แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 541
บทที่ 541 คุณใส่เสื้อผ้าดีๆ ก่อนค่อยว่ากัน
ตอนเย็นต้องไปพิธีประกาศรางวัลจินหลาน หลังจากฝึกซ้อมเสร็จแล้ว เยี่ยหวันหวั่นถอดชุดฝึกซ้อมออก เปลี่ยนเป็นชุดผู้ชายไปเลย
ในห้องนอนใหญ่ ซือเยี่ยหานเพิ่งจะรักษาด้วยการฝังเข็มเสร็จ บนร่างเปลือยเปล่าเห็นรอยช้ำเชียวจากเข็มนับไม่ถ้วนได้รางๆ
เธอค่อนข้างกลัวเข็ม ดังนั้นทุกครั้งที่ซือเยี่ยหานฝังเข็มเธอจึงไม่กล้าอยู่ด้วย
“เจ็บหรือเปล่าคะ?” เยี่ยหวันหวั่นนั่งลงแล้วเอ่ยถาม
ซือเยี่ยหานสวมเสื้อเชิ้ต สีหน้าเรียบเฉย “ไม่เจ็บ”
เยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้ว “ไม่งั้น…ครั้งหน้าให้ฉันอยู่ด้วยเอาไหม?”
ซือเยี่ยหานเหลือบมองเธอทีหนึ่ง จากนั้นพูดว่า “ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวเธอเป็นลมไป ฉันต้องมาดูแลเธออีก”
เยี่ยหวันหวั่นหมดคำจะพูด ไม่รู้จักรักษาน้ำใจกันสักนิดจริงๆ
“อ้อ จริงสิ…” เยี่ยหวันหวั่นไม่รู้ว่านึกอะไรขึ้นได้ สีหน้าพลันเปลี่ยนเป็นเครียดขึงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน “ซือเยี่ยหาน ฉันมีเรื่องสำคัญมากจะต้องบอกคุณ”
ซือเยี่ยหานกลัดกระดุมพลางเอ่ยถามว่า “อะไรเหรอ?”
เยี่ยหวันหวั่นจ้องมองซือเยี่ยหานกลัดกระดุมเสื้อ ผิวเปลือยที่โผล่ออกมา พลันหยุดชะงัก “เอ่อ…”
ซือเยี่ยหานส่งสายตามองด้วยความสงสัย รอให้เธอพูดต่อ
เยี่ยหวันหวั่นได้แต่ก้มหน้าปิดตาอย่างจนปัญญา โบกมือเร่ง “คือว่า คุณติดกระดุมให้เรียบร้อยก่อนค่อยว่ากัน ฉันลืมหมดแล้วเนี่ยว่าจะพูดอะไร…”
ชายหนุ่มรู้สึกประหลาดใจในทีแรก จากนั้นเหมือนว่าเสียงหัวเราะจะดังขึ้นเบาๆ
หลังจากนั้นไม่นาน เมื่อกลัดกระดุมทุกเม็ดเรียบร้อยแล้วก็เอ่ยว่า “เสร็จแล้ว เธออยากจะพูดอะไรเหรอ?”
เมื่อเห็นว่าซือเยี่ยหานใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว เยี่ยหวันหวั่นก็พึงพอใจในที่สุด และนึกออกแล้วว่าตัวเองอยากจะพูดสิ่งใด
เยี่ยหวันหวั่นไตร่ตรองบทพูดอยู่แปปหนึ่ง จากนั้นก็พูดขึ้นด้วยท่าทางจริงจัง “ซือเยี่ยหาน ฉันเพิ่งจะค้นพบว่า ฉันอาจจะเป็นอัจฉริยะด้านศิลปะการต่อสู้!”
ซือเยี่ยหานไม่พูดสิ่งใด
ซือเยี่ยหานนิ่งไม่ตอบสนอง เยี่ยหวันหวั่นจึงเริ่มร้อนใจ “ทำไม คุณไม่เชื่อเหรอ? วันนี้ฉันกับสืออีไปที่ลานฝึกซ้อม สืออีสอนเทคนิคการต่อสู้ให้ฉัน ผลคือฉันอัดสืออีซะจนหมอบ! สืออียังอยากจะให้ฉันเป็นอาจารย์เขาด้วย!”
“แล้วเธอเป็นไหม?” ซือเยี่ยหานถาม แสงหม่นในดวงตาลึกล้ำวูบไหว
สีหน้าเยี่ยหวันหวั่นจนปัญญา “อื้อ ตอนแรกฉันคิดว่ามันบ้าเกินไป รับปากไม่ได้อยู่แล้ว เป็นครูอยู่ดีๆ จู่ๆ จะมาเป็นนักเรียนได้ยังไง? แต่ว่า สืออีท่าทางแน่วแน่มาก ยังสงสัยว่าฉันรังเกียจที่เขาคุณสมบัติไม่เพียงพอหรือเปล่าด้วย ฉันไม่มีทางเลือกก็เลยรับปากจะสอนเขาไป นอกจากสืออีแล้ว ยังมีบอดี้การ์ดที่ชอบพูดติดอ่างอีกคนด้วย…”
เยี่ยหวันหวั่นพูดพลาง นวดขมับด้วยท่าทางเหนื่อยล้า “อันที่จริง…ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้…ฉันรู้สึกว่าการเรียนรู้และการซึมซับเรื่องราวหลายอย่างๆ ของฉันเหมือนว่าจะต่างไปจากคนทั่วไป เหมือนกับว่าเรื่องราวพวกนั้น ฉันทำเป็นอยู่แล้ว อย่างเช่น การต่อสู้ แล้วก็การแสดง…ราวกับเป็นหนึ่งในสัญชาตญาณของฉัน ฉันไม่ได้ไปเรียนพวกมัน เพียงแค่ไปทบทวนพวกมัน ความรู้สึกแบบนี้…แปลกจัง…”
ซือเยี่ยหานมองใบหน้าสับสนของหญิงสาว มือใหญ่วางลงบนศีรษะเธอแล้วลูบเบาๆ “ไม่มีอะไรแปลกหรอก เธอแค่มีพรสวรรค์เท่านั้น”
ราวกับกลัวว่าเธอจะไม่เชื่อ ซือเยี่ยหานจึงพูดเพิ่มอีกประโยค “ฉันก็เป็นเหมือนกัน”
พริบตาที่ฝ่ามือใหญ่สัมผัสศีรษะของเธอ เยี่ยหวันหวั่นพลันถูกปกคลุมด้วยความสบายใจ แต่พอวินาทีต่อมาได้ยินคำพูดของซือเยี่ยหาน ใบหน้าพลันเต็มไปด้วยความหมดคำจะพูด
ที่รักคะ คุณพูดจริงใช่ไหม?
เธอเนี่ยนะ? มีพรสวรรค์?
เยี่ยหวันหวั่นส่งเสียงเฮอะ “เอาเถอะ ยังไงซะฉันก็เชื่อห้าคำหลังของคุณ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี