แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 491

หลังจากฟังเรื่องอาการป่วยของซือเยี่ยหานจบ ผู้อาวุโสแทบทุกคนล้วนแนะนำให้ผ่าตัดเปลี่ยนถ่ายอวัยวะ

ในตระกูลใหญ่อย่างตระกูลซือ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องเปลี่ยนอวัยวะชิ้นสองชิ้นหรอก ต่อให้ต้องใช้อวัยวะทดแทนไปตลอดชีวิต ก็ไม่ใช่ปัญหา

ทุกคนล้วนจมดิ่งอยู่ในความหวาดหวั่นที่หัวหน้าตระกูลป่วยหนัก คิดเพียงแต่ว่าหากซือเยี่ยหานล้มพับไป ตระกูลล่มสลาย ผลประโยชน์ของพวกเขาจะถูกคุกคามมากแค่ไหน คิดเพียงแต่จะยื้อชีวิตซือเยี่ยหานอย่างไร

แต่กลับไม่มีใครคิดเลยว่าร่างกายของซือเยี่ยหานจะทนรับการผ่าตัดบ่อยครั้งเช่นนี้ไหวหรือไม่ และราคาที่ต้องจ่ายนี้ ฝืนแบกร่างกายป่วยๆ ที่อ่อนแออยู่แล้วไปรับการต่อชีวิตไม่กี่ปี เขาจะต้องทนกับความเจ็บปวดมากขนาดไหน

ในชาติอดีตที่สุดท้ายตระกูลซือวุ่นวายจนเป็นแบบนั้น คงเป็นเพราะถึงช่วงหลัง ซือเยี่ยหานไม่มีแรงมากพอที่จะต่อกรกับสิ่งเหล่านั้นอีกแล้ว…

“คุณหญิงใหญ่ ลุงหรง รีบหาอวัยวะที่เหมาะสมให้หัวหน้าตระกูลกันดีกว่าครับ!”

“นั่นน่ะสิ! ไม่อย่างนั้นจากสภาพร่างกายของหัวหน้าตระกูลตอนนี้ อาจจะเกิดเรื่องขึ้นได้ตลอดเวลา ถึงตอนนั้นตระกูลซือจะต้องโกลาหลแน่!”

“พวกตระกูลและอำนาจพวกนั้นที่คอยจ้องพวกเราตระกูลซืออยู่คงจะได้ข่าวกันหมดแล้ว!”

ท่ามกลางเสียงวิพากษ์วิจารณ์มากมาย ซือหมิงหรงถอนหายใจยาวเหยียดเอ่ยว่า “พี่สะใภ้ใหญ่ คุณติดสินใจอย่างไร?”

มือที่ถือลูกประคำของคุณหญิงใหญ่สั่นเล็กน้อย ลืมตาขึ้นช้าๆ

ถ้าหากไม่ผ่าตัด เจ้าเก้าจะมีชีวิตอยู่ได้อีกเพียงครึ่งปี รวมทั้งการเสื่อมถอยของอวัยวะ อาจทำให้ถึงความตายได้ทุกเมื่อ

แต่ว่า ถ้าผ่าตัด เจ้าเก้าจะสามารถฝืนอยู่ต่อไปได้อีกไม่กี่ปี ในช่วงเวลาหลายปีนี้ อาจจะต้องเจอกับความเจ็บปวดจากการผ่าตัดหลายต่อหลายครั้ง หลังการผ่าตัดอาจจะเกิดปฏิกิริยาปฏิเสธอวัยวะปลูกถ่ายและโรคสืบเนื่องอีก รวมถึงการเผาผลาญร่างกายจากการผ่าตัด…

เธอไม่อาจตัดสินใจได้จริงๆ แต่กลับไร้ซึ่งทางเลือก

เธออยากให้เจ้าเก้ามีชีวิตอยู่ต่อไป ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม ต่อให้จะอยู่ต่อไปได้อีกไม่กี่วัน…

ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน ในที่สุดคุณหญิงย่าก็ลืมตาขึ้น เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเหนื่อยล้าอย่างที่สุด “เอาตามที่…ทุกคนพูดก็แล้วกัน…”

ซือหมิงหรงเองเหมือนจะเดาคำตอบของคุณหญิงย่าไว้อยู่แล้ว เขาถอนหายใจยาวไม่พูดสิ่งใด

ทุกคนต่างก็เห็นดีด้วย “ถ้าอย่างนั้นรีบจัดการเรื่องการผ่าตัดเถอะ! อย่าช้าอยู่เลย!”

แววตาซือหมิงหลี่เป็นประกายวาบเอ่ยว่า “ในช่วงที่หัวหน้าตระกูลผ่านตัด เรื่องที่บริษัทกับตระกูลมีพี่รองกับพวกเราผู้อาวุโสคอยดูอยู่ หัวหน้าตระกูลสบายใจได้! พักรักษาตัวให้ดีนะ!”

เฮอะ สบายใจได้งั้นเหรอ?

ก็คนพวกนี้นี่แหละ ฉวยโอกาสที่ซือเยี่ยหานป่วยหนัก สรรหาผลประโยชน์ให้ตัวเองอย่างหนัก

ที่มุมหนึ่ง เยี่ยหวันหวั่นมองซือเยี่ยหานในตำแหน่งประธาน ตลอดตั้งแต่ต้นจนจบซือเยี่ยหานพูดเพียงแค่ไม่กี่ประโยคนั้น แล้วปล่อยให้ผู้อาวุโสเหล่านั้นตัดสินความเป็นความตาย ชะตาชีวิตของเขา

เธอรู้ว่า ตัวซือเยี่ยหานเองก็เห็นด้วยกับการรักษาโดยการผ่าตัด

ในชาติก่อนเขาจึงเลือกผ่าตัด

ดังนั้น คงจะคาดหวังให้ซือเยี่ยหานปฏิเสธข้อเสนอแนะของผู้อาวุโสพวกนั้นไม่ได้แล้ว

เมื่อผลการตัดสินใจออกมา ซือเยี่ยหานก็จะเดินซ้ำรอยกับชาติที่แล้วทุกอย่าง…

ร่างกายของซือเยี่ยหานไม่ปกติอยู่แล้วเป็นทุนเดิม จึงเกิดปฏิกิริยาปฏิเสธอวัยวะอย่างรุนแรง

ภายใต้สถานการณ์ที่ผ่าตัดอย่างต่อเนื่องและปฏิกิริยาปฏิเสธอวัยวะ ต่อให้เธอจะพยายามมากแค่ไหน ก็คงจะไม่สามารถปรับสมดุลร่างกายของเขาให้กลับเป็นปกติได้

รักษาชีวิตของเขาเอาไว้ได้ แต่ว่า กลับอยู่ได้แค่ไม่กี่ปี…

หลังจากคุณหญิงใหญ่พยักหน้า และซือเยี่ยหานไม่พูดอะไร ทุกคนก็เริ่มหารือเรื่องต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับการผ่าตัดทันที

ซือหมิงหรงลุกขึ้นยืน เอ่ยว่า “ในเมื่อไม่มีใครคัดค้าน ถ้างั้นเรื่องการผ่าตัดของหัวหน้าตระกูล เป็นอันตกลงตามนี้ ต่อไป…”