุดก็คืออาจารย์ อาจารย์เลยกลัวว่าถ้าเธอรู้ฐานะที่แท้จริงของอาจารย์แล้วจะรังเกียจทอดทิ้งอาจารย์น่ะสิ!”
เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออกเลย
ไม่สามารถโต้แย้งได้เลย…
ใครใช้ให้เธอบอกว่าชอบเฒ่าประหลาด ชอบมารเฒ่ากันล่ะ…
เฮ่อเหลียนเจวี๋ยเอ่ยพลางมองเยี่ยหวันหวั่นอย่างยิ้มไม่เชิงยิ้มแวบหนึ่ง “ตอนแรกอาจารย์ตั้งใจว่าจะไปหาเธอที่เมืองอวิ๋น ไม่คิดเลยว่าเธอจะอดไม่รนทนไม่ไหว แอบวิ่งมาถึงเมืองเทียนสุ่ยแล้ว อะไรกัน เห็นข่าวคาวของไอ้หนุ่มคนนั้นแล้วนั่งไม่ติดเลยรึไง”
เมื่อเยี่ยหวันหวั่นถูกจี้จุด ใบหน้าจึงแข็งทื่อทันที “เหลวไหล! ฉันเปล่าสักหน่อย! ฉันใช่ผู้หญิงขี้หึงงี่เง่าแบบนั้นเหรอ”
เฮ่อเหลียนเจวี๋ยหยักหน้า “ใช่แล้ว สมกับที่อาจารย์อย่างฉันอบรมฟูมฟักเธอมาอย่างยากลำบาก…”
เยี่ยหวันหวั่นฟังมาถึงตรงนี้จู่ๆ ก็สังเกตเห็นจุดที่ผิดไป “นี่ คุณอบรมฟูมฟักฉันมาตอนไหนกัน…”
ยังมียากลำบากอีก…
เฮ่อเหลียนเจวี๋ยไม่สะทกสะท้าน “ความหมายไม่ต่างกันหรอกน่า!”
เยี่ยหวันหวั่นไม่ยอมอ่อนให้ “ต่างกันมากไม่รู้เหรอ”
ขณะที่คุยกันอยู่ จู่ๆ สายตาของเฮ่อเหลียนเจวี๋ยก็มองไปที่นอกหน้าต่าง จากนั้นก็มองไปที่ประตูทางเข้า “ไอ้หยา เสี่ยวอู๋โยว! ดูสิว่าฉันเห็นอะไร นั่นไม่ใช่คนในดวงใจของเธอหรอกเหรอ”
“อะไร ไหน คุณตาฝาดแล้ว!” เยี่ยหวันหวั่นบ่นอุบอิบพลางมองไปทางเดียวกับเฮ่อเหลียนเจวี๋ย ผลคือมองเห็นซือเยี่ยหานอยู่ที่ประตูทางเข้าจริงๆ
“ไอ้หยา เสี่ยวอู๋โยว ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ คนในดวงใจเธอเหมือนจะเป็นแม่สาวจากตระกูลฉินนะ! จุ๊ๆๆ มองไกลๆ แล้วสองคนนี้ดูเป็นคู่ที่สมกันดีนะ! ฉันว่า…ข่าวลือนี้อาจจะเป็นความจริงก็ได้!” สุ้มเสียงของเฮ่อเหลียนเจวี๋ยวอนหาเรื่องเป็นอย่างมาก
มองเห็นเพียงว่าตรงประตูทางเข้า ซือเยี่ยหานยืนอยู่ข้างๆ ฉินซีย่วนจริงๆ ใบหน้าของฉินซีย่วนเปื้อนรอยยิ้ม คล้ายกำลังคุยอะไรกับซือเยี่ยหานอยู่
เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยด้วยสีหน้าสงบนิ่ง “พวกเขาสองคนก็แค่บังเอิญมาคารวะคุณพร้อมกันพอดี เลยเจอหน้ากัน เป็นเรื่องที่ปกติมาก”
เฮ่อเหลียนเจวี๋ยกล่าวอีกว่า “บังเอิญเจอก็ไม่ต้องสนิทสนมกันขนาดนี้ก็ได้นี่นา!”
เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “สนิทกันตรงไหน อาจารย์สายตาของคุณมีปัญหาแล้ว!”
เฮ่อเหลียนเจวี๋ยยังไม่หยุด “ดูคุยกันอย่างมีความสุขมากเลย!”
เยี่ยหวันหวั่นไม่เห็นด้วย “ผู้หญิงคนนั้นหน้าบานอยู่ฝ่ายเดียวต่างหาก! ที่รักของฉันไม่สนใจเธอหรอก!”
เฮ่อเหลียนเจวี๋ยลองแหย่อยู่หลายครั้ง แต่ก็เห็นว่าเยี่ยหวันหวั่นสุขุมหนักแน่นจริงๆ จึงมีสีหน้าพึงพอใจมาก “ไม่เลวๆ ศิษย์น้อยของฉันเฮ่อเหลียนเจวี๋ยก็มีมาดเหมือนกัน จะเอาไปเทียบกับสาวๆ ขี้หึงงี่เง่าพวกนั้นได้ที่ไหน…”
—————————————————————————————
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี