บทที่ 2387 จัดให้อยู่ห้องข้างๆ
อินเยวี่ยหรงฟังออกว่าแม่นมเฉียวช่วยพูดให้ผู้หญิงคนนั้น จึงเอ่ยตอบอย่างเฉยชา “แค่ไม่ได้ว่าร้ายฉันต่อหน้าเด็กคนนี้ ฉันก็ควรจะซาบซึ้งในบุญคุณแล้วงั้นสิ เธอคิดว่าฉันใส่ใจรึไง”
แม่นมเฉียวก้มหน้าลง แล้วเอ่ยด้วยความเคารพ “แน่นอนว่าไม่ใช่ค่ะ นายหญิงไม่เคยใส่ใจความเห็นของใครเสมอมา”
แม่นมเฉียวเข้าใจดีว่าอินเยวี่ยหรงนิสัยยังไง คิดจะให้เธอเปลี่ยนความคิดที่มีต่อคนคนหนึ่งช่างยากเย็นยิ่งกว่าปีนขึ้นสวรรค์ซะอีก
กับซือไหวจางเป็นแบบนี้ กับคุณชายใหญ่ก็เป็นแบบนี้ กับเนี่ยอู๋โยวก็ไม่ยกเว้นเช่นกัน
ไม่ว่าซือไหวจางจะทำอะไร เธอก็ไม่ยอมเปลี่ยนความรู้สึกที่มีต่อเขา ไม่ยอมปล่อยมือ ความโกรธเคืองและเข้มงวดที่มีต่อคุณชายใหญ่ก็ไม่เคยเปลี่ยนเช่นกัน! ส่วนเนี่ยอู๋โยว ก็คือสาเหตุที่ทำให้คุณชายใหญ่หลุดออกจากการควบคุมของเธอ คิดจะให้เธอยอมรับ แทบจะเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย
แม่นมเฉียวอดไม่ได้ที่จะทอดถอนใจกับตัวเอง คำวิจารณ์ที่เนี่ยอู๋โยวมีต่อนายหญิง ก็นับว่าตรงจุดแล้ว นิสัยเป็นแบบนี้จริงๆ…
อินเยวี่ยหรงมองเด็กคนนั้นแวบหนึ่ง จากนั้นก็นวดขมับแล้วลุกขึ้นมา “วันนี้ไม่กลับบ้านใหญ่แล้ว จะทำงานที่นี่ ส่วนเด็กคนนี้ แม่นมเฉียว เธอไปจัดการหน่อยเถอะ”
หลังจากรู้ว่าเกิดเรื่องขึ้นที่เมืองเทียนสุ่ย เธอก็เร่งเดินทางทั้งคืนเพื่อกลับมา ฉินจงเกิดเรื่องขึ้น เธอเลยต้องเผชิญหน้ากับปัญหาวุ่นวายอีกกองใหญ่ จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ได้พักเลย
หลังจากฉินจงหมดอำนาจ คนในสังกัดของรองประธานสภาก็เหมือนมังกรไร้เศียร มีคนมาหาเธอไม่หยุดหย่อน
“ได้ค่ะนายหญิง งั้น…จะให้คุณชายน้อยพักที่ไหนคะ” แม่นมเฉียวลองถามหยั่งเชิง
เวลานี้ อาจงรีบเอ่ยสอดประโยคหนึ่ง “นายหญิงครับ ไม่สู้ส่งเด็กคนนี้มาให้ผมจัดการเถอะครับ!”
คงเป็นเพราะตระหนักได้ว่าอินเยวี่ยหรงคล้ายจะไม่ชอบที่เขาเรียกเด็กคนนั้นว่า ‘ไอ้พันทาง’ อาจงจึงเปลี่ยนคำเรียกอย่างว่าง่าย
ไม่ว่าจะพูดยังไงก็เป็นหลานชายแท้ๆ ของอินเยวี่ยหรง ตัวเธอด่าแบบนี้ได้ แต่ไม่ยอมให้คนอื่นมาด่าแบบนี้แน่นอน
ตอนแรกอินเยวี่ยหรงคิดจะเอ่ยตอบรับไป แต่ว่า พอสบเข้ากับดวงตาใสกระจ่างของเด็กคนนั้น ไม่รู้ว่าทำไมถึงเปลี่ยนคำพูดไปซะอย่างนั้น “แม่นมเฉียว ไปจัดแจงห้องพักข้างห้องฉันซะ”
แม่นมเฉียวฟังแล้วเผยสีหน้ายินดีทันที “ค่ะ ดิฉันจะไปเดี๋ยวนี้!”
อาจงผงะไป “นี่…แบบนี้จะได้ยังไงกันครับ…ไอ้…เด็กคนนี้มีคุณสมบัติอะไร…”
แม่นมเฉียวมองอาจงอย่างไม่สบอารมณ์แวบหนึ่ง “ท่านนี้คือคุณชายน้อยแห่งตระกูลอินของเรา เป็นหลานชายของนายหญิง พักห้องข้างๆ นายหญิงแล้วมีปัญหาอะไร”
พอได้ฟังคำพูดของแม่นมเฉียว อินเยวี่ยหรงก็มุ่นคิ้วนิดๆ แต่คงเพราะเหนื่อยเกินไป ไม่มีแก่ใจไปสนใจ ในที่สุดเลยไม่ได้ติเตียน
อาจงเห็นอินเยวี่ยหรงไม่พูดอะไร ก็รู้แล้วว่าตัวเองพูดอะไรไปก็ไม่ประโยชน์ ได้แต่ฝืนกล่าวไป “ไม่…ไม่มีปัญหาครับ…จัดให้อยู่ห้องข้างๆ นายหญิงก็ใกล้ชิดดูแลได้สะดวกมากครับ!”
….
ในห้องหนังสือ
อินเยวี่ยหรงดื่มกาแฟเอสเพรสโซ่แก้วหนึ่ง พลางจัดการงานเอกสารต่อ จู่ๆ อาจงก็เคาะประตูแล้วเดินเข้ามา
“นายหญิงครับ…”
“พูดมา” อินเยวี่ยหรงไม่เงยหน้าขึ้นมาด้วยซ้ำ
อาจงทำตามที่ได้รับมอบหมายจากอินเหิงเมื่อคืน เล่าด้วยน้ำเสียงโศกเศร้า “นายหญิงครับ เมื่อคืนผมแฝงตัวเข้าไปในบ้านตระกูลซือไปหาคุณชายอินเหิงมา คุณชายใหญ่โหดเหี้ยมเกินไปแล้วจริงๆ คุณชายอินเหิงบาดเจ็บทั้งตัวก็ไม่ให้หมอมารักษา แถมยังทรมานเขาอีก!
ตอนนี้ร่างกายของคุณชายอินเหิงอ่อนแอมาก นายหญิงครับ นายหญิงรีบหาทางช่วยคุณชายอินเหิงออกมาเถอะครับ ไม่งั้นถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป กลัวว่าคุณชายคงรับไม่ไหว!”
อินเยวี่ยหรงวางปากกาในมือลง มองอาจงอย่างเยียบเย็นแวบหนึ่ง “ดูเหมือนที่ฉันพูดไปเมื่อวาน นายจะฟังไม่เข้าใจเลยสินะ นายคิดว่าถ้าตอนนี้เขาอยู่ในมือฉัน จุดจบจะดีกว่างั้นเหรอ”
—————————————————————————————
บทที่ 2388 กินข้าวด้วยกัน
สายตาเยียบเย็นนั้นทำให้อาจงหนาวสันหลัง “นายหญิง ผมทราบว่าครั้งนี้คุณชายอินเหิงทำผิดไปมาก แต่เจตนาแรกเริ่มของเขาก็เพื่อบ้านตระกูลอินนะครับ ถึงยังไงเขาก็เป็นว่าที่หัวหน้าตระกูลอิน…
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี