แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 727

บทที่ 727 ในสายตาฉันเห็นแค่เธอเท่านั้น

ซือเยี่ยหานเบิกตากว้าง

“ห้ามเถียงนะ! ฉันยังโกรธอยู่!” เยี่ยหวันหวั่นรีบพูดทันที

ความจริงแล้ว…แม้เยี่ยหวันหวั่นจะชิงเป็นฝ่ายควบคุมก่อน แต่พอนึกถึงว่าซือเยี่ยหานเห็นอะไรเข้า เธอก็รู้สึกไม่สบายใจอยู่ดี

ซือเยี่ยหานปิดตาลงอีกครั้ง พูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “หยุดความคิดไร้สาระในหัวเธอได้แล้ว ฉันไม่ได้เห็นสิ่งที่เธอคิดอยู่หรอก”

เยี่ยหวันหวั่นเบะปาก “คนโกหก! เห็นแล้วชัดๆ!”

ถ้าหากไม่เห็น สีหน้าเมื่อครู่ของเขาทำไมถึงได้น่ากลัวนัก?

นี่มันลืมตาพูดคำโกหกชัดๆ!

อ้อไม่ใช่สิ ตอนนี้เขาปิดตาอยู่นี่

ท่าทางปิดตายืนอยู่ที่เดิมของซือเยี่ยหานทำให้คนติดอยู่ในภวังค์จริงๆ…

เยี่ยหวันหวั่นกำลังคิดวุ่นวาย ซือเยี่ยหานเงียบลงครู่หนึ่งแล้วก็โพล่งขึ้นว่า “ไม่เห็น ฉันเห็นแค่เธอคนเดียว”

เดิมทีคนที่สมควรโกรธเมื่อเห็นผู้หญิงคนหนึ่งปรากฏตัวในห้องเธอด้วยสภาพนี้ตอนดึกดื่น สมควรเป็นเขาต่างหาก

ปรากฏว่ายัยคนนี้กับชิงโกรธก่อน ใบหน้าหึงหวงนั้นทำให้เพลิงโทสะของเขามอดดับในชั่วพริบตา

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอหึงเขา

ทั้งๆ ที่รู้ว่าเธออาจจะใช้แผนชิงควบคุมสถานการณ์ก่อน ความโกรธนี้ก็ไม่รู้ว่ามีส่วนจริงเท่าไร แต่หัวใจก็ยังอดหวั่นไหวไม่ได้…

พอได้ยินคำพูด เยี่ยหวันหวั่นงงงวย

เอ๋ พูดบอกรักกันเลยเหรอ?

นี่กำลังบอกรักกันอยู่ใช่ไหม?

ในสายตาฉันมองไม่เห็นคนอื่น เห็นแค่เธอคนเดียว?

ช่าง…หายากจริงๆ…

เอาเถอะ ถึงอย่างไรซือเยี่ยหานก็เพิ่งพูดคำบอกรักที่เธอเข้าใจเป็นครั้งแรก ให้เกียรติหน่อยแล้วกัน

เยี่ยหวันหวั่นเตรียมจะให้อภัยเขาอย่างใจกว้าง สุดท้ายวินาทีถัดมาก็เห็นซือเยี่ยหานลืมตาขึ้น สายตาที่เย็นชาถึงขีดสุดจับอยู่บนใบหน้าเธออย่างคุกคาม “ดังนั้น อธิบายมาซะ”

เยี่ยหวันหวั่นมองจอมปีศาจที่เปลี่ยนอารมณ์มาคาดโทษในพริบตา “เอ่อ…”

ซึ้ง…ไม่เกินหนึ่งวินาทีแท้ๆ

เยี่ยหวันหวั่นไม่กล้าวู่วาม หัวเราะคิกคัก “ที่รัก คุณคงไม่หึงแม้แต่เด็กผู้หญิงหรอกใช่ไหม?”

สีหน้าของซือเยี่ยหานกำลังตอบว่า ไม่มีอะไรที่เขาหึงไม่ได้

เยี่ยหวันหวั่นคิดจะพูดด้วยเหตุผล และใช้ความรักเข้าสู้ “จะโทษฉันไม่ได้นะ ฉันสาบานว่าฉันปฏิเสธไปตั้งแต่ตอนกลางวันแล้ว ฉันเองก็ไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงเปลี่ยนท่าทีแบบนี้ อีกอย่างฉันเองก็ไร้ความสามารถ ต่อให้เธอจีบฉัน จะให้ฉันทำยังไงกับเธอล่ะ?

อีกอย่าง เป็นเพราะข้อผิดพลาดที่คุณไม่เคาะประตู คุณก็เลยเห็นร่างกายผู้หญิงคนอื่น ฉันเองก็โมโหจัดเหมือนกัน ดังนั้นถือว่าเจ๊ากันนะ?”

พอได้ยินเยี่ยหวันหวั่นพูดว่าโมโหจัด สีหน้าของซือเยี่ยหานก็อ่อนโยนลงบ้างในที่สุด

เขากวาดมองข้อมูลที่กระจายอยู่ทั่วห้องรับแขก จากนั้นถามว่า “วันมะรืนจะออกเดินทางแล้ว เตรียมตัวเสร็จรึยัง?”

เยี่ยหวันหวั่นกระแอมเบาๆ “อืม เกือบเรียบร้อยแล้ว!”

ซือเยี่ยนหานนั่งลงบนโซฟา หยิบหนังสือแนะนำอาชีพเล่มหนึ่งขึ้นมา “อ่านหมดแล้ว?”

ท่าทางเหมือนอยากยัดความรู้ให้เธออีก

เยี่ยหวันหวั่นแสดงสีหน้าเจ็บปวดเจียนตาย “โอ๊ย พอแล้ว หลายวันมานี้เอาแต่อ่านของพวกนี้ หัวฉันจะระเบิดอยู่แล้ว ตอนนี้ฉันแค่อยากมองคุณคนเดียว!”

สุดท้าย ซือเยี่ยหานไม่ยอมถูกไม้นี้เล่นงาน “มานี่”

เยี่ยหวันหวั่นรีบสบถสาบาน “เบบี๋คะ คุณวางใจเถอะ ในเมื่อฉันกล้าแย่งงานนี้มาจากฉินรั่วซี ก็ต้องไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่นอน! ฉันจะจัดการให้คุณหมดจดทีเดียว! จัดการอย่างดีด้วย!”

————————————————————————-