แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 2331
สรุปบท บทที่ 2331 ทำให้พวกเขาสำลักตาย / บทที่ 2332 เปิดตัวใช่ไหม: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี
สรุปตอน บทที่ 2331 ทำให้พวกเขาสำลักตาย / บทที่ 2332 เปิดตัวใช่ไหม – จากเรื่อง แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี โดย Internet
ตอน บทที่ 2331 ทำให้พวกเขาสำลักตาย / บทที่ 2332 เปิดตัวใช่ไหม ของนิยายจีนปัจจุบันเรื่องดัง แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
บทที่ 2331 ทำให้พวกเขาสำลักตาย
รุ่งเช้าวันต่อมา
“ทำไมคุณตื่นเช้าขนาดนี้ล่ะ” เยี่ยหวันหวั่นโผล่หัวออกมาจากผ้าห่ม
ซือเยี่ยหานตอบสั้นๆ “ประชุม”
ดวงตาของเยี่ยหวันหวั่นกลอกกลิ้ง จากนั้นก็กลิ้งออกมาจากผ้าห่มทันที “อ้อๆๆ ประชุมสินะ งั้นฉันจะไปส่งคุณไปประชุม!”
ซือเยี่ยหานเหน็บชายผ้าห่มให้ “ไม่ต้องหรอก เธอนอนต่อเถอะ”
เยี่ยหวันหวั่นฮึกเหิมเต็มที่ “แบบนั้นไม่ได้หรอก ต้องไปส่งคุณ ฉันยังไม่ได้เริ่มโปรยอาหารหมาอย่างเป็นทางการเลย! ฉันต้องทำให้คู่สุนัขชายหญิงคู่นั้นสำลักตายให้ได้!”
ซือเยี่ยหานมองหญิงสาวอย่างจนปัญญาแวบหนึ่ง เห็นเพียงว่าเธอลุกพรวดขึ้นมาอย่างรวดเร็วราวกับถูกฉีดเลือดไก่
เยี่ยหวันหวั่นบอกกล่าวศิษย์พี่เล็กน้อย ให้เธอส่งคนไปขับรถของเธอมาให้ จากนั้นก็แต่งหน้าเปลี่ยนชุดด้วยความเร็วสุดขีด สลับไปอยู่ในโหมดอี้อวิ๋นโม่
รถยนต์คันนี้อี้หลิงจวินเตรียมไว้ให้เธอ ก่อนหน้านี้เธอไม่เคยเอามาใช้เลย แต่ตอนนี้ได้ฤกษ์ใช้งานพอดี
สถานที่จัดประชุมคือตึกสำนักงานสภาตุลาการ
ช่วงเช้าตรู่ สมาชิกระดับสูงและตุลาการแต่ละคนของสภาตุลาการต่างก็ทยอยผ่านประตูเข้ามาแล้ว
ฉินซีย่วน อินเหิงและตุลาการอีกสองสามท่านกำลังพูดคุยกันอยู่ตรงประตู ด้วยความช่วยเหลือของฉินจง อินเหิงจึงได้เข้าร่วมการประชุม ถึงแม้จะทำได้แค่คอยฟังอยู่ด้านข้าง ยังถือว่าก้าวผ่านธรณีประตูสภาตุลาการไปครึ่งตัวแล้ว
เวลานี้เอง รถสปอร์ตสีบรอนซ์เงินรุ่นใหม่ล่าสุดคันหนึ่งได้ขับเข้ามาจอด ดึงดูดสายตาได้ไม่น้อยเลย
ประตูเบาะหลังเปิดออก เยี่ยหวันหวั่นยื่นร้องเท้าส้นสูงสิบสองเซนติเมตรของเธอออกมา ก้าวลงจากรถ
“คุณหนูอี้!”
“อรุณสวัสดิ์ครับคุณหนูอี้!”
“คุณหนูอี้ก็มาเข้าร่วมการประชุมเหรอครับ”
พอเห็นเยี่ยหวันหวั่น คนที่อยู่รอบๆ ต่างก็พากันทักทาย ขณะเดียวกันก็คิดในใจไปต่างๆ นานา ดูท่าแล้ว อี้หลิงจวินเตรียมจะให้อี้อวิ๋นโม่เข้าสภาตุลาการจริงๆ สินะ
ขณะที่ทุกคนต่างพูดคุยกันไปเรื่อย เยี่ยหวันหวั่นยังคงมีสีหน้าเยือกเย็นอย่างที่ผ่านมา พร้อมกับเอ่ยด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “การประชุมไม่เกี่ยวข้องกับฉัน แค่มาส่งคนเท่านั้น”
“ส่งคนเหรอ” พอได้คำนี้ ทุกคนก็ตกตะลึงยิ่งขึ้นไปอีก
“มาส่งใครกัน”
ใครกันที่ใหญ่โตขนาดนี้ ทำให้อี้อวิ๋นโม่ขับรถมาส่งด้วยตัวเองได้
ประธานอี้เข้าไปก่อนหน้านี้แล้ว ดังนั้นจึงไม่มีทางเป็นประธานอี้ไปได้
ภายใต้สายตาของทุกคน ประตูรถอีกฝั่งได้เปิดออก และซือเยี่ยหานก็ก้าวลงมา
“เวรเอ้ย! นี่ไม่ใช่ตุ…ตุลาการซือหรอกเหรอ!”
“อะไรกันเนี่ย ทำไมตุลาการซือถึงลงมาจากรถของคุณหนูอี้ล่ะ”
“คนที่คุณหนูอี้มาส่งก็คือตุลาการซืองั้นเหรอ”
สายตาแทบทุกคู่ต่างก็มองเข้ามาทันที สีหน้าของอินเหิงก็แข็งทื่ออยู่ตรงนั้นแล้วเช่นกัน
เมื่อคืนเขาสืบข่าวได้ว่า ซือเยี่ยหานเพิ่งเข้าห้องอี้อวิ๋นโม่ไปได้ไม่นานก็ออกมา เขาจึงวางใจแล้ว ไม่คิดเลยว่าเช้าวันนี้ ซือเยี่ยหานจะลงมาจากรถของอี้อวิ๋นโม่
เมื่อซือเยี่ยหานลงจากรถแล้ว ก็เดินไปหาเยี่ยหวันหวั่น “ฉันจะไปประชุมแล้ว”
เยี่ยหวันหวั่นตอบสั้นๆ “โอเค”
พอซือเยี่ยหานพูดจบ ก็เตรียมจะเข้าไป แต่เยี่ยหวันหวั่นกลับเลิกคิ้วแวบหนึ่ง แล้วเรียกตัวไว้ “รอเดี๋ยว”
ซือเยี่ยหานชะงักเท้า “คุณหนูอี้ยังมีธุระต่อเหรอ”
เยี่ยหวันหวั่นกลับเอ่ยถาม “ตุลาการซือลืมอะไรรึเปล่า”
ไม่รอให้ซือเยี่ยหานได้ตอบสนอง เยี่ยหวันหวั่นก็พลันก้าวเข้าไป ขยับเข้าหา แล้วประทับจุมพิตลงบนริมฝีปากของชายหนุ่มทีหนึ่ง
บ้านพักและแม่บ้านของที่นี่ เป็นอี้หลิงจวินจัดการไว้ให้เธอทุกอย่าง ได้ยินว่าแม่บ้านคนนี้ทำงานอยู่ที่ตระกูลอี้มาหลายปี นับว่าเป็นคนที่มีหูตากว้างขวางในเมืองเทียนสุ่ยเช่นกัน
และเนื่องด้วยเหตุนี้ อี้หลิงจวินถึงได้วางใจมอบหมายให้แม่บ้านคนนี้ดูแลเยี่ยหวันหวั่น นอกจากคอยดูแลกิจวัตรประจำวันให้เยี่ยหวันหวั่นแล้ว ถ้ามีเรื่องติดขัดที่อยากจัดการสักหน่อย มอบหมายให้แม่บ้านคนนี้ไปก็สามารถจัดการให้เรียบร้อยได้
ถึงอย่างไรเยี่ยหวันหวั่นก็เพิ่งมาถึงเมืองเทียนสุ่ยได้ไม่นาน ยังไม่คุ้นชินกับเมืองเทียนสุ่ย โดยเฉพาะเรื่องเครือข่ายอำนาจที่สลับซับซ้อน หากประมาทไปแม้แต่นิดเดียว เยี่ยหวันหวั่นอาจก่อเรื่องเลวร้ายขึ้นมา
“คุณหนูคะ มีไอ้หนุ่มคนหนึ่งกับตาเฒ่าคนหนึ่งมาขอเข้าพบค่ะ” แม่บ้านรายงานเยี่ยหวันหวั่นอย่างนอบน้อม
“ตาเฒ่า…ไอ้หนุ่ม…” เยี่ยหวันหวั่นใช้ความคิด
“ใช่ค่ะ” แม่บ้านพยักหน้านิดๆ “มาขอพบตั้งแต่เช้ามืดแล้ว แต่ว่าตอนนั้นคุณหนูหลับไปแล้ว ดิฉันเลยไม่ได้ปลุกคุณหนูค่ะ”
“ได้ แม่บ้านอู๋ เธอให้พวกเขาเข้ามาเถอะ” เยี่ยหวันหวั่นตอบ
หลังจากได้รับความเห็นชอบจากเยี่ยหวันหวั่น แม่บ้านอู๋ก็ไม่พูดมากอีก ทำเพียงหันหลังก้าวออกไป
ตาเฒ่ากับไอ้หนุ่มจากปากของแม่บ้านอู๋ เยี่ยหวันหวั่นเดาๆ ดูแล้วก็มีความเป็นไปได้สูงที่จะเป็นพวกผู้อาวุโสใหญ่
ใช่จริงๆ หลังจากผ่านไปสิบห้านาที แม่บ้านอู๋ก็เดินนำเป่ยโต่วและผู้อาวุโสใหญ่เข้ามาในห้อง
“แม่บ้านอู๋ เธอออกไปก่อนเถอะ” เยี่ยหวันหวั่นบอกแม่บ้านอู๋
“ได้ค่ะคุณหนู ถ้ามีธุระ คุณหนูเรียกดิฉันได้เลยนะคะ” พอแม่บ้านอู๋พูดจบ ก็ถอยออกไปจากห้อง พลางปิดประตูห้องให้เยี่ยหวันหวั่นด้วย
หลังจากแม่บ้านอู๋ไปแล้ว เยี่ยหวันหวั่นก็มองผู้อาวุโสใหญ่กับเป่ยโต่วแบบนิ่งๆ ในใจอดไม่ได้ที่จะนึกสงสัยอยู่บ้าง ผู้อาวุโสใหญ่กับเป่ยโต่วรู้ได้ยังไงว่าตัวเองอยู่ที่นี่
“ใช่…ใช่พี่เฟิงไหม”
เป่ยโต่วมองพินิจเยี่ยหวันหวั่นอยู่หลายที แล้วเอ่ยขึ้นอย่างไม่แน่ใจเท่าไร
ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า แตกต่างกับพี่เฟิงผู้ชั่วร้ายในสมองของเขามากเหลือเกิน ถึงแม้หน้าตาจะไม่แตกต่าง แต่บรรยากาศเยือกเย็นเข้าไปถึงในกระดูกนี้คืออะไรกัน
อีกอย่าง การแต่งหน้าก็แตกต่างกันมากเหลือเกิน ในความทรงจำ พี่เฟิงแต่งหน้าแต่งตัวน้อยมาก ต่อให้แต่งตัวแต่งหน้าก็มีขีดจำกัด ชอบแต่งให้ตัวเองกลายเป็นนางฟ้าเทพธิดาตัวน้อยๆ แต่การแต่งหน้าของผู้หญิงคนนี้แสดงความงามของรูปโฉมของตัวเองออกมาอย่างเต็มที่ บุคลิกดุดันเยือกเย็น…
—————————————————————————————
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี