แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 675

บทที่ 675 เขาแค่กวนโมโหเท่านั้น

“จริงหรือกล้า” คำพูดของกงซวี่เหมือนผู้ที่มีอำนาจเหนือกว่า

ถังซิงหั่วกุมศีรษะร้องโหยหวน “พี่น้อง พี่ซวี่ คุณชายกง นายเหลือโอกาสไปถามพี่เยี่ยบ้าง! ใช่แล้ว นายไปถามพี่เยี่ยสิ ดีจะตาย! ทำไมจะต้องมาเสียโอกาสที่ฉันนะ!”

กงซวี่ได้ยินก็หยุดชะงักไป มองไปทางเยี่ยหวันหวั่น

ถังซิงหั่วพูดไม่ผิด จริงหรือกล้า เป็นโอกาสที่ดีมากจริงๆ

สามารถสืบข่าวเรื่องของเสี่ยวมี่เชียนได้…

อันที่จริงแล้ว ด้วยความคิดของเขา น่าจะคิดถึงข้อนี้ได้ตั้งนานแล้ว

แต่ว่าตอนนี้ เขากำลังทำอะไรอยู่แน่

“จริงหรือกล้า” กงซวี่พูดซ้ำ สีหน้ายิ่งดูมืดมน

ถังซิงหั่วไม่เคยเห็นกงซวี่ท่าทางน่ากลัวขนาดนี้มาก่อน กลืนน้ำลายดังเฮือกแล้ววิ่งไปทางเยี่ยหวันหวั่น “พี่เยี่ย ช่วยผมด้วย!”

ถังซิงหั่วเพิ่งก้าวเท้าออกมาหนึ่งก้าว ก็โดนกงซวี่ดึงปกหลังคอเสื้อเอาไว้

คิดจะหนี!

“โอ้ยๆๆ… เบาหน่อยๆๆ!” ถังซิงหั่วเกือบจะโดนบีบคอจนหายใจไม่ออก

เยี่ยหวันหวั่นมองกงซวี่ที่จู่ๆ ก็ก็เป็นบ้า diss[1] ถังซิงหั่วอย่างไร้เหตุผล และขมวดคิ้วอย่างช่วยอะไรไม่ได้ ลุกขึ้นมากุมข้อมือกงซวี่ “เอาล่ะ ตกลงเป็นอะไร”

วินาทีที่นิ้วมือขาวนุ่มของชายหนุ่มกุมข้อมือตัวเอง หลังกงซวี่แข็งทื่อ ราวกับ เขาปล่อยมือทันทีราวกับโดนไฟลวก

อุ๊ย! รอดแล้ว!

ถังซิงหั่ว รีบฉวยโอกาสหดศีรษะเข้าไป วิ่งหนีราวกับบินออกไปข้างนอกอย่างรวดเร็ว

“เขาไปทำอะไรให้นาย” เยี่ยหวันหวั่นพูด

กงซวี่ก้มหน้าลง ไม่พูดอะไรสักคำ

ลมหายใจตอนที่ชายหนุ่มเข้ามาใกล้ สัมผัสที่หลงเหลืออยู่ที่ข้อมือ ทำให้เขากระวนกระวายใจ

“เขาแค่กวนโมโหเท่านั้น” กงซวี่พูดประโยคหนึ่ง จากนั้นหันหลังเดินออกไปจากห้องงานเลี้ยง

เยี่ยหวันหวั่นมองดูเบื้องหลังของกงซวี่ที่ออกไป เผยสีหน้าสงสัย

อารมณ์ของกงซวี่ดูผิดปกติ…

เยี่ยหวันหวั่นกำลังจมอยู่ในความคิด เสียงข้อความมือถือก็ดังขึ้นมา เป็นซือเยี่ยหานส่งมา

[เลิกหรือยัง]

สายตาเยี่ยหวันหวั่นอ่อนโยนขึ้นมาทันที ตอบกลับไปประโยคหนึ่ง [ใกล้แล้ว น่าจะอีกครั้งชั่วโมงค่ะ]

[ฉันมาทำธุระแถวนี้]

ซือเยี่ยหานส่งกลับมาไม่กี่คำ จากนั้นก็ไม่พิมพ์อะไรมาอีก

มองดูข้อความนี้แล้ว เยี่ยหวันหวั่นรู้สึกพูดไม่ออก

‘ฉันมาทำธุระแถวนี้ เดี๋ยวจะแวะไปรับเธอด้วย’ ไม่สามารถพูดให้จบประโยคเหรอไง

เธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะโดนฝึกให้อ่านใจ!

เฮ้อ ช่างเถอะ แฟนสาวทุกคนต้องการการเอาใจใส่!

ถึงแม้เยี่ยหวันหวั่นจะพูดประชดในใจ แต่ก็ยังส่งข้อความกลับไป [งั้นเดี๋ยวเรากลับบ้านพร้อมกันไหม]

[อืม] ซือเยี่ยหานตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว

เห็นคำว่า ‘อืม’ เยี่ยหวันหวั่นหลุดขำออกมา

ข้างๆ หานเซี่ยนอวี่มองดูชายหนุ่มข้างๆ ด้วยความตกใจเล็กน้อย ชายหนุ่มมองหน้าจอมือถือด้วยสายตาใสๆ นัยน์ตาดูอ่อนโยนไม่เปลี่ยนเลย

กำลัง… ส่งข้อความหาแฟนสาว?

ในขณะเดียวกัน ที่หน้าประตูห้องน้ำ

เสียง ‘ปัง’ ดังขึ้นมา