แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 2319
สรุปบท บทที่ 2319 เธอไม่มีเสน่ห์แล้วงั้นเหรอ / บทที่ 2320 บังคับฝืนใจตรงๆ: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี
บทที่ 2319 เธอไม่มีเสน่ห์แล้วงั้นเหรอ / บทที่ 2320 บังคับฝืนใจตรงๆ – ตอนที่ต้องอ่านของ แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี
ตอนนี้ของ แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี โดย Internet ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายจีนปัจจุบันทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 2319 เธอไม่มีเสน่ห์แล้วงั้นเหรอ / บทที่ 2320 บังคับฝืนใจตรงๆ จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
บทที่ 2319 เธอไม่มีเสน่ห์แล้วงั้นเหรอ
เยี่ยหวันหวั่นถูกอี้หลิงจวินสกัดจนพูดไม่ออกเลย พลันเกิดความรู้สึกซับซ้อนขึ้นมา!
ถ้ามองจากมุมของเนี่ยอู๋โยว ซือเยี่ยหานไม่มา เธอสมควรจะดีใจสิถึงจะถูก แต่ว่าถ้ามองในมุมของอี้อวิ๋นโม่ก็น่าโมโหอยู่บ้าง
โถ่เอ๊ย ไม่ว่าเธอจะเป็นใคร เธอก็ต้องสานสัมพันธ์กับเขาให้ได้!
เยี่ยหวันหวั่นมองไปทางปากประตูเป็นระยะๆ ไม่เคยปรากฏเงาร่างของซือเยี่ยหานเลย แต่ผู้คนที่เข้ามาทักทายชวนคุย กลับหมุนเวียนเปลี่ยนกันมาระลอกแล้วระลอกเล่า
ในมุมหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกล
ตุลาการที่พาลูกชายเข้ามาหาด้วยความกระตือรือร้นในครั้งก่อน แต่ลงเอยด้วยการที่ลูกชายเผ่นหนีไปวันนี้ก็มาด้วยเช่นกัน
“ซวี่หยาง วันนี้ถ้าแกกล้าหนีไปกลางคันแบบครั้งที่แล้วอีก แกคอยดูเถอะว่าฉันจะจัดการแกยังไง!”
“พ่อ…หรือที่พ่อไปรับผมกลับมา ก็เพื่อจะให้ผมทำเรื่องแบบนี้ใช่ไหม ไปยั่วยวนผู้หญิงคนหนึ่ง” สองตาของหนุ่มน้อยแดงก่ำ ใบหน้าเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง
ตุลาการร้องเฮอะทีหนึ่ง “ไม่งั้นแกคิดว่ายังไงล่ะ ด้วยคุณสมบัติทางวรยุทธ์ของแก เท่ากับตัวไร้ค่าตัวหนึ่งเท่านั้น! นอกจากหน้าตาที่พอดูได้ แกยังมีประโยชน์อะไรกับตระกูลซวี่ของพวกเราอีก”
“พ่อ…” ใบหน้าของหนุ่มน้อยเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
“ถ้าครั้งนี้แกกล้าพยศอีก แกก็ไสหัวออกไปตระกูลซวี่ของฉันซะ ไม่ต้องเป็นคนในตระกูลซวี่ของฉันอีก!” ตุลาการพูดพลางยื่นคีย์การ์ดห้องพักใบหนึ่งให้เขา “เรื่องทุกอย่างฉันจัดการไว้แล้ว ตอนนี้แกไสหัวเข้าไปอยู่ในห้องนี้ให้ฉันเดี๋ยวนี้ซะ ขอแค่แกทำให้คุณหนูอี้พอใจได้ เรื่องการรับแม่แกกลับมารัฐอิสระ ฉันจะทบทวนดูก็ได้!”
หนุ่มน้อยกำคีย์การ์ดใบนั้นไว้แน่น แววตาค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นจำนนคล้อยตาม
….
ตอนนี้ความสนใจของเยี่ยหวันหวั่นอยู่ที่ประตูทั้งหมด ไม่รับรู้เรื่องราวเหล่านี้ที่เกิดขึ้นในมุมมืดเลย
ปาร์ตี้ดำเนินไปเกินครึ่งทางแล้ว คนที่ควรมาก็ยังไม่มา
ความอดทนของเยี่ยหวันหวั่นหมดลง เตรียมจะออกจากงานไปแล้ว ถึงยังไงตอนนี้เธอก็ขายภาพลักษณ์คนจองหองเย็นชาอยู่
แต่ผลคือขณะที่เตรียมจะเผ่นหนี ก็มองเห็นเงาร่างที่คุ้นเคยปรากฏขึ้นบริเวณประตู ตามหลังมาด้วยหลินเชวียและอวี๋เซ่า
เนื่องจากงานเลี้ยงในวันนี้ค่อนข้างสบายๆ ไม่ได้เป็นทางการขนาดนั้น ซือเยี่ยหานจึงแต่งกายสบายๆ สวมชุดลำลองตัวหลวม ทับด้วยเสื้อโค้ทตัวนอก ใบหน้าซีดขาวนิดๆ ทำให้ความดุดันลดลงไปหลายส่วน แถมยังเพิ่มความไร้พิษภัยขึ้นมาหลายส่วนด้วย ยิ่งทำให้คนละสายตาไปไม่ได้
เวรเอ้ย! ในที่สุดก็มาสักที!
เยี่ยหวันหวั่นรอเก้อมาค่อนคืนแล้ว หดหู่มาก
“ตุลาการซือ ยินดีต้อนรับ!” อี้หลิงจวินยิ้มน้อยๆ ถือแก้วไวน์เดินเข้าไปทักทาย จากนั้นก็เอ่ยถามอย่างใส่ใจ “อันที่จริงถ้าสุขภาพไม่ดีไม่ต้องมาก็ได้นะ”
พอมาลูกสาวก็ไม่มีเวลามาสนใจพ่ออย่างเขาแล้ว
ซือเยี่ยหานตอบด้วยความมีมารยาท “แค่ป่วยเล็กน้อยเท่านั้น ประธานสภาเชิญทั้งที จะไม่มาได้ยังไงครับ อีกอย่างเกี่ยวกับเรื่องร่างกฎหมายในครั้งก่อน อยากจะหารือรายละเอียดกับท่านเล็กน้อยด้วยครับ”
เยี่ยหวันหวั่นที่อยู่ด้านข้างไม่ไกล พอได้ยินประโยคนี้ก็หน้าครึ้มลงแล้ว
เขากล้ามาโดยไม่สนใจอาการเจ็บป่วย ก็เพื่ออี้หลิงจวินงั้นเหรอ
อี้หลิงจวินมองเยี่ยหวันหวั่นแวบหนึ่ง สายตานั้นยินดีในเรื่องซวยของคนอื่นมาก รีบต้อนรับซือเยี่ยหานอย่างกระตือรือร้น “ดีๆๆ พวกเรามาคุยกันทางนี้เถอะ!”
ว่าแล้วก็พาซือเยี่ยหานเดินไปเลย
เยี่ยหวันหวั่นที่ถูกเมินอย่างสมบูรณ์ก็ได้แต่ยืนนิ่งงัน…
เมดูซ่าเดินเข้ามา แล้วเอ่ยขึ้นข้างหูเยี่ยหวันหวั่นว่า “ศิษย์น้อง ดูเหมือนซือเยี่ยหานจะไม่มีทีท่าว่าสนใจเธอเลยจริงๆ นะ!”
เยี่ยหวันหวั่นเงียบงัน
หรือว่าเธอจะไม่มีเสน่ห์แล้วจริงๆ
ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะทำให้เขาหวั่นไหวไม่ได้…
—————————————————————————————
บทที่ 2320 บังคับฝืนใจตรงๆ
การมาของซือเยี่ยหานทำให้เกิดความปั่นป่วนขึ้นในงานไม่น้อยเลย
ถึงยังไงก็มีคนในสภาตุลาการมาร่วมงานไม่น้อย เรื่องในคืนเมื่อวานก็ถูกแพร่ออกไปแล้ว
สายตาแทบทั้งหมดต่างก็จับจ้องไปที่ร่างของหญิงสาว
อี้หลิงจวินเห็นลูกสาวเดินเข้ามาทางนี้ จึงเอ่ยถามด้วยสายตา ‘เธอคิดจะทำอะไรอีก ชาวบ้านเขาไม่สนใจเธอชัดๆ เมื่อคืนก็ปฏิเสธเธอตรงๆ แล้ว!’
เยี่ยหวันหวั่นไม่สนใจอี้หลิงจวิน เดินตรงไปหยุดตรงหน้าซือเยี่ยหาน แล้วเอ่ยขึ้นว่า “ตุลาการซือ ไปเต้นรำด้วยกันไหมคะ”
ซือเยี่ยหานนิ่งเงียบ
อี้หลิงจวินก็พูดไม่ออกเช่นกัน
ทุกคนที่รอชมอยู่ต่างก็เงียบกันหมด
แบบเดียวกับ…เมื่อคืนนี้…
ถ้าเมื่อคืนเป็นแค่คำเชิญส่งๆ แต่คืนนี้พูดอีกเป็นครั้งที่สอง ก็ว่ากันไม่ได้แล้วใช่ไหม
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ท่ามกลางความเงียบอันแปลกประหลาด ซือเยี่ยหานเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย มองไปที่หญิงสาว “คุณหนูอี้ ขอโทษด้วย วันนี้มีธุระส่วนตัวครับ”
ปฏิเสธอีกแล้ว!
ทุกคนในงานต่างไม่อยากจะเชื่อ มองไปทางเยี่ยหวันหวั่นอย่างพร้อมเพรียง
ถูกปฏิเสธต่อเนื่องกันถึงสองครั้ง ยังจะทนไหวอีกเหรอ
มุมปากของเยี่ยหวันหวั่นค่อยๆ ยกโค้งขึ้นเป็นองศาที่งดงามชวนใจสั่น ค่อยๆ โน้มตัวลงไป ขยับเข้าชิดริมใบหูของซือเยี่ยหาน “ตุลาการซือ ฉันไม่ได้กำลังขอความเห็นจากคุณอยู่หรอกนะ”
พอพูดจบก็ดึงเอกสารออกจากมือของซือเยี่ยหาน ยัดใส่อ้อมแขนอี้หลิงจวินเสียงดัง ‘ฟึ่บ’ “ตอนนี้ก็ว่างแล้วนะคะ”
พอพูดจบก็ถลึงตาเตือนอี้หลิงจวินอย่างเต็มที่
อี้หลิงจวินกลืนน้ำลาย “เฮ้อ อายุมากแล้ว เรี่ยวแรงถดถอย เรื่องพวกนี้ เอาไว้คุยกันวันหลังเถอะ”
ซือเยี่ยหานนิ่งงัน…
—————————————————————————————
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี