แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 561

บทที่ 561 ฝีมือเก่งกาจ

หลิวอิ่งมองสืออีที่อยู่ไม่ไกล จากนั้นสาวเท้ายาวเข้าไป มุมปากมีรอยยิ้มบางๆ แต้มอยู่ “สืออี การประลองครั้งนี้ ทำให้ดีนะ อย่าให้ทุกคนผิดหวัง”

ได้ยินดังนั้น สืออีพูดขึ้นว่า “กลัวแต่ว่าจะไม่มีใครอยากให้ฉันได้ตำแหน่งหัวหน้าหรอกมั้ง!”

“ไม่แน่หรอก เชื่อว่าคุณหนูเยี่ยหวันหวั่นน่าจะคาดหวังให้นายทำได้ ก่อนหน้านี้ฉันได้ยินมาว่านายคำนับคุณหนูหวันหวั่นเป็นอาจารย์นี่” ดวงตาหลิวอิ่งเป็นประกาย มองเยี่ยหวันหวั่นบนที่นั่งผู้ชมผ่านๆ

“ถูกต้อง” สืออียืดอกยอมรับ “อาจารย์มีฝีมือเก่งกาจ น่าเสียดายที่ฉันเรียนจากอาจารย์มาได้แค่ผิวเผินเท่านั้น แต่ว่า สิ่งผิวเผินเหล่านี้ น่าจะเพียงพอสำหรับการประลองครั้งนี้แล้ว”

“ฝีมือเก่งกาจ”

มุมปากของหลิวอิ่งยกขึ้น เผยความเย้ยหยันเล็กน้อย เป็นประกายดูแคลน

คืนนั้นที่บาร์ ถ้าหากไม่เห็นแก่หน้านายท่าน แค่นิ้วเดียวของเขาก็ปลิดชีวิตผู้หญิงคนนั้นได้แล้ว

จากนั้น วันนี้สืออีกลับใช้คำว่า ‘เก่งกาจ’ มาบรรยายเยี่ยหวันหวั่น…

“สืออีเอ๊ย…” หลิวอิ่งยกไหล่ขวาขึ้น ฝ่ามือวางลงบนไหล่ซ้ายของสืออี เอ่ยขึ้นอย่างชัดถ้อยชัดคำว่า “คิดจะพัฒนา คิดจะปีนสูงขึ้นไป นั่งอยู่บนตำแหน่งที่สูงขึ้น เรื่องพวกนี้ไม่ใช่เรื่องผิด…แต่ตำแหน่งกับความสามารถของตัวเองต้องอยู่ในระดับเดียวกัน สิ่งสำคัญที่สุดในการเป็นคนก็เหมือนที่เหล่าซานพูด ต้องรู้จักประมานตน ป่วยหนักแล้วหาหมอมั่วไปทั่ว ช่วยอะไรไม่ได้หรอกนะ”

ได้ยินคำพูดนี้ของหลิวอิ่ง คิ้วของสืออีพลันขมวด หลิวอิ่งจะดูถูกตัวเองก็ไม่เป็นไร แต่ความหมายของประโยคนี้กลับเต็มไปด้วยถ้อยคำดูถูกอาจารย์โดยไม่ปิดบังแม้แต่น้อย

“หลิว…หลิว…หลิวอิ่ง…หะ…หัวหน้า…สะ..สือ..สืออี…จะ…ต้องชนะ…นายแน่!” เวลานี้ เจ้าติดอ่างที่ยืนอยู่ข้างหลิวอิ่งเอ่ยขึ้น

“อ้อ…” หลิวอิ่งหัวเราะคิก “ฉันคาดหวังจะเรียนรู้มวยดอกไม้ที่สืออีไปเรียนมา แต่ว่า…เขาจะยืนอยู่จนถึงเวลาที่ฉันขึ้นสังเวียนไหมนะ”

พูดจบ หลิวอิ่งก็ส่ายศีรษะจากไป

หลิวอิ่งเดินจากไปแล้ว สมาชิกทีมย่อย 1 กำหมัดทั้งสองข้างแน่น

ในบรรดาบอดี้การ์ดลับทั้งหมด ฝีมือของทีมย่อย 1 ไม่ได้อ่อนด้อยอย่างที่คนอื่นคิด

แต่เป็นเพราะทุกครั้งที่ปฏิบัติภารกิจ หัวหน้ากลับดูถูกพวกเขา จนถึงขนาดที่ทำให้ทีมย่อย 1 เหมือนเป็นอากาศธาตุ

จนกระทั่งสืออีขึ้นมาเป็นหัวหน้าชั่วคราว ภารกิจของพวกเขาถึงค่อยๆ มีหน้ามีตาขึ้นมา และความสำเร็จของภารกิจทุกครั้งล้วนสมบูรณ์แบบ ประสิทธิภาพการปฏิบัติภารกิจสูง เทียบกับทีมย่อยอื่นๆ แล้ว ไม่มีตรงไหนที่เทียบไม่ได้

ตอนนี้หลิวอิ่งไม่ใช่หัวหน้าแล้ว กลับยังเหิมเกริมดูถูกคนอื่นเช่นนี้ ไม่มองหัวหน้าสืออีอยู่ในสายตา

“หัวหน้า หัวต้องทำให้พวกเขาเห็นถึงความสามารถทีมย่อย 1 ของเราให้ได้นะ!”

“ถูกต้อง! ทีมย่อยทีมอื่น มีทีมไหนบ้างที่มองพวกเราทีมย่อย 1 อย่างไม่อคติ! ความสมบูรณ์แบบของภารกิจพวกเราไม่ด้อยไปกว่าทีมไหนเลย ฝีมือของหัวหน้าสืออีก็ไม่ด้อยไปกว่าหลิวอิ่ง!”

“ผมคิดว่าความสามารถในการเป็นผู้นำของหัวหน้าสืออีดีกว่าหลิวอิ่ง ก่อนหน้านี้พวกเราถูกดูถูกมาตลอด ครั้งนี้ทีมย่อย 1 จะต้องบอกพวกเขาให้ได้ว่า ใครคือบอดี้การ์ดลับที่เก่งที่สุด!”

เวลานี้ สมาชิกทีมย่อย 1 เต็มไปด้วยความแค้นเคืองต่อคววามไม่เป็นธรรม

“หัวหน้า หัวหน้าจะต้องคว้าตำแหน่งหัวหน้าใหญ่มาให้ได้!” สมาชิกทีมย่อย 1 กัดฟันกรอด

ได้ยินดังนั้น สืออีรับคำ “ฉันจะทำให้เต็มที่”

หากเป็นสามเดือนก่อน สืออีคงไม่มีความมั่นใจ

เพียงแต่ตอนนี้มันต่างออกไปแล้ว

“หลังจากผ่านการฝึกฝนอย่างหนักกับอาจารย์ในช่วงนี้…บางที…ฉันอาจจะ…” แววตาของสืออีเป็นประกายด้วยความมุ่งมั่น

……………………………………………

บทที่ 562 ท้าประลอง

บนที่นั่งผู้ชม เยี่ยหวันหวั่นคอยมองสืออีอยู่เป็นพักๆ อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

“ครับ ในเมื่อไม่มีอะไรแล้ว เริ่มการประลองได้” สวี่อี้พยักหน้า แล้วลงจากสังเวียนไป

รอให้สวี่อี้ลงไปแล้ว บอดี้การ์ดด้านล่างกลับไม่มีเสียงใด

กติกาบอกว่า ขอเพียงแค่เป็นบอดี้การ์ดของตระกูลซือก็มีสิทธิ์ท้าประลองได้ แม้จะพูดเช่นนี้ แต่ผู้ที่เข้าร่วมประลอง กลับมีไม่มากนัก

ฝีมือของหัวหน้าทีมย่อยแต่ละคน ไม่อาจประมาทได้ บอดี้การ์ดลับธรรมดายากที่จะเอาชนะ

โอกาสชนะมีเพียงริบหรี่ ถ้าหากแพ้ ก็เท่ากับผิดใจกับหัวหน้าทีมย่อยที่ท้าประลองด้วย ยากที่จะหลีกเลี่ยงการถูกคิดบัญชีทีหลัง ต้องใส่รองเท้าเล็กทุกวันก็ลำบากมากพอแล้ว

“นายฝีมือไม่เลว ไม่ลองไปท้าหัวหน้าทีมย่อย 4 ดูล่ะ?” บอดี้การ์ดลับคนหนึ่งมองหญิงสาวข้างกาย เอ่ยขึ้นเบาๆ

ได้ยินดังนั้น หญิงสาวกลับส่ายศีรษะเป็นพัลวัน “ไม่เอาหรอก หัวหน้าทีมย่อย 4 มีชื่อเรื่องฝีมือโหดเหี้ยม ถ้าฉันแพ้ขึ้นมา ต่อไปเขาต้องคิดแค้นฉันแน่ บอกว่าฉันดูถูกเขา…ต่อไปถูกล้างแค้นขึ้นมา ฉันรับมือไม่ไหวหรอก…”

“ผะ…ผม…ผมเอง!”

ทันใดนั้น เจ้าติดอ่างเดินขึ้นสังเวียน ชี้ไปยังหัวหน้าทีมย่อย 3 “ผะ…ผม…ผมจะ…ทะ…ท้า…หัวหน้า…ทีม…ทีมย่อย 3!”

เห็นดังนั้น บอดี้การ์ดด้านล่างพากันนิ่งอึ้ง

คนคนนี้แค่พูดยังพูดไม่คล่อง ทั้งยังเป็นแค่บอดี้การ์ดไม่มีชื่อคนหนึ่ง แบบนี้แล้วยังกล้าท้าหัวหน้าทีมย่อย 3 อีก?

ทันใดนั้น หัวหน้าทีมย่อย 3 รูปร่างบึกบึนค่อยๆ ยืนขึ้น เดินขึ้นสังเวียนอย่างไม่รีบร้อนอิดออด ปราดตามองเจ้าติดอ่าง

“นายจะท้าประลองกับฉันเหรอ?” หัวหน้าทีมย่อย 3 ยิ้มเย็น

“ถะ…ถูก…ถูกต้อง…นายพูด…ถูก!” เจ้าติดอ่างพยักหน้า

………………………………………………………………