แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 517
Ink Stone_Romance
บทที่ 517 ใครแอบฉวยโอกาสทำร้ายฉันหรือเปล่า
“เฮ้…เดี๋ยวสิ…อย่าเพิ่งไป…”
เยี่ยหวันหวั่นตะโกนไปทางที่พวกเขาวิ่งหนีไป ช่วยไม่ได้ ทางเดินโล่งโจ้งว่างเปล่า ไม่มีเสียงตอบรับ สองคนนั้นหนีหายไปนานแล้ว
ถ้าหากเธอมองไม่ผิด สองคนนั้นไม่ใช้บันไดด้วยซ้ำ กระโดดเข้าไปในสวนจากทางหน้าต่างเลย
ต้องขนาดนั้นเลยเหรอ?
มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?
เยี่ยหวันหวั่นยืนงงอยู่ตรงนั้นพักใหญ่
ช่วยไม่ได้ เธอได้แต่รอให้ร่างกายปรับตัวเล็กน้อยแล้วเดินลงไปชั้นล่าง
…
เวลานี้ ห้องรับแขกเงียบวังเวง
ซือเยี่ยหานนั่งอยู่บนโซฟา ใบหน้าราวกับมีน้ำแข็งเกาะ สวี่อี้ยืนหน้าเครียดอยู่ข้างกาย บรรดาบอดี้การด์ลับและลูกน้องของสืออียืนเรียงสองแถวด้วยท่าทางขึงขัง ส่วนหลิวอิ่งและซ่งจิ้งยืนอยู่ตรงกลาง
ซ่งจิ้งยืนก้มหัวต่ำอยู่ตรงนั้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความละอายใจ “ผมทำงานไม่สำเร็จ ปกป้องคุณหนูเยี่ยไว้ไม่ได้ ยินดีรับบทลงโทษครับ!”
หลิวอิ่งเอ่ยหน้าเครียด “ไม่เกี่ยวกับซ่งจิ้ง ผมเป็นคนห้ามไม่ให้เขาเข้าไปช่วย…”
บนโซฟา ซือเยี่ยหานใช้สายตาเยียบเย็นกวาดมองทุกๆ คน ไม่ได้พูดอะไร
ความเงียบอันน่าหวาดกลัว บรรยากาศกดดันจนแทบหยุดหายใจ
เวลานี้เอง ด้านหลังพลันมีเสียงฝีเท้าที่เบามากดังขึ้น
เสียงฝีเท้าค่อยๆ ลงบันไดมา…
ไม่ง่ายเลยกว่าเยี่ยหวันหวั่นจะลงบันไดสำเร็จ จากนั้นก้มเอว ยืนหอบหายใจห่างจากทุกคนไปไม่กี่ก้าว เอ่ยขึ้นเบาๆ ว่า “คือว่า…รบกวนหน่อย…”
เพียงพริบตา พวกสวี่อี้ สืออี ซ่งจิ้ง และกลุ่มบอดี้การ์ดลับในห้องรับแขกพร้อมใจกันถอยหลังจนเกิดที่ว่างกว้าง เหลือเพียงเยี่ยหวันหวั่นยืนอยู่ตรงนั้นลำพัง
สายตาทุกคู่มองเธออย่างหวาดผวา ตั้งท่าเตรียมพร้อมขั้นที่หนึ่งแล้ว สีหน้าทุกคนเหมือนกำลังเจอกับศัตรูตัวร้าย
“เอ่อ…” อีกแล้วเหรอ?
สีหน้าเยี่ยหวันหวั่นพลันไม่สบอารมณ์
คนพวกนี้เป็นอะไรไปกันแน่
ทำไมแต่ละคนพอเจอเธอก็ทำท่าแบบนี้กันไปหมด
ซ่งจิ้งรู้ตัวว่าค่าความแค้นของตัวเองเป็นรองแค่หลิวอิ่ง จึงกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก น่องขาเริ่มสั่น อาการบาดเจ็บที่หน้าอกก็คล้ายยิ่งเจ็บมากขึ้น
สีหน้าของหลิวอิ่งซีดขาวเช่นเดียวกัน…
เยี่ยหวันหวั่นเหลือบมองบรรดาลูกน้องที่ถอยกรูดไปไกลด้วยสีหน้าฉงน
ซ่งจิ้งหน้าบวมตาเขียวช้ำ แขนห้อยคอไว้ด้วยผ้าพันแผล สีหน้ายามมองเธอเหมือนกับสะใภ้คนเล็กที่โดนรังแก ใบหน้าของสืออีบวมไปครึ่งหนึ่ง ขาถูกดามเอาไว้ บนศีรษะของสวี่อี้มีผ้าพันแผลพัน หลิวอิ่งยิ่งน่าอนาถกว่า มีผ้าพันแผลเต็มตัวจนเหมือนมัมมี่ เหมือนว่าจะมีบาดแผลเล็กใหญ่กันแทบทุกคน…
เยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้ว “เอ๋ พวกนายเป็นอะไรไป?”
พูดจบก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ เอ่ยว่า “หรือว่าเมื่อคืนพวกนายพยายามจะช่วยฉันจากไอ้ชั่วพวกนั้น ก็เลยบาดเจ็บกัน”
สีหน้าทุกคนต่างอึ้งงัน
เห็นสีหน้าประหลาดของทุกคน ก็เดาได้ว่าเรื่องราวไม่น่าจะใช่แบบนั้น แต่ไม่มีใครบอกเธอว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ เยี่ยหวันหวั่นยิ่งนึกสงสัย เดินพึมพำไปหาซือเยี่ยหานตรงโซฟา
เยี่ยหวันหวั่นอ้อนด้วยน้ำเสียงน่าสงสารพลางกุมแขนตัวเองเอ่ยฟ้องว่า “คุณเก้า ทำไมฉันปวดไปทั้งตัว ปวดมากเลยค่ะ เมื่อคืนพวกเขามีใครฉวยโอกาสทำร้ายฉันหรือเปล่า?”
สืออี สวี่อี้ ซ่งจิ้ง หลิวอิ่ง และพวกบอดี้การ์ดลับตาโตอ้าปากค้าง
คุณผู้หญิงครับ คุณพูดจริงหรือเปล่าครับเนี่ย?
พวกเราเนี่ยนะ…ทำร้ายคุณ?
เหมือนหิมะตกในเดือนมิถุนายน[1]ชัดๆ อยุติธรรมยิ่งกว่าที่โต้วเอ่อ[2]ได้รับเสียอีก…
…………………………………………………………..
บทที่ 518 จะเป็นคนธรรมดาได้ยังไง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี