แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 2289
สรุปบท บทที่ 2289 แข่งขันกันอย่างยุติธรรม / บทที่ 2290 ลูกสาวคนดีของพ่อ: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี
สรุปเนื้อหา บทที่ 2289 แข่งขันกันอย่างยุติธรรม / บทที่ 2290 ลูกสาวคนดีของพ่อ – แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี โดย Internet
บท บทที่ 2289 แข่งขันกันอย่างยุติธรรม / บทที่ 2290 ลูกสาวคนดีของพ่อ ของ แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี ในหมวดนิยายจีนปัจจุบัน เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Internet อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
บทที่ 2289 แข่งขันกันอย่างยุติธรรม
“ไม่รู้ว่าตุลาการซือยินดีที่จะพบหน้าลูกสาวฉันสักครั้งไหม” อี้หลิงจวินเอ่ย
อีกฝ่ายพูดมาถึงขั้นนี้ ซือเยี่ยหานไม่อาจเลี่ยงได้แล้ว
อี้หลิงจวินได้รับความนิยมเป็นอย่างสูงในรัฐอิสระ ในขณะเดียวกันก็เป็นผู้อาวุโสที่ซือเยี่ยหานให้ความนับถือมากด้วย อีกฝ่ายพูดเรื่องพวกนี้กับตัวเองด้วยความรักที่มีต่อลูกสาว ไม่ว่ายังไงเขาก็ไม่สามารถหักหน้าอีกฝ่ายจนเกินไปได้
ดังนั้น หลังจากไตร่ตรองดูแล้ว ซือเยี่ยหานจึงตอบว่า “ขอบคุณสำหรับความเมตตาของประธานสภา มีพ่ออย่างประธานสภา คิดว่าคุณหนูต้องเป็นผู้หญิงที่ดีพร้อมมากคนหนึ่งแน่นอน แต่น่าเสียดาย ผมมีคู่หมั้นแล้ว”
ถึงแม้คำพูดจะอ่อนน้อม แต่สุ้มเสียงของซือเยี่ยหานกลับหนักแน่นมาก
อี้หลิงจวินยิ้ม แล้วเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ “ต่อให้เป็นคู่หมั้น ก็ยังไม่ได้แต่งกันนี่ อีกอย่าง…สิ่งที่เรียกว่าสัญญาหมั้น ตามที่ฉันรู้มา ตระกูลเนี่ยกับตระกูลซือของพวกคุณ ก็ไม่ได้มีการกำหนดสัญญาหมั้นหมายไว้อย่างชัดเจนไม่ใช่เหรอ”
ซือเยี่ยหานฟังแล้วขมวดคิ้วนิดๆ แต่น่าเสียดาย สิ่งที่อี้หลิงจวินพูดเป็นความจริง
ไม่ว่าจะเป็นแม่ของเขา หรือแม้แต่ทางฝั่งพ่อแม่ของหวันหวั่นก็ไม่ได้พอใจในตัวเขา ไม่เคยมีการผ่อนปรนให้เลย
มีแค่คุณตาที่เห็นด้วยกับการแต่งงานของพวกเขา…
เมื่อเห็นท่าทีของซือเยี่ยหาน อี้หลิงจวินจึงเอ่ยต่อไปว่า “ในเมื่อเป็นแบบนี้ ทั้งสองคนก็เป็นแค่คู่รักกัน ฉันขอพูดตรงๆ นะ ในเมื่อเป็นแบบนี้ ก็สามารถแข่งขันกันอย่างยุติธรรมได้ ไม่ใช่เหรอ”
ในสวนดอกไม้ด้านหลัง มุมปากของเยี่ยหวันหวั่นกระตุกยิกๆ
แข่งขันกันอย่างยุติธรรมกับตูดสิ! นี่มันใช้ตำแหน่งประธานสภาของตัวเองมาข่มขู่ชาวบ้านชัดๆ!
อะไรกันเนี่ย!
ซือเยี่ยหานฟังแล้วยิ้มบางๆ เอ่ยด้วยสีหน้าที่ไม่แปรเปลี่ยน “ขอโทษครับ ประธานสภา สำหรับผมแล้วไม่มีการแข่งขันที่ยุติธรรมหรอกครับ ไม่มีใครเทียบเธอได้ทั้งนั้น”
ในสวนดอกไม้
เมดูซ่ามองชายหนุ่มที่เผชิญหน้ากับแรงดึงดูดจากอาจารย์อยู่ในห้องโถงอย่างไม่สะทกสะท้าน จึงมีความชื่นชมขึ้นมาหลายส่วน “ว้าว! ศิษย์น้อง เธอนี่ตามีแววนะ ดูเหมือนจะใช้ได้เลย…อาจารย์พูดมาถึงขนาดนี้แล้ว ไม่หวั่นไหวเลยรึไง หากยากมาเลยนะ! เธอมีความสุขไหม!”
ถึงแม้ซือเยี่ยหานจะต้านทานสิ่งล่อใจได้ แต่ก็ไม่อาจทำให้เพลิงโทสะในใจเยี่ยหวันหวั่นมอดดับลงอย่างสมบูรณ์ได้
เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยแย้ง “ดีใจอะไรล่ะ! ไม่น่าเชื่อว่าจะปล่อยให้ฉินซีย่วนจับมือได้! จับมือเลยนะ! จับมือแล้ว! แตะมือไปแล้ว…!”
เยี่ยหวันหวั่นบ่นกระฟัดกระเฟียดไม่รู้จบ
หลังจากเมดูซ่าจับใจความได้แล้วว่าเยี่ยหวันหวั่นบ่นอะไร จึงเอ่ยอย่างหมดคำพูดอยู่บ้าง “เธอยังถือเรื่องนี้อยู่อีกเหรอ นี่มันยุคไหนกันแล้ว ก็แค่จับมือเองนะ…”
“จับมือเชียวนะ! จะแค่นั้นได้ยังไง! เป็นการจับมือเลยนะ!” น้ำเสียงของเยี่ยหวันหวั่นดังขึ้นอย่างไม่อาจควบคุมได้ โชคดีที่หยุดไว้กลางคัน
เมดูซ่ากระแอมไอเบาๆ “แต่ว่า…เขาเป็นผู้ชายนะ ถูกจับนิดเดียวน่าจะไม่เป็นไรหรอก”
เยี่ยหวันหวั่นถลึงตาใส่เธออย่างดุดัน “แน่นอนว่าเป็น ของของฉัน ใครก็ห้ามแตะ! แม้แต่นิ้วมือนิ้วเดียวก็ไม่ได้!”
เมดูซ่าเอ่ยด้วยความระอาใจ “เพราะงั้น…นิสัยก่อนหน้านี้ของเธอเป็นการแกล้งทำสินะ ตอนนี้สิถึงจะเป็นตัวจริงของเธอ”
เยี่ยหวันหวั่นเถียงไม่ออกแล้ว…
….
ภายในห้องโถง
ไอ๊หยา! ไม่ติดกับเลย!
อี้หลิงจวินไม่คิดเลยว่าคนหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าจะตึงมือขนาดนี้ แววตาจึงขยับไหวนิดๆ แล้วเอ่ยอย่างจริงจัง “พ่อหนุ่ม เวลาไหนกันแล้ว อย่าพูดจามั่นใจเกินไปเลย!”
ซือเยี่ยหานไม่คิดเลยว่าการมาในวันนี้ หัวข้อจะหักเหมาทางเรื่องแบบนี้ได้ ดังนั้นจึงทำได้เพียงรีบดึงกลับมา “ประธานสภาครับ เรื่องของร่างกฎหมาย…”
อี้หลิงจวินวางแฟ้มเอกสารในมือลง นวดหว่างคิ้ว แล้วแสร้งทำเป็นเหนื่อยล้า “เฮ้อ ระยะนี้ฉันสิ้นเปลืองความคิดจิตใจไปกับเรื่องแต่งงานของลูกสาวสุดที่รักของฉันเกินไป เอกสารนี่คุณวางทิ้งไว้ก่อนเถอะ ถ้าฉันมีเวลาแล้วจะอ่าน”
“ซือเยี่ยหานเหรอ” ฉินจงขมวดคิ้ว “เกิดอะไรขึ้น”
สาวใช้อธิบาย “ตุลาการซือคนนั้น ไม่เห็นใครอยู่ในสายตา ไม่เห็นคุณหนูของพวกเราอยู่ในสายตาเลย ปฏิเสธคุณหนูของพวกเราครั้งแล้วครั้งเล่า ถ้าจะใช้กลยุทธ์แสร้งปล่อยเพื่อจับ ก็ควรมีขอบเขตบ้าง แต่วันนี้ วันนี้ไม่น่าเชื่อเลยว่าเขา…”
“เขาทำไม” ฉินจงถามเสียงเข้ม
สาวใช้โมโหจนกระทืบเท้า “วันนี้คุณหนูแค่จับมือเขานิดเดียว ไม่น่าเชื่อเลยว่าเขาจะใช้ทิชชู่สำหรับฆ่าเชื้อเช็ดทิ้งทันที หยามหน้าคุณหนู…”
“พอแล้ว! หุบปากซะ!” ฉินซีย่วนตำหนิด้วยน้ำเสียงโมโห ตัดบทสาวใช้
ตั้งแต่เล็กจนโต เธอไม่เคยได้รับความคับข้องหมองใจแบบนี้เลย เป็นฝ่ายเข้าหาเอาใจผู้ชายคนหนึ่งก่อน ไม่น่าเชื่อเลยว่าเพื่อสาวชาวป่าชั้นต่ำคนหนึ่งแล้วอีกฝ่ายจะหยามหน้าเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“แบบนี้ใช้ได้ที่ไหน!” พอฉินจงฟังจบ ก็โกรธเคืองมาก “ลูกสาวของฉันฉินจงจะปล่อยให้เขารังแกง่ายๆ แบบนี้ได้ยังไง!”
พอฉินจงพูดจบ ก็รีบปลอบใจลูกสาวของตัวเอง “ย่วนย่วน ลูกวางใจเถอะ เรื่องนี้พ่อจะช่วยลูกแน่นอน!”
“แต่ว่า ทางคุณน้าอิน…”
“อินเยวี่ยหรงไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก อีกอย่างตัวเองก็ตัดหางลูกชายคนนี้นานแล้ว จริงๆ แล้วลูกเป็นโอกาสเดียวให้ไอ้หนุ่มคนนั้นได้ผงาดกลับมาด้วยซ้ำ แต่เขากลับไม่เห็นค่า…โง่เง่าสุดขีดจริงๆ! ผู้ชายแบบนี้ ไม่คู่ควรกับลูกสาวของฉันฉินจง!”
ฉินจงเอ่ยด้วยสีหน้าเหี้ยมเกรียม “จะลูกแท้ๆ ไม่ลูกแท้ๆ อะไรก็ช่าง ตอนแรกก็ไม่สำคัญอยู่แล้ว ที่สำคัญคือการเลือกของลูกนะย่วนย่วน! ใครเอาชนะใจลูกได้ พ่อก็จะให้ทุกอย่างกับคนๆ นั้น!”
“พ่อคะ หนูต้องการให้เขาชดใช้ ทำให้เขานึกเสียใจอย่างสุดซึ้ง!” ฉินซีย่วนกำหมัด จากนั้นก็ออกคำสั่งกับสาวใช้ที่ด้านข้าง “เธอ! ไปซะ ไปนัดอินเหิงมาเจอฉัน! บอกว่าฉันมีธุระจะคุยกับเขา!”
ในเมื่อผู้ชายคนนี้ไม่รู้ดีรู้ชั่วขนาดนี้ เธอก็จะเอาทุกอย่างที่เป็นของเขาไปให้ศัตรูตัวฉกาจของเขาซะ เธอไม่เชื่อหรอกว่าพอถึงตอนที่เขาสูญเสียทุกอย่างไปแล้วจะยังไม่ยอมสยบอีก
เธอจะทำให้เขามาคุกเข่าขอขมาเธอให้ได้…
—————————————————————————————
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี