แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 627

บทที่ 627 ขอแค่พี่หน้าหนาพอ

สวี่อี้ที่อยู่ข้างๆ ชินชากับการหยอกเย้ากันที่รุนแรงเหมือนพายุฝนแบบนี้นานแล้ว มุมปากเขากระตุกพลางพูด “ว่าไปแล้ว คุณหนูหวันหวั่น ตกลงวิธีการของคุณคืออะไรครับ”

เยี่ยหวันหวั่นยิ้มบอก “ที่จริงแล้ววิธีนั้นง่ายมากเลย แค่ให้พี่ชายฉันเป็นตายยังไงก็ไม่ยอมรับต่อหน้าคุณปู่คุณย่า กล้องวงจรปิดถ่ายเห็นแค่ภาพพี่ชายฉันเข้าไปในห้องทำงาน ไม่ได้ถ่ายให้เห็นว่าหลังเข้าห้องทำงานไปแล้วเขาทำอะไร มีหลักฐานอะไรมาบอกว่าเขาเข้าไปแอบดูราคาประมูล

ฉันถามพี่แล้ว พี่โง่นั่นยังถือว่ามีสมองหน่อย สวมถุงมือไป เลยไม่ทิ้งรอยนิ้วมือไว้ตอนพลิกดูเอกสารการประมูล ยังไงเขาก็เป็นหลานชายคนเดียวของตระกูลเยี่ย โดยเฉพาะย่าของฉัน รักพี่ชายฉันมาก ตอนแรกที่ไล่เขาออกจากบ้าน ก็แค่เห็นเขาไม่ก้าวหน้าเลยให้เขาออกไปหาประสบการณ์ข้างนอก ขอแค่พรุ่งนี้พี่ชายฉันทำตามที่ฉันบอก เล่นละคร พูดจาไร้เหตุผลหน่อย ทำตัวน่าสงสาร ยังไงก็เอาอยู่แน่นอน!”

ซือเยี่ยหานเงียบ

สวี่อี้พูดไม่ออก

แบบนี้ก็ได้เหรอ?

สวี่อี้ฟังแล้วทำหน้าพูดไม่ออก

เหอะๆ เป็นอย่างที่คิด…สมกับเป็นการแก้ปัญหาของคุณหนูหวันหวั่นจริงๆ…

“เหอะๆ คุณเก้าฉันฉลาดไหมคะ” เยี่ยหวันหวั่นทำสีหน้าว่าต้องการของรางวัล

ซือเยี่ยหานมองดวงตาฉลาดเจ้าเล่ห์เหมือนจิ้งจอกน้อยของหญิงสาว เวลาอมยิ้มเผยให้เห็นลักยิ้มรางๆ ไม่ว่าจะตอนไหนก็สดใสเหมือนดาวที่ระยิบระยับบนท้องฟ้า ดูมีพลังเต็มเปี่ยม สีหน้าดูไร้กังวล “อืม ฉลาด”

สวี่อี้ทอดถอนใจมองสองคนนี้คุยกันอย่างอบอุ่น

เมื่อก่อนเยี่ยหวันหวั่นเต็มไปด้วยความคับแค้นใจ โกรธเกลียดเข้ากันไม่ได้ แต่ตอนนี้เหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคน

ไม่เพียงแต่ช่วยตัวเธอเอง ยังช่วยคนรอบข้างอีกด้วย

……..

เช้าวันรุ่งขึ้น

ตึกใหญ่บริษัทตระกูลเยี่ยกรุ๊ป

ด้านนอกประตูกระจกบานใหญ่ เยี่ยมู่ฝานหยุดเดินไม่ก้าวไปข้างหน้า สีหน้าเห็นได้ชัดว่าเป็นกังวลมาก

ด้านข้าง เยี่ยหวันหวั่นมองเขาแวบหนึ่ง “เป็นอะไร”

เยี่ยมู่ฝานขมวดคิ้วแน่น “หวันหวั่น…วิธีของแก…จะได้ผลจริงเหรอ”

หลักฐานโจ่งแจ้งแบบนี้ยังดื้อไม่ยอมรับอีก? จะทำได้ยังไงกัน!

เยี่ยเส่าอันและเหลียงเหม่ยเซวียน คนพวกนั้นไม่ได้โง่…

เยี่ยหวันหวั่นมองเขาอย่างสบายๆ “ขอแค่พี่หน้าหนาพอ!”

เยี่ยมู่ฝานนิ่งเงียบไป

ในห้องประชุม

ผู้อาวุโสเยี่ยทั้งสอง เยี่ยเส่าอัน เหลียงเหม่ยเซวียน เยี่ยอีอี รวมทั้งเยี่ยเส่าถิงกับเหลียงหวั่นจวินต่างมากันครบแล้ว

ทนายหยิบหนังสือฟ้องร้องที่เตรียมไว้ขึ้นมา ยืนอยู่ข้างๆ ด้วยสีหน้าเย็นชา

ดูจากรูปการณ์แล้ว เห็นได้ชัดว่าคิดจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด

เยี่ยเส่าถิงรีบพูด “พ่อครับ พ่อช่วยยกโทษให้มู่ฝานในครั้งนี้ด้วย ถ้าเขามีประวัติแบบนี้ ทั้งชีวิตเขาก็จบเห่แล้ว…”

เยี่ยหงเหวยหมดหวังขั้นสุดแล้ว เห็นชัดว่าไม่อยากคุยกับเขาให้มากความ “แกหุบปากไปเลย! ตอนนี้เพิ่งคิดจะมาร้อนรน จะมีประโยชน์อะไร”

“พ่อ…พ่อครับ…”

เห็นปู่ใจแข็ง เหลียงหวั่นจวินร้องไห้โผเข้าไปหาถานอี้หลาน “แม่คะ แม่รักมู่ฝานที่สุด ขอร้องล่ะแม่ยกโทษให้มู่ฝานสักครั้งเถอะค่ะ…”