บทที่ 2395 ราดน้ำมันลงบนกองไฟ
เพราะอะไรคนคนหนึ่งถึงเลือดเย็นและไร้ความรู้สึกได้ถึงขนาดนี้ ที่แท้อะไรกันแน่ที่จะทำให้เธอใส่ใจได้
คำพูดที่เปล่งออกมาราวกับสิ่วเจาะน้ำแข็ง แผ่นหลังของอินเยวี่ยหรงพลันแข็งทื่อ
ผ่านไปครู่หนึ่ง อินเยวี่ยหรงค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมา “ลูกรัก ในที่สุดแกก็รู้แล้วสินะว่าจริงๆ แล้วแม่ของแกเป็นคนแบบไหน แบบนี้ก็ถูกแล้วไม่ใช่รึไง”
อินเยวี่ยหรงนิ่งไปแวบหนึ่ง จากนั้นเอ่ยขึ้นว่า “โอ้ใช่แล้ว บอกแกไว้หน่อยแล้วกัน เด็กคนนั้นเรียกว่าอะไรนะถังถังใช่ไหม เจ้าหนูคนนั้นเหมือนแม่เขาเกินไปแล้วจริงๆ ทำให้คนรังเกียจอยู่เหมือนกัน แต่แกวางใจเถอะ ฉันจะเก็บเขาไว้ ดูแลให้เป็นอย่างดี!”
“อินเยวี่ยหรง!” แววตาของซือเยี่ยหานพลันส่องประกายหนาวเหน็บเข้าไปถึงในกระดูก
จากนั้นอินเยวี่ยหรงก็หันหลังจากไปโดยไม่พูดอะไรเลย
….
ณ บ้านตระกูลซือ
ตอนที่ซือเยี่ยหานกลับมาหลินเชวียเกือบนึกว่าตึกสภาตุลาการถูกถล่มไปแล้ว เพราะไม่เคยเห็นสีหน้าของซือเยี่ยหานน่ากลัวขนาดนี้มาก่อนเลย
หลินเชวียแอบอยู่ห่างๆ พลางเอ่ยถาม “พี่…พี่เก้า…เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอครับ”
เยี่ยหวันหวั่นได้รับสายจากหลินเชวียจึงมาหาทันที
พอเห็นเยี่ยหวันหวั่น หลินเชวียก็รีบปรี่เข้าไปหา “ซ้อเก้า เธอรีบเข้าไปถามดูเถอะ ท่าทางของพี่เก้าทำให้คนอื่นกลัวแทบตายแล้ว!”
เยี่ยหวันหวั่นค่อยๆ เดินเข้าไปหา เมื่อเห็นซือเยี่ยหานมีท่าทางแบบนี้ ก็พลันถอนหายใจเบาๆ “เจอแม่คุณมาแล้วใช่ไหม”
ซือเยี่ยหานนิ่งเงียบ เยี่ยหวันหวั่นจึงเข้าใจว่าตัวเองเดาถูกเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์แล้วแน่นอน
“ทะเลาะกันเหรอคะ” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยด้วยสีหน้าจนปัญญา “นิสัยนี้ของพวกคุณสองคนนี่นะ พอเจอหน้ากันต้องเหมือนอุกกาบาตพุ่งชนโลกแน่ เรื่องคิดจะเจรจาหาทางแก้ไขเป็นไปไม่ได้แน่นอน มีแต่จะราดน้ำมันลงบนกองไฟ”
หลินเชวียที่อยู่ด้านข้างรีบพยักหน้ารัวๆ “อาซ้อเธอเข้าใจพวกเขาดีเกินไปแล้วจริงๆ!”
ซือเยี่ยหานเอ่ยขึ้นมา “หวันหวั่น ขอโทษนะ”
เยี่ยหวันหวั่นกอดชายหนุ่มเบาๆ “ทำไมต้องขอโทษฉันด้วยล่ะ นี่ไม่ใช่ความผิดของคุณเลย”
มีแม่แบบนั้น ก็เป็นความโศกเศร้าที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตเขาแล้ว จะเป็นความผิดของเขาไปได้ยังไง
ซือเยี่ยหานนวดหว่างคิ้ว “หลินเชวีย ส่งคนไปสืบเดี๋ยวนี้ เอาแค่ให้มั่นใจว่าถังถังอยู่ในเรือนหมื่นเหมยจริง แล้วพากำลังคนเข้าไปได้เลย รวมถึงคนของอาชูร่าด้วย”
หลินเชวียทึ่มทื่อไป “เวรแล้ว! พี่เก้าพี่จะทำอะไร! พี่จะใช้ไม้แข็งเหรอ!”
เยี่ยหวันหวั่นก็ตกตะลึงเช่นกัน “อำนาจของอินเยวี่ยหรงไม่อาจมองข้ามได้ ยิ่งไปกว่าที่นี่คือเมืองเทียนสุ่ย เป็นถิ่นของอินเยวี่ยหรง...”
ซือเยี่ยหานตอบกลับทันที “หวันหวั่น เธอยังไม่รู้จักแม่ฉันดี ถ้ายืดเยื้อต่อไปอีก ถังถังจะมีอันตราย”
ถึงขั้นที่อินเยวี่ยหรงอาจไม่ปล่อยถังถังออกมาอีกชั่วชีวิต
เขาไม่มีทางยอมให้ถังถังต้องเผชิญเรื่องราวแบบเดียวกับเขา
เยี่ยหวันหวั่นได้ฟังแล้วสีหน้าก็แปรเปลี่ยนเป็นตึงเครียดขึ้นมา ค่อนข้างลังเลอยู่ชั่วขณะเช่นกัน
อันที่จริงเธอก็คิดดูอย่างละเอียดแล้ว อินเยวี่ยหรงจับถังถังไว้ก็ไม่มีประโยชน์อะไร ก็เหมือนที่อี้หลิงจวินพูดไว้ก่อนหน้านี้ เธอแค่เสียหน้าไม่ได้ รอไปผ่านไปสักสองสามวันให้เบาลง แล้วบอกกับให้อี้หลิงจวินช่วยเป็นคนกลาง ก็มีความเป็นไปได้สูงที่จะปล่อยตัวถังถัง
แต่ว่าถึงยังไงซือเยี่ยหานกับอินเยวี่ยหรงก็เป็นแม่ลูกกัน ย่อมรู้จักกันดี วันนี้กลัวว่าตอนที่เขาเจอหน้าอินเยวี่ยหรง อินเยวี่ยหรงคงพูดอะไรบางอย่าง ถึงทำให้เขาแปรปรวนได้ขนาดนี้
“เอาเถอะ รอให้แน่ใจพิกัดที่อยู่ของถังถังแล้ว ฉันจะให้ทางพวกผู้อาวุโสใหญ่พาคนบางส่วนไปด้วย” สุดท้ายเยี่ยหวันหวั่นก็ยังคงตอบตกลง
เพื่อความปลอดภัยของถังถัง เธอจะไม่สนใจอะไรมากมายขนาดนั้นแล้ว
….
ณ เรือนหมื่นเหมย
เมื่ออินเยวี่ยหรงกลับมาถึงก็มีสีหน้าไม่น่าดูอย่างยิ่ง คนรับใช้ทั้งหมดต่างก็ตัวสั่นงันงกไม่กล้าหายใจแรง แม้แต่อาจงก็ไม่กล้าเข้าใกล้
—————————————————————————————
บทที่ 2396 ไม่ควรทำให้ผู้หญิงโกรธ
แม่นมเฉียวเดินเข้าไปสอบถาม “นายหญิง เกิดอะไรขึ้นคะ”
อินเยวี่ยหรงเดินเข้าห้องหนังสือไปโดยไม่ปริปากเลย จากนั้นก็อยู่ข้างในตลอด
เวลานี้ ถังถังก็เดินเข้ามา “นมเฉียว คุณย่าล่ะ”
แม่นมเฉียวกำลังเป็นกังวลอยู่ พอเห็นถังถัง ดวงตาก็พลันส่องประกาย “คุณชายน้อย คุณย่าของคุณเหมือนจะอารมณ์ไม่ค่อยดี เอาแต่ขังตัวเองอยู่แต่ในห้อง”
ถังถังขมวดคิ้ว “มีคนรังแกคุณย่างั้นเหรอ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี