แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 540

ครั้นผู้อาวุโสสามรุดมาถึงเรือนของพ่อครัวเทพเป้า อิ่งสือซัน อิ่งลิ่ว และมู่ชิงก็ออกตามหาเยี่ยนจิ่วเฉาแล้ว ต๋าหว่าก็กำลังจะไปเช่นกัน ทันทีที่เห็นผู้อาวุโสสาม ต๋าหว่าก็ตื่นตระหนกเล็กน้อย

“เหตุใดเจ้ายังใช้ใบหน้านี้อยู่อีก” ผู้อาวุโสสามมองไปยังต๋าหว่า

ต๋าหว่ากระแอมเล็กน้อย “ข้า…เอ่อ…วิชาปลอมตัวนี้ต้องใช้เวลาอีกสักหน่อยกว่าจะหลุดออกขอรับ ข้าดึงออกเองไม่ได้”

พ่อตามิได้รู้สึกว่าลูกเขยคนนี้ขัดหูขัดตาสักเท่าไร ทว่าต่อให้เจ้านี่จะมีดีกว่าเวินซวี่มาก แต่สำหรับผู้อาวุโสสามแล้ว เขาก็ยังเป็นเด็กเวรที่ลักพาตัวลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของเขาไปอยู่ดี

ผู้อาวุโสสามถลึงตาใส่เขาอย่างอดไม่ได้ โชคดีที่ผู้อาวุโสสามยังไม่ลืมประเด็นสำคัญ เขาโบกมือ พร้อมเอ่ยถามว่า “เอาเถอะ ไม่ต้องพูดเรื่องนี้แล้ว เมื่อครู่เกิดอะไรขึ้น เหตุใดจึงมีคนรายงานข้าว่าเกิดเรื่องขึ้นที่หมู่บ้านด้านนอก”

“หลัวช่าวิญญาณ…” ต๋าหว่าเล่าเรื่องที่หลัวช่าวิญญาณมาตามหาพวกเขาให้ผู้อาวุโสสามฟังโดยละเอียด

“เช่นนั้น…เยี่ยนจิ่วเฉาก็ไม่อยู่แล้วหรือ?” ในเมื่อผู้อาวุโสสามกลายมาเป็นพันธมิตรกับพวกเขาแล้ว ก็ย่อมล่วงรู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของพวกเขา คนหนึ่งเป็นซื่อจื่อแห่งต้าโจว อีกคนหนึ่งเป็นองค์หญิงแห่งหนานจ้าว องค์หญิงคนนั้นยังเป็นถึงลูกหลานของเผ่าศักดิ์สิทธิ์และเผ่าพ่อมด มิน่าเล่านางจึงตั้งท้องราชาศักดิ์สิทธิ์ได้

ต๋าหว่าพยักหน้าอย่างเศร้าสร้อย

ก่อนหน้านี้ถูกพวกเขาจับมา เขาไม่ยินดีเข้าไปพัวพันกับคนเหล่านี้ แต่หลังจากผ่านเรื่องราวมามากมาย เขาก็ไม่มองตนเองเป็นคนนอกอีกต่อไป โดยเฉพาะหลังจากที่เมื่อคืนโจวจิ่นปกป้องเขา จึงจับเขาขังไว้ในห้อง ส่วนตนเองกลับออกไปเผชิญอันตรายโดยลำพัง ในตอนนั้น ความรู้สึกในใจของเขาซับซ้อนเหลือเกิน

เมื่อนึกเรื่องหนึ่งขึ้นได้ ต๋าหว่าจึงเอ่ยถามว่า “ราชินีแม่มดกับผู้อาวุโสใหญ่…”

“คนของข้ารู้เรื่องนี้ก่อน ข้าจึงปิดกั้นช่องทางของพวกเขาชั่วคราว” เมื่อเห็นว่าต๋าหว่ายังคงมีสีหน้ากังวล ผู้อาวุโสสามก็กล่าวว่า “เจ้าคิดว่าข้าอยู่ในสภาอาวุโสมานานถึงเพียงนี้ จะไม่มีความสามารถบ้างเลยหรือ? อาจเรียกได้ไม่เต็มปากว่าหลอกพวกเขา แต่ถ่วงเวลาอีกสักหน่อยนั้นสบายมาก”

“ขอบคุณท่านมากขอรับ” ต๋าหว่าพูดอย่างจริงใจ

“หวั่นโหรวไม่เป็นไรใช่ไหม?” ผู้อาวุโสสามเอ่ยถาม

ต๋าหว่าตอบว่า “นางเป็นเหมือนเดิมขอรับ ข้าฝากให้ผิงเอ๋อร์ช่วยดูแล ตอนนี้…ข้าต้องออกไปตามหาเยี่ยนจิ่วเฉา”

แม้ไม่รู้ว่าจะหาพบหรือไม่ แต่เมื่อมีคนช่วยหาเพิ่มขึ้นมาหนึ่งคน โอกาสที่จะหาพบก็มีมากขึ้น

“อืม” น้อยครั้งนักที่ผู้เฒ่าไม่คัดค้านเขา “พาคนของข้าไปด้วย”

“ขอรับ ขอบคุณขอรับ” ต๋าหว่าตอบ

“ไม่ต้องขอบคุณทุกคำให้มากความ รีบไปตามหาคนได้แล้ว!” ผู้อาวุโสสามกล่าวเสียงเข้ม

“เข้าใจแล้วขอรับ! ” ต๋าหว่าพูดจบ ก็ออกไปพร้อมกับองครักษ์ของผู้อาวุโสสาม

ในอีกห้องหนึ่ง ราชาพ่อมดลืมตาตื่นขึ้น โจวจิ่นหลับอยู่ข้างกายเขา เมื่อราชาพ่อมดพบว่าโจวจิ่นบาดเจ็บ เขาก็พลันรู้สึกปวดใจ ขณะที่กำลังจะยกมือขึ้นลูบหน้าผากเขา ก็พบว่าโจวจิ่นก็ตื่นแล้วเช่นกัน

“ข้า…” ราชาพ่อมดอ้าปากพะงาบด้วยความขมขื่น เขาฟื้นขึ้นตั้งแต่เข้ามาในเรือนแล้ว เขารู้ว่าเยี่ยนจิ่วเฉาตายไปพร้อมกับหลัวช่าวิญญาณ ว่ากันตามตรง โอกาสในการมีชีวิตรอดของเยี่ยนจิ่วเฉานั้นมีไม่มาก อย่างไรเสียในร่างราชาศักดิ์สิทธิ์ก็มีทั้งพลังของหลัวช่าวิญญาณและพลังของเหล่ายอดฝีมือที่หลัวช่าวิญญาณกลืนกินเข้าไป เมื่อพลังมหาศาลเหล่านั้นระเบิดออก ร่างเยี่ยนจิ่วเฉาก็คงแหลกเป็นฝุ่นธุลีไปแล้ว

“ข้าเป็นคนทำร้ายเขา…” ราชาพ่อมดมองไปยังดวงตาใสของบุตรชาย ในใจของเขาเต็มไปด้วยความเสียใจ

เยี่ยนจิ่วเฉาเคยเตือนเขาไว้แต่แรกแล้วว่าราชาศักดิ์สิทธิ์ได้ตายไปแล้ว นางกลายเป็นหลัวช่าวิญญาณคนที่สอง แต่เขากลับไม่ยอมรับโชคชะตา ไม่ยินดีที่จะให้เป็นเช่นนั้น จึงทำให้ทุกคนต้องเผชิญกับอันตรายที่หลัวช่าวิญญาณทำ และสุดท้าย เยี่ยนจิ่วเฉาก็ต้องมาชดใช้ในความผิดพลาดของเขาแทน

เมื่อมองไปยังโจวจิ่นซึ่งถูกหลัวช่าวิญญาณทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัส ราชาพ่อมดก็รู้สึกผิดและโศกเศร้ายิ่งกว่าเดิม

โจวจิ่นไม่ได้กล่าวโทษเขา เพียงแต่มองตาเขานิ่งๆ

ราชาพ่อมดกุมศีรษะของตน แล้วพูดด้วยความเศร้าโศกว่า “พ่อสำนึกผิดแล้ว ถ้าเป็นไปได้ พ่อก็ยินดีที่จะแลกชีวิตของตนเองกับเยี่ยนจิ่วเฉา”

โจวจิ่นหลุบตาลง

ในตอนนี้ สิ่งที่ทำให้ทุกคนชอกช้ำมากที่สุดไม่ใช่เพราะพวกเขายังหาเยี่ยนจิ่วเฉาไม่พบ หากแต่เป็นเพราะโจวจิ่นและราชาพ่อมดทำนายไม่ได้ว่าเยี่ยนจิ่วเฉายังมีชีวิตอยู่หรือไม่

ราชาพ่อมดตบไหล่บุตรชายเบาๆ “แม้ว่าในตอนนี้จะไม่ใช่ช่วงเวลาที่เหมาะสม แต่…ข้าอยากบอกเจ้าว่าข้ากับท่านแม่ของเจ้าภูมิใจในตัวเจ้า”