แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 733

บทที่ 733 มีอยู่มากมาย

หม่าปิงตบเข่าฉาด พูดว่า “หินยักษ์หนักหนึ่งร้อยห้าสิบกิโลฯ หนึ่งร้อยล้านกว่าหยวน…หลังจากผ่าออกมาแล้ว ด้านในไม่มีอะไรสักอย่าง เศรษฐีคนนั้นกระโดดลงจากตึกสูงสามสิบกว่าชั้นในวันนั้นเอง น่าอนาถมาก…”

เยี่ยหวันหวั่นทำอะไรกับเรื่องนี้ไม่ได้ หยกดิบก้อนหนึ่งก็เป็นแบบนี้ ต่อให้มีฝีมือเฉพาะด้านเต็มเปี่ยมขนาดไหน ก็ไม่กล้าพูดว่าจะได้ผลลัพธ์ที่คุ้มค่าพอ แน่นอนว่าเทียบกับคนธรรมดาแล้ว นั่นยังดีกว่ามาก

ในเมือง H มีสถานการณ์ที่เหมือนกับเศรษฐีคนนั้นเกิดขึ้นมากมาย

ชาติก่อน ฉินรั่วซีเตรียมตัวไปมากขนาดไหน?

แต่สุดท้ายกลับคว้าน้ำเหลว ถ้าไม่ใช่เพราะตระกูลซือมีเงินทุนมหาศาล เปลี่ยนไปทำธุรกิจอย่างอื่นได้ ขาดทุนแบบนี้เกรงว่ามีแต่จะจบเห่โดยทำอะไรไม่ได้

หม่าปิงเล่าเรื่องเมือง H ให้เยี่ยหวันหวั่นฟัง พร้อมทั้งพาพวกเยี่ยหวันหวั่นไปยังโรงแรมที่ดีที่สุดในเมือง H หลังจากพาทุกคนเข้าที่พักแล้วก็จากไปทันที

เยี่ยหวันหวั่นให้เฟิงเสวียนอี้กับสืออีพักผ่อนหนึ่งวัน

พอถึงห้องในโรงแรม เยี่ยหวันหวั่นจัดกระเป๋าเดินทางเสร็จแล้วก็ยืนอยู่ข้างหน้าต่างยาวติดพื้นของโรงแรม มองผู้คนรถราที่อยู่ด้านล่างตึกสูง เหมือนกับครุ่นคิดอะไรอยู่

เมือง H ของพม่า นอกจากวัฒนธรรมธุรกิจพนันหยกที่เจริญแล้ว อย่างอื่นกลับวุ่นวายมาก

เมือง H ตั้งอยู่ทางเหนือของพม่า นับเป็นบริเวณล่อแหลม ถึงขั้นที่มีโจรติดอาวุธอยู่ไม่น้อย

เมืองที่สับสนอลหม่านเมืองหนึ่งครอบครองโชคลาภอันยิ่งใหญ่ไว้ เรียกได้ว่าทั่วทั้งเมืองคือทองคำ หากไม่ระวังแม้แต่นิดเดียว อาจตายที่นี่ไม่ได้กลับบ้านเกิด

อันตรายกับโชคมักอยู่ร่วมกัน ที่นี่เป็นสถานที่ที่ดีสำหรับนักพนันหยก

เพียงแต่ว่าสถานที่ดีๆ แห่งนี้กลับฝังกระดูกของคนที่สิ้นเนื้อประดาตัวไว้มากมายแล้ว..

“ตูม!”

เสียงหนึ่งดังสนั่น ดึงเยี่ยหวันหวั่นกลับสู่ความจริงทันที

เยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้ว สายตามองไปยังที่มาของเสียง

ประตูห้องที่ตอนแรกแข็งแรง ตอนนี้ถูกกระแทกจนเกิดเสียงดัง

“ตูม!”

แต่ว่าแค่ไม่กี่พริบตา ประตูของห้องสวีทของโรงแรมก็ถูกคนพังแล้ว

พริบตาที่ประตูถูกทำลาย คนหนุ่มสามสิบสี่คนก็ก้าวเข้ามาในห้องของเยี่ยหวันหวั่น

คนหนุ่มเหล่านี้ล้วนเป็นนักเลงหัวไม้ ในมือถืออาวุธ ผู้นำคือชายหญิงวัยกลางคนจากบนเครื่องบิน

“นังผู้หญิงคนนี้แหละ!” หญิงวัยกลางคนเห็นเยี่ยหวันหวั่นด้านหน้ากระจกยาวระพื้นก็ชี้นิ้วตะโกน

พูดจบหญิงวัยกลางคนก็พุ่งเข้าไปอย่างดุร้าย เงื้อมือตบใส่เยี่ยหวันหวั่นทันใด

“หมับ!”

แต่ในอึดใจที่หญิงวัยกลางคนฟาดมือลงไป เยี่ยหวันหวั่นมีสีหน้าสงบนิ่ง จับข้อมือหญิงวัยกลางคนไว้ได้อย่างง่าย

มือของหญิงวัยกลางคนถูกเยี่ยหันหวั่นหยุดไว้กลางอากาศ

“ยังกล้าตอบโต้อีกเหรอ?!” หญิงวัยกลางคนถลึงมองเยี่ยหวันหวั่น “วันนี้ฉันเอาเธอตายแน่!”

พอได้ยินคำพูดนี้ เยี่ยหวันหวั่นตาเป็นประกายเย็นเยียบ ยกมือขึ้นตบปากหญิงวัยกลางคน

เสียงเพียะดังชัดเจน สะท้อนไปทั่วห้อง

บนแก้มของหญิงวัยกลางคนถูกประทับด้วยรอยมือห้านิ้วสีแดงสด

“กล้าตบฉันเหรอ?!” หญิงวัยกลางคนตกตะลึงเพราะถูกเยี่ยหวันหวั่นตบ รู้สึกเหลือเชื่ออยู่บ้าง

“พ่อแม่เป็นแบบนี้ มิน่าลูกถึงได้เป็นแบบนั้น” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยอย่างเฉยชา

“นังชั่ว!” หญิงวัยกลางคนสบถด่า

หลังจากเสียงขาดลง เยี่ยหวันหวั่นก็ตบหน้าหญิงวัยกลางคนอีกรอบ