แวบแรกที่มอง กู้เยว่เจ๋อตะลึงไปชั่วขณะ
หน้าตาของชายหนุ่มคนนี้ ทำไมถึงได้คุ้นนัก?
ช่างเหมือน…หน้าตาของเยี่ยหวันหวั่นที่ปรากฏในงานเลี้ยงผู้เฒ่าตระกูลเยี่ย…
แต่ว่าบุคลิกกับต่างกันราวฟ้ากับเหว ยิ่งไปกว่านั้นคนหนึ่งเป็นผู้ชาย อีกคนเป็นผู้หญิง
คนที่หน้าคล้ายหรือเหมือนกันบนโลกนี้มีมากมาย โดยเฉพาะสถานที่อย่างในวงการบันเทิงเช่นนี้ เพราะการศัลยกรรมเจริญเฟื่องฟู อัตราคนที่หน้าเหมือนกันก็ยิ่งเพิ่มขึ้น ดังนั้นแม้กู้เยว่เจ๋อจะมองนานสักหน่อย แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร
เพียงแต่ หน้าตาของผู้ชายคนนี้ทำให้เขานึกถึงเหตุการณ์ที่เยี่ยหวันหวั่นประกาศถอนหมั้นกับเขาต่อหน้าสาธารณะชนกลางงานเลี้ยงในวันนั้น เป็นเหตุให้สีหน้ากู้เยว่เจ๋อไม่สบอารมณ์นัก
คนทำธุรกิจล้วนเชื่อเรื่องดวงชะตา ตระกูลกู้มีการเชิญซินแสด้วยเงินเดือนสูงลิ่วมาโดยเฉพาะ และซ่อมวัดบริจาคเงินทองของใช้ทุกปีอีกด้วย
เพราะฉะนั้น ตอนนี้มีคนโผล่มาพูดว่าดูดวงชะตาเขาแล้วไม่ได้ดวงดีขนาดนั้น ย่อมทำให้เขาไม่พึงพอใจ
รู้สึกได้ถึงสายตาแฝงความหงุดหงิดของกู้เยว่เจ๋อ นัยน์ตาเยี่ยหวันหวั่นพลันเบ่งบานด้วยรอยยิ้ม “ทำไมเหรอครับ ประธานกู้ไม่เชื่อเหรอครับ? ไม่อย่างนั้นผมดูดวงชะตาประธานกู้ให้ฟรีๆ ตรงนี้เลยดีไหมครับ?”
กู้เยว่เจ๋อมองเขาอย่างเย็นชา แล้วหันกลับไปอย่างรวดเร็ว หมายความว่าไม่สนใจเขาแม้แต่น้อย ชัดเจนว่าเห็นเขาเป็นเพียงตัวตลกเท่านั้น
ฉีเหม่ยหลินรีบพูด “ประธานกู้ อย่าไปถือสาพวกที่ชอบทำตัวเด่นเลยค่ะ หน้าตาอย่างกับพวกนักต้มตุ๋นหากินกับความเชื่อไปทั่ว ยังบอกว่าดูดวงชะตาเป็นอีกต่างหาก ไม่ไปอยู่ที่วัดเสียล่ะ มาทำอะไรในวงการบันเทิง?”
เยี่ยหวันหวั่นยักไหล่ เอ่ยเนิบๆ “ถ้าประธานกู้เกิดเสียดายขึ้นมา มาหาผมได้ทุกเมื่อนะครับ”
ฉีเหม่ยหลินไร้คำจะด่า “ประสาท…”
เยี่ยอีอีหันมามองชายหนุ่มที่พูดทีหนึ่ง ขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ว่าไม่ได้พูดสิ่งใด
ทุกคนคิดว่าเยี่ยหวันหวั่นจงใจยั่วยุกู้เยว่เจ๋อเพื่อกู้หน้าโกลบอลกลับคืนมา จึงไม่ได้เก็บคำพูดของเขามาใส่ใจ
เฉียวเข่อซินเห็นคนเหล่านั้นโมโหจนพูดอะไรไม่ออกแล้ว ก็พลันแย้มยิ้มปานดอกไม้ “พ่อหนุ่มหมอดู ทำได้ดีมาก! ถ้าเซี่ยนอวี่ไอ้ก้างขวางคอนี่ไม่ได้นั่งกั้นเราไว้ พี่สาวจะต้องจุ๊บนายสักที!”
เยี่ยหวันหวั่นไม่พูดอะไร โชคดีที่หานเซี่ยนอวี่กั้นตรงกลางเอาไว้
หานเซี่ยนอวี่เองก็ทำหน้าหมดคำพูด เอ่ยขึ้นอย่างจนปัญญา “เยี่ยไป๋ ถึงแม้คำพูดเมื่อกี้ของนายจะได้ระบายอารมณ์โกรธ…อีกเดี๋ยวจะไม่เป็นการตบหน้าตัวเองเอาหรอกเหรอ?”
ดวงตาของเยี่ยหวันหวั่นเปล่งประกายเจิดจ้าพร่างพรายราวดวงดารา “ถ้า…ฉันดูแม่นจริงๆ ล่ะ?”
หานเซี่ยนอวี่ถูกสายตาอันเจิดจ้าของชายหนุ่มสั่นคลอนไปแวบหนึ่ง จากนั้นเอ่ยติดหัวเราะว่า “ถ้านายทายถูกนั่นย่อมดีที่สุดอยู่แล้ว ต่อไปฉันจะเรียกนายว่าเทพแห่งชัยชนะไปเลย!”
หานเซี่ยนอวี่กล่าวจบ ไม่รู้ว่านึกอะไรขึ้นได้ เขาหันไปมองเฉียวเข่อซินแล้วหันกลับมามองเยี่ยไป๋ สีหน้าแปลกประหลาด
เมื่อเห็นหานเซี่ยนอวี่ทำหน้าตาประหลาด เยี่ยหวันหวั่นถามขึ้น “เป็นอะไรไป?”
หานเซี่ยนอวี่กระแอมทีหนึ่ง เอียงศีรษะไปทางเยี่ยหวันหวั่น “นายลืมไปแล้วใช่ไหมว่าวันนั้นตอนเมา นายพนันอะไรกับพี่ซินเอาไว้?”
“หา? พนันอะไร?” เยี่ยหวันหวั่นงุนงง
ลืมไปแล้วจริงๆ สินะ…
หานเซี่ยนอวี่ฟุบหน้าลงกับมือ “ก็พนันเรื่องนั้นไง…นายพนันว่าถ้านายทายถูก พี่ซินได้รางวัลราชินีภาพยนตร์จะต้องจุ๊บนายหนึ่งที…”
ทันทีที่หานเซี่ยนอวี่พูดจบ สมองของเยี่ยหวันหวั่นพลันว่างเปล่า คนทั้งคนบื้อใบ้อยู่ตรงนั้น
ให้…ตาย…สิ…
ตอนที่เธอเมาเคยทำเรื่องหน้าไม่อายแบบนี้ด้วยเหรอเนี่ย!
………………………………………………………….
บทที่ 546 ฉันอยากได้รางวัลมาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี