แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 725

บทที่ 725 ทำไมมาอีกแล้ว

กงซวี่พูดด้วยน้ำเสียงแน่ใจ “ผิดแล้ว! ผิดอย่างใหญ่หลวง! ดังนั้นนี่เลยป็นสาเหตุที่เธอแห้วไงล่ะ! เข้าใจรึยัง?”

เฉินม่านจูยังไม่ค่อยเชื่อเท่าไร “จริงเหรอ?”

สีหน้าของกงซวี่เหมือนกำลังพูดความจริง “จริงแท้แน่นอน! ดังนั้นรุกอย่างวางใจได้เลยนะสาวน้อย!”

เฉินม่านจูเห็นกงซวี่มั่นใจขนาดนี้ บวกกับเขายังเป็นนักแสดงในสังกัดที่ค่อนข้างสนิทสนมกับเยี่ยไป๋ ในที่สุดจึงเชื่อ สีหน้าเหมือนรู้แจ้ง “ก็นึกว่าพี่เยี่ยชอบแบบผู้ดีหน่อย ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง…”

“ฮี่ๆ ที่เหลือไม่ต้องให้ฉันสอนก็ได้มั้ง?”

“เข้าใจแล้วๆ ขอบใจมากนะกงซวี่ ถ้าสำเร็จเดี๋ยวฉันเอาอั่งเปาให้เบิ้มๆ!” เฉิงม่านจูทำท่าเหมือนได้ยินความเห็นดีเลิศ

“ไม่เป็นไรน่าไม่เป็นไร!”

หลังจากเฉินม่านจูไปแล้ว ลั่วเฉินก็กวาดมองกงซวี่พร้อมขมวดคิ้ว “นายพูดบ้าอะไรของนาย”

กงซวี่กลอกตาใส่เขา “ฉันเปล่าพูดอะไรบ้าๆ สักหน่อย นายรู้เหรอว่าพี่เยี่ยไม่ชอบคนลามก?”

ลั่วเฉินอยากเอ่ยปาก แต่ไม่อาจโต้ตอบได้

ถึงแม้เขาจะเป็นนักแสดงของพี่เยี่ย แม้ว่าพี่เยี่ยจะเข้าใจเขาทุกอย่าง แต่ว่าเขารู้จักพี่เยี่ยน้อยมาก

หลังจากหายอยากรู้แล้ว กงซวี่ก็ผลักประตูเข้าไป

“พี่เยี่ย แหะๆๆ…โชคดีจังเลยนะ?”

เยี่ยหวันหวั่นมองสีหน้าเจ้าเล่ห์ของกงซวี่ จากนั้นก็โยนหนังสือพิมพ์ชุดหนึ่งลงไป บนหนังสือพิมพ์เป็นข่าวซุบซิบของกงซวี่กับดาราสาวคนหนึ่ง

กงซวี่ไม่กล้าวางแผนชั่วแล้ว ร้องจ๊ากออกมา “พี่เยี่ย นี่มันใส่ร้าย! ครั้งนี้ผู้หญิงคนนั้นตั้งใจเกาะกระแสผม! ผมเรื่องมากจะตายไป จะไปชอบคนแบบนี้ได้ไง!”

…

ตอนกลางคืน จูเจียงรอยัล

เยี่ยหวันหวั่นกวาดตาอ่านใบรับรองหยกเจไดต์ (หยกพม่า) จากนั้นโยนข้อมูลกองหนาที่ซือเยี่ยหานเตรียมไว้ให้เธอไปด้านข้าง

ก่อนหน้านี้ที่เธอบอกพ่อแม่ว่าจะไปเที่ยว ความจริงแล้วเธอต้องไปประเทศพม่า

หน้าที่แรกในซือกรุ๊ปที่เธอต้องลงมือทำจริงก็คือการจัดซื้อหินหยก

นี่เป็นเรื่องแรกในบริษัทที่เธอซึ่งเป็นนายหญิงในอนาคตก้าวก่าย ย่อมสำคัญมากเป็นธรรมดา

แต่ว่าของอย่าง ‘การพนันหยก’ ยังไม่พูดถึงว่าตอนนี้เธอเริ่มศึกษาแล้ว ต่อให้เป็นผู้เชี่ยวชาญก็บอกไม่ได้ว่าจะมีแต่กำไรไม่ขาดทุน

ทว่าเธอก็ยังเลือกหน้าที่ที่มีความเสี่ยงมากนี้…

เยี่ยหวันหวั่นกำลังใคร่ครวญ เวลานี้กริ่งประตูพลันดังขึ้น

หือ? ซือเยี่ยหานทำไมมาเร็วขนาดนี้?

เยี่ยหวันหวั่นรีบลุกไปเปิดประตู สุดท้ายเพิ่งจะเปิด กลับพบว่าคนที่มาไม่ใช่ซือเยี่ยหานแต่เป็นเฉินม่านจู

“ม่านจู…” พอเห็นคนมา เยี่ยหวันหวั่นก็ประหลาดใจเล็กน้อย ยังดีที่เธอยังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อ

แต่ดึกดื่นขนาดนี้เธอมาที่นี่ทำไม?

“ผู้…ผู้อำนวยการเยี่ย…เข้าไปข้างในได้ไหมคะ” เฉินม่านจูสวมชุดโค้ทสีดำตัวหลวมโพรก ปิดร่างไว้อย่างมิดชิด

“เชิญครับ”

หลังจากเข้าห้องแล้ว เยี่ยหวันหวั่นรินน้ำให้เฉินม่านจู “ม่านจู เธอมาดึกขนาดนี้ มีเรื่องด่วนอะไรเหรอ?”

เฉินม่านจูคล้ายกังวลอยู่บ้าง ประคองน้ำแก้วนั้นขึ้นดื่มไปครึ่งแก้ว คิดถึงคำกำชับของกงซวี่เมื่อตอนกลางวัน ก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง พูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “พี่เยี่ย พี่ไม่ลองพิจารณาตัวฉันดูเหรอคะ?”

เยี่ยหวันหวั่นตะลึงงัน…

ที่แท้ก็ยังไม่ตัดใจนี่เอง

แต่ว่าตอนเช้าเธอบอกไปอย่างชัดเจนแล้ว ทำไมตอนดึกยังมาอีก?

ใบหน้าของเยี่ยนหวันหวั่นปรากฏความไม่แน่ใจ จากนั้นพูดอย่างจนใจว่า “ม่านจู เธอก็น่าจะรู้หลักการของฉันนี่”