แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 731

บทที่ 731 เจอพวกเหลือขอระหว่างทาง

เจ้าเด็กผีถูกสืออีทำหน้าดุพลางตะโกนใส่ สีหน้าก็แข็งทื่อแต่ไม่ได้เกรงกลัว +หันหน้าพุ่งเข้าไปในอ้อมอกของหญิงวัยกลางคนด้วยความน้อยใจ

“แม่ครับ! มันด่าผมอะ!”

“นี่คุณทำอะไร?!” เมื่อเห็นลูกของตัวเองเหมือนถูกรังแก หญิงวัยกลางคนก็ไม่สนว่าใครถูกใครผิด ลุกขึ้นยืนผลักไหล่ซ้ายของสืออีก “เป็นผู้ชายทั้งแท่ง แต่มารังแกเด็กเล็กๆ หมายความว่าไง ไอ้คนพ่อแม่ไม่สั่งสอน!”

เด็กเล็กๆ อะไร? เด็กคนนี้อายุสิบกว่าปีแล้ว ยังเป็นเด็กเล็กๆ เหรอ?

“ถ้าคุณยังผลักอีกโดนดีแน่” สืออีตาฉายประกายเย็นเยียบ ปกติแม้ว่าเขาจะไม่ทำร้ายผู้หญิง แต่คนแบบนี้สมควรไม่นับเป็นผู้หญิง

รู้แบบนี้นั่งเครื่องบินส่วนตัวไปก็ดี แต่ว่าตอนนี้คุณหนูหวันหวั่นต้องการสร้างภาพลักษณ์ เอาชนะใจคน จะทำตัวมีเอกสิทธิ์ไม่ได้ ไม่อย่างนั้นจะตกเป็นขี้ปากคนอื่น

“จะตบฉันเหรอ?” หญิงวัยกลางคนพลันกรีดร้อง “เป็นผู้ชายอกสามศอก ไม่นึกว่าคิดจะตบตีเด็กกับผู้หญิงที่ไม่มีเรี่ยวแรง? ยังมียางอายบ้างไหม?! ไหน ลองตบฉันดูสิ?”

“คุณเป็นใครกัน มารังแกเด็กกับผู้หญิง?!” ชายวัยกลางคนที่เงียบเสียงมาโดยตลอดพลันลุกขึ้น ตั้งหมัดขึ้นคล้ายจะต่อยใส่สืออี

แต่ว่าหมัดนี้ยังไม่ทันพุ่งออกไป บอดี้การ์ดลับที่นั่งอยู่บนเครื่องบินสิบคนก็พากันลุกขึ้นยืน

ผู้ชายร่างสูงสิบคนยืนขึ้นพร้อมกันกลางพื้นที่ปิดในเครื่องบิน ภาพอลังการนี้ดึงดูดสายตายิ่งกว่าเดิม

แค่พริบตาเดียว ชายวัยกลางคนมีสีหน้างงงัน ดวงตาสิบคู่ที่อยู่รอบๆ กำลังจับจ้องเขาอย่างไม่เป็นมิตร ความรู้สึกเหมือนนั่งอยู่บนพรมเข็มทำให้กำปั้นที่ชายวัยกลางคนง้างอยู่กลางอากาศค้างเติ่งกับที่ ตกตะลึงจนไม่อาจต่อยออกไป

เสียงทะเลาะกันครั้งนี้ดึงดูดความสนใจของผู้โดยสารบนเครื่องบิน

พอเห็นบนเครื่องเกิดเรื่อง แอร์โฮสเตสก็รีบเข้ามากล่าวเตือนด้วยเจตนาดี ห้ามปรามไม่ให้ความขัดแย้งขยายวงกว้าง

ชายหญิงพม่าวัยกลางคนที่ตอนแรกอวดดี คิดไม่ถึงว่าข้างๆ เยี่ยหวันหวั่นจะมีคนมากขนาดนี้ จึงไม่กล้าก่อเรื่องต่อ หาทางลงจากการกล่าวเตือนของแอร์โฮสเตส แล้วกลับไปบนที่นั่งใหม่

“แม่งเอ๊ย รอถึงพม่าค่อยคิดบัญชีคนพวกนี้” ชายวัยกลางคนนั่งลงแล้ว แต่ก็จดจำเรื่องนี้ไว้ เขาใช้หางตากวาดมองพวกเยี่ยหวันหวั่น แค่นเสียงฮึ “ไอ้พวกคนไม่มีตา กล้าหาเรื่องฉันงั้นเหรอ เดี๋ยวถึงเวลาฉันเอาพวกแกตายแน่!”

สืออีขี้เกียจจะเสวนากับคนแบบนี้ หลังจากคืนหนังสือการพนันหยกให้เยี่ยหวันหวั่นแล้ว ก็บอกให้บอดี้การ์ดลับคนอื่นๆ นั่งลง ตั้งแต่ต้นจนจบเซวียลี่กับทีมผู้เชี่ยวชาญไม่ได้พูดสักประโยค เพียงมองดูเหตุการณ์นี้อย่างเย็นชา

เยี่ยหวันหวั่นได้หนังสือกลับมาก็ไม่ได้ว่าอะไร เรื่องเล็กๆ แบบนี้ไม่มีใครใส่ใจเช่นกัน

จนกระทั่งถึงตอนบ่าย ในที่สุดเครื่องก็ถึงที่หมาย

ประเทศพม่า เมือง H

พวกเยี่ยหวันหวั่นเพิ่งเดินลงจากเครื่องได้ไม่นาน ครอบครัวสามคนที่อยู่บนเครื่องก็มาถึงด้วย

“พวกแกคนเยอะ เก่งมากใช่ไหม ระวังตัวให้ดีเถอะ!”

ชายหญิงวัยกลางถลึงตามองเยี่ยหวันหวั่นแวบหนึ่ง ก่อนจะสาวเท้าจากไปไม่หันกลับมา

เยี่ยหวันหวั่นคร้านจะเอาเรื่องคนแบบนี้ แม้แต่สนใจยังไม่สนใจ พาพวกสืออีกมุ่งหน้าไปยังประตูสนามบิน