แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 567

บทที่ 567 ให้นายลงมือก่อน

ภายใต้สายตาจับจ้องของทุกคน เขาที่ประกาศว่าจะเอาตำแหน่งหัวหน้าทีมใหญ่คืนมากลับพ่ายแพ้ให้กับลูกน้องตัวเอง

หลิวอิ่งรู้สึกแค่ว่าที่หน้าอกราวกับมีสัตว์ร้ายกำลังคำรามพุ่งชนอยู่ รู้สึกละอาย อัปยศอดสู สารพัดความรู้สึกแทบจะฉีกทึ้งเขา…

ห่างไปไม่ไกล สีหน้าเยี่ยหวันหวั่นก็เต็มไปด้วยความตะลึง

หลิวอิ่งแพ้หรือแล้วนี่

ชาติที่แล้วเธอจำหยวนเซิงคนนี้ไม่ได้เลย น่าจะไม่เคยโผล่มาให้เห็น แต่ชาตินี้เขากลับเอาชนะหลิวอิ่งได้…

“ฉันจะท้าประลองสืออี!”

ในขณะเดียวกัน เสียงหยวนเซิงก็ดังก้องไปทั่วสนาม

“ได้!” สืออีรับคำท้า ลุกจากที่นั่งหัวหน้าใหญ่บอดี้การ์ดลับ เดินขึ้นไปบนสังเวียน

“สู้ๆๆ…สู้ๆ…เอา…เอา…เอาให้เขา…เอาให้เขาตายไปเลย!” เจ้าติดอ่างซึ่งนั่งอยู่ตรงที่นั่งหัวหน้าทีมย่อยให้กำลังใจสืออี

“หัวหน้าสู้ๆ!”

“ให้เด็กนั่นรู้ถึงความเก่งกาจของนายซะ!”

“ถุย คนแบบนี้มีคุณสมบัติเป็นหัวหน้าที่ไหน อกตัญญู เดิมทีเป็นแค่สุนัขข้างหลิวอิ่ง…กลับแว้งกัดหลิวอิ่งคนที่เลี้ยงดูตัวเองมา”

“ถูกต้อง ถ้าให้เขาเป็นหัวหน้าใหญ่ อีกหน่อยถ้ามีภารกิจจะขายพวกเราหรือเปล่ายังไม่รู้เลย”

เวลานี้ คนในทีมบอร์ดี้การ์ด 1 ต่างวิพากษ์วิจารณ์กัน

นอกจากบอดี้การ์ดทีมย่อย 1 แล้ว ทั้งสนามต่างให้กำลังใจหยวนเซิงกันหมด พูดสรรเสริญเยินยอ ในสายตาคนอื่น แม้แต่หลิวอิ่งยังแพ้ให้กับหยวนเซิง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงสืออีเลย

คิดไม่ถึงจริงๆ การแย่งชิงตำแหน่งหัวหน้าทีมใหญ่ครั้งนี้จะมีม้ามืดชนะการประลอง…

“มาเลย แสดงความเก่งกาจของหัวหน้าทีมใหญ่ให้ฉันเห็นหน่อย” ใบหน้าหยวนเซิงประดับยิ้มเย็นชา กระดิกนิ้วชี้เรียกสืออีให้เข้ามาหา

“ฉันเป็นหัวหน้าทีมใหญ่ ให้นายลงมือก่อน” สืออีพูด

“หา? ให้ฉันลงมือก่อน?” หยวนเซิงยิ้มมุมปากเล็กน้อย ในสายตาเขา สืออีไม่ควรค่าให้กล่าวถึงด้วยซ้ำ

“มีปัญหาก็เข้ามาหาพ่อมา!” สืออีพูดเลียนแบบเจ้าติดอ่างบ้าง

“หึ…อาศัยนายเนี่ยนะ?” หยวนเซิงหัวเราะดูถูก ก้าวเท้าออกไปก้าวเดียวก็ไปไกลหลายเมตร เพียงพริบตาก็มาถึงข้างตัวสืออีแล้ว

“ผลัวะ!”

หยวนเซิงออกหมัดรัวๆ ชุดหนึ่ง

ทว่าสืออียืนอยู่ที่เดิม ไม่ขยับเขยื้อนเลย ใช้ฝ่ามือกำบัง โบกไปกลางอากาศ

ทั้งสองคนแลกหมัดต่อสู้ หลายกระบวนท่าติดต่อกัน หยวนเซิงกลับยังหาจังหวะใดๆ ไม่ได้

“อะไรกัน…”

ตอนนี้หยวนเซิงถอยหลังไปหลายก้าว ขมวดคิ้วเล็กน้อย มองไปทางสืออีด้วยสีหน้าค่อนข้างประหลาด

ใจเขารู้กำลังของสืออีดี ยากที่จะต้านรับเขาได้สามท่า แต่เมื่อกี้สืออีขยับเพียงเล็กน้อยก็ป้องกันการโจมตีเขาได้หมด

สืออีบนสังเวียนเหมือนกับป้อมปราการป้องกันที่ไร้ตำหนิ ทั้งตัวไม่มีช่องโหว่เลยสักนิด และยิ่งเหมือนกับเม่นที่มีหนามแหลมทั้งตัว เขาไม่สามารถลงมือได้เลย

“เป็นอะไร เข้ามาสิ!” สืออีตะโกน

เพียงแต่หยวนเซิงขมวดคิ้วเล็กน้อย เหมือนกับพบอะไรบางอย่างเข้า ครั้งนี้เขาไม่ลงมือ แต่กลับพูด “นายเข้ามาสิ”

“มีปัญญานายก็เข้ามา” สืออีกระดิกนิ้วชี้

“ให้หัวหน้าทีมใหญ่เริ่มก่อนดีกว่า!”

ทั้งสองคนเป็นแบบนี้ ผ่านไปหลายนาทีก็ไม่มีใครขยับ

“สู้กันสิ…”