บทที่ 2327 โหมดคลุ้มคลั่งทำงาน
เยี่ยหวันหวั่นค่อยๆ เหยียดมุมปากขึ้นรอบกายปกคลุมด้วยไอหนาวเหน็บ “เธอไม่จำเป็นต้องเข้าใจหรอก รู้เอาไว้ข้อเดียวว่า ฉันไม่สนว่าใครเป็นคนส่งมา แต่ถ้าฉันเห็นว่ามีผู้หญิงปรากฏตัวขึ้นใกล้ตัวตุลาการซือในระยะครึ่งก้าวอีก แบบนั้นก็รับผิดชอบผลที่ตามมาเอาเองเถอะ”
แม่บ้านเฉียวตะลึงงัน
ซือเยี่ยหานเงียบอยู่ตลอด
หลินเชวียนึกในใจ ทำไมสำเนียงนี้มันคุ้นหูขนาดนี้กันนะ
อวี๋เซ่าและเมดูซ่าต่างก็ปิดปากเงียบ
แม่บ้านตะลึงจนพูดไม่ออกอยู่พักใหญ่ อำนาจของอีกฝ่ายน่ากลัวเกินไปแล้วจริงๆ รอบกายเต็มด้วยไอสังหารข่มขวัญและแรงกดดันอันแกร่งกล้าของผู้ยิ่งใหญ่
สีหน้าของเยี่ยหวันหวั่นเยียบเย็น สายตาที่กวาดมองอย่างเย็นชานั้น ราวกับหิมะกวาดพัดไกลพันกิโลเมตร แช่แข็งได้นับหมื่นกิโลเมตร “ให้เวลาเธอสามวินาที พาคนของเธอไสหัวไปซะ”
เด็กสาวสองคนนั้นฟังแล้วตาโต ไม่คิดเลยว่าลูกสาวประธานสภาจะมาปรากฏตัวขึ้นที่นี่ แถมยังออกโรงแย่งชิงผู้ชายตรงๆ อีก ทั้งสองต่างไม่พอใจเป็นอย่างมาก และยังคงมองไปทางซือเยี่ยหานอยู่
ถึงยังไงขอแค่ซือเยี่ยหานยอมรับตัวไว้ พวกเธอก็ตั้งหลักได้มั่นคงแล้ว จะปล่อยโอกาสที่ดีขนาดนี้ไปได้ยังไง
เด็กสาวที่ดูคล้ายจะใสซื่ออย่างสุดแสนคนหนึ่งมองไปทางซือเยี่ยหานอย่างคับข้องหมองใจ พลางทำใจกล้าเอ่ยไปว่า “คุณหนูอี้ คุณ…ต่อให้เป็นลูกสาวประธานอี้ แต่ก็ไม่ได้แปลว่าจะทำตัวเผด็จการได้นะคะ”
เด็กสาวรูปงามเย้ายวนอีกคนก็รีบเอ่ยเสริม “ใช่แล้ว ทำไมถึงไม่อนุญาตให้พวกเราเข้าใกล้ตุลาการซือ เขาไม่ใช่ของใครสักหน่อย!”
เยี่ยหวันหวั่นหลุบตาลงหัวเราะเบาๆ ทีหนึ่ง จากนั้น ก็เกิดเสียงดัง ‘ชิ้ง’ เยี่ยหวันหวั่นชักดาบที่เมดูซ่าพกติดตัวเสมอออกมาจากเมดูซ่าที่อยู่ข้างๆ แล้วฟันลงที่ปลายเท้าของเด็กสาวสองคนนั้นเสียงดัง ‘ตึง’
พื้นหินอ่อนแตกร้าวเป็นทางทันที และแผ่ขยายไปหยุดตรงปลายเท้าของเด็กสาวทั้งสอง
“อ๋า…”
ท่าทางน่าสยดสยองราวกับปีนขึ้นมาจากขุมนรก ทำเอาเด็กสาวทั้งสองหวีดร้องออกมาทันที
เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยนิ่งๆ “จะไม่ไปสินะ ได้ งั้นก็อยู่ต่อเถอะ”
ความหมายแฝงคือ ทิ้งชีวิตเอาไว้ซะ
“ไม่ค่ะไม่…พวกเราไป…จะไปเดี๋ยวนี้เลย…”
เด็กสาวทั้งสองจะกล้าอยู่ต่อได้ยังไง รีบเผ่นแน่บมุดเข้าไปในรถ อีกฝ่ายคือลูกสาวของอี้หลิงจวินเชียวนะ อะไรบ้างล่ะที่ไม่กล้าทำ
เมื่อแม่บ้านเห็นสถานการณ์ที่เกิดขึ้นแล้วก็ทำได้เพียงยอมถอยไปก่อนเท่านั้น
ถึงยังไงตอนนี้แม้แต่นายหญิงก็ไม่อาจระบุตัวตนของผู้หญิงคนนี้ได้ ถ้าเกิดว่า อีกฝ่ายเป็นอี้อวิ๋นโม่ตัวจริง…แล้วไปเป็นศัตรูกับเธอเข้า ผลลัพธ์ที่ตามมาไม่ใช่สิ่งที่พวกเธอจะสามารถแบกรับได้จริงๆ
หลังจากแม่บ้านไปแล้ว ต่างก็ไม่มีใครอ้าปากพูด หน้าทางเข้าเงียบสงัดไปหมด
เยี่ยหวันหวั่นก็ไม่พูดเลยสักประโยค แค่ยืนอยู่ตรงนั้นเงียบๆ ทั่วทั้งร่างแผ่ประจุลบออกมา โกรธจนแทบจะระเบิดแล้ว
ฟังจากคำพูดของแม่บ้านเฉียวคนนั้น คงไม่ใช่ครั้งแรกที่อินเยวี่ยหรงส่งผู้หญิงมาให้ซือเยี่ยหานถึงบ้าน
โธ่เว้ย ฉินซีย่วนสาวงามอันดับหนึ่งแห่งเทียนสุ่ยอะไรนั่นยังพอว่า นี่แม้แต่แม่ผัวก็ยังพยายามมาเลื่อยขาเก้าอี้ลับหลังอีก
เธอรออยู่ที่เมืองอวิ๋นอย่างว่าง่าย แต่ผลคือรอจนมีดอกท้อปลิวว่อนฟ้า โผเข้าใส่ผู้ชายของเธอทั้งหน้าทั้งหลังเลยสินะ
ถ้าเธอไม่มา เขาไม่จมอยู่ใต้กองดอกท้อไปแล้วเหรอ เวรเอ้ย!
เมดูซ่าไม่กล้าหายใจแรงเลย จ้องมองดาบในมือของเยี่ยหวันหวั่นอย่างระมัดระวัง “อวิ๋นโม่…ดาบ…ของฉัน…ระวังหน่อย…”
จบเห่แล้ว ดูจากท่าทางของศิษย์น้องครั้งนี้ เหมือนจะโมโหจนคลั่งไปแล้วจริงๆ น่ากลัวกว่าครั้งก่อนอีก
หลินเชวียก็ตกใจจนกลั้นหายใจไปเลยเช่นกัน จากนั้นหลินเชวียก็พึมพำด้วยน้ำเสียงที่เบาหวิวมาก “นี่…ท่าทางแบบนี้…ทำไมยิ่งมองฉันยิ่งคุ้นกันนะ…”
—————————————————————————————
บทที่ 2328 นี่คิดจะติดสินบนฉันเหรอ
แต่อวี๋เซ่ากลับร้อนใจมาก นี่มันอะไรกัน ถ้าไปยั่วให้อี้อวิ๋นโม่โกรธขึ้นมาจริงๆ จะไม่เป็นผลดีกับพวกเขา
มองจากนิสัยของอี้อวิ๋นโม่ น่าจะถูกประธานอี้โอ๋จนเสียคน ไม่ว่าจะเป็นสิ่งใด ขอแค่เธออยากได้ก็ต้องเอามาให้ได้ อีกทั้งไม่อนุญาตให้คนอื่นแตะต้องด้วย
ตอนที่ชอบคุณก็จะคอยตามทุกฝีก้าว ถ้าขายหน้าจนพลาดโกรธขึ้นมาจริงๆ แล้วเกิดโจมตีเพื่อเอาคืนเข้าก็จบเห่แล้ว…
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี