บทที่ 2397 หิมะหลอมละลาย
สำหรับคำตอบของถังถัง อินเยวี่ยหรงรู้สึกหัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออกอยู่บ้าง แต่อารมณ์ที่มืดมนอึมครึมอยู่ในหัวใจ กลับสลายหายไปอย่างน่าประหลาดเพราะคำพูดประโยคเดียวจากเด็กคนนี้
จากนั้นพ่อหนูก็เอ่ยปลอบเสียงอ่อน “คุณย่า คุณย่าอย่าโมโหไปเลยนะครับ ถ้าโมโหแล้วชีวิตจะไม่มีความสุข! คุณย่า ดอกเหมยข้างนอกดูดีมาก ถังถังจะไปชมดอกไม้เป็นเพื่อนคุณย่านะครับ!”
อินเยวี่ยหรงตอบตกลง “ได้”
หลังจากถังถังและอินเยวี่ยหรงเข้าไปในห้อง แม่นมเฉียวก็รออยู่นอกห้องด้วยความกังวลใจ เพราะห่วงว่านายหญิงจะพาลใส่เด็กน้อย
แต่ไม่คิดเลยว่า รออยู่ครู่เดียว ก็เห็นทั้งสองคนเดินออกมา ท่าทางของอินเยวี่ยหรง ดูจะผ่อนคลายลงไม่น้อยเลย
สองวันมานี้อากาศค่อนข้างเย็น อินเยวี่ยหรงมองเด็กน้อยที่อยู่ข้างๆ แวบหนึ่ง และสั่งแม่นมเฉียวทันที “ไปเตรียมเสื้อโค้ทหนาๆ มาให้เขาหน่อย”
“คุณย่า ถังถังแข็งแรงมาก ไม่หนาวครับ”
“ดงเหมยลมแรง”
“ขอบคุณครับคุณย่า คุณย่าดีกับถังถังจริงๆ!” พ่อหนูมีสีหน้ามีความสุข
ใบหน้าของอินเยวี่ยหรงเรียบตึง ไม่มีสีหน้าใดๆ “แม่นมเฉียว พรุ่งนี้ไปเตรียมเสื้อผ้ามาให้มากหน่อย”
แม่นมเฉียวเข้าใจทันที นายหญิงถูกคุณชายน้อยโอ๋จนอารมณ์ดีแล้ว จึงรีบพยักหน้ารับ “ได้ค่ะ นายหญิง ดิฉันจะไปเตรียมให้เดี๋ยวนี้!”
หลังจากสวมเสื้อโค้ทตัวหนาแล้ว ทั้งสองก็เดินไปที่ดงเหมยด้วยกัน
บนร่างของพ่อหนูน้อยสวมเสื้อโค้ทที่มีขนสีขาวปุกปุยตรงคอเสื้อ เดินย่ำอยู่บนพื้นหิมะ ดูราวกับลูกบอลหิมะลูกหนึ่ง
“ว้าว สวยจริงๆ! คุณย่ารีบมาสิครับ!”
พ่อหนูรีบวิ่งเข้าไปในป่าอย่างรวดเร็ว เพียงแต่วิ่งไปได้ไม่กี่ก้าวก็ย้อนกลับมาตามทางเดิม เดินไปหยุดข้างกายอินเยวี่ยหรง แล้วยื่นมือน้อยออกไปจับมืออินเยวี่ยหรง “คุณย่า ผมจะจูงคุณย่าไปนะครับ คุณย่าจะได้ไม่ลื่นล้ม!”
อินเยวี่ยหรงก้มมองมือที่ถูกเด็กน้อยจับจูงอยู่ แล้วดึงขึ้นมาเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ดึงกลับมา
ตลอดทาง พ่อหนูพูดคุยกับเธออยู่ตลอด มองออกมาว่าอยากจะทำให้เธอมีความสุขมากๆ
“คุณย่าครับ ดอกไม้พวกนี้คุณย่าเป็นคนปลูกเหรอ”
“คุณย่า ผมจะถ่ายรูปให้คุณย่านะครับ!”
“คุณย่า หิมะขาวมากเลย ขาวเหมือนขนของต้าไป๋เลย! ใช่แล้ว ต้าไป๋ก็คือเสื้อขาวตัวหนึ่ง เป็นเพื่อนของผมครับ!”
“เสือขาว…” ไม่รู้ว่าอินเยวี่ยหรงนึกถึงอะไรได้ สีหน้าจึงเกร็งขึ้นมาเล็กน้อย
“ใช่ครับ! ต้าไป๋ขนนุ่มมากน่ารักมาก ถ้าคุณย่าได้เจอแล้วจะต้องชอบต้าไป๋แน่ๆ! วันหลังผมจะแนะนำให้คุณย่ารู้จักนะครับ! ใช่แล้ว ยังมีต้าเฮยด้วย ต้าเฮยเป็นเสือดาวสีดำตัวหนึ่งครับ!”
….
พื้นดินถูกหิมะปกคลุมจนขาวโพลน ทิ้งรอยเท้าสองแถวหนึ่งเล็กหนึ่งใหญ่เอาไว้ ทอดยาวไปจนถึงส่วนลึกของดงเหมย
อินเยวี่ยหรงชมดอกไม้กับถังถังอยู่พักหนึ่ง จากนั้นก็กลับไปที่ห้องหนังสือ
ถังถังหักดอกเหมยมาหนึ่งกิ่ง แล้วเอาไปปักไว้ในแจกันบนโต๊ะหนังสือของอินเยวี่ยหรง
ห้องหนังสือที่หนาวเหน็บอึมครึมเมื่อมีสีแดงสะดุดตาเพิ่มขึ้นมาจุดหนึ่ง ก็ดูสดใสขึ้นไม่น้อยเลย
อินเยวี่ยหรงเปิดลิ้นชักโต๊ะหนังสือ หยิบปากกาด้ามหนึ่งออกมา ดูเหมือนจะเป็นปากกาที่สั่งทำขึ้นโดยเฉพาะ บนตัวปากกาสลักลวดลายดอกเหมย แถมยังมีปุ่มกดอยู่หนึ่งปุ่ม แถมยังมีระบบบันทึกเสียงติดตั้งมาด้วย
“คุณย่า ปากกาด้ามนี้สุดยอดจริงๆ ครับ”
“ให้เธอ” อินเยวี่ยหรงยื่นปากกาให้เขา “ถือเป็นของขวัญขอบคุณสำหรับดอกเหมยของเธอ”
“ขอบคุณครับคุณย่า” เด็กน้อยรับไปด้วยความดีอกดีใจ เก็บไว้ในอ้อมอกอย่างระมัดระวัง จากนั้นก็เขยิบเข้ามา หอมแก้มอินเยวี่ยหรงทีหนึ่งเสียงดังฟอด
อินเยวี่ยหรงคล้ายจะไม่เคยชินกับการใกล้ชิดแบบนี้ ร่างกายจึงแข็งเกร็งอยู่บ้าง แล้วเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “ก็แค่ปากกาด้ามเดียว”
ถังถังส่ายหน้าอย่างจริงจัง “ไม่เหมือนกันหรอกครับ นี่คือปากกาที่คุณย่าให้ผมเลยนะ!”
เช้าวันรุ่งขึ้น
ถังถังเพิ่งตื่นนอน ก็มองเห็นเสื้อผ้าใหม่มากมายที่ถูกเตรียมไว้ในห้อง บนโต๊ะยังมีขวดโหลสีสันสดใสใบหนึ่งตั้งอยู่ด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี