แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 755

บทที่ 755 คนที่เธอรอมาแล้ว

พนักงานร้านโมโหจนตะโกนว่า “เวรเอ๊ย! เจ้าพวกอันธพาล! ตั้งใจหาเรื่องเหรอ?”

หวงซื่อซินมองเหตุการณ์นี้อยู่ด้านข้าง หัวเราะอย่างมีความสุข “เถ้าแก่โหว อย่าไปเสียวเลากับคนประหลาดพวกนี้เลย มาคุยเรื่องหยกดิบล็อตนี้กับพวกผมดีไหม?”

ในเมื่อตอนนี้ตระกูลซือไม่ต้องการแล้ว เถ้าแก่โหวก็เปลี่ยนมาขายให้ผมเถอะ ผมรู้ดีอยู่แล้วว่าด้านนอกมีคนเข้าแถวอยากได้ของล็อตนี้ แต่ว่าเถ้าแก่โหว คุณก็รู้ความจริงใจของผมดี นอกจากนี้ราคาของผมต้องทำให้คุณพอใจแน่!”

พอเห็นโอกาสสุกงอม ในที่สุดหวงซื่อซินก็พูดความคิดที่แท้จริงของตัวเอง จากนั้นส่งสายตาให้

ด้านหลังมีลูกน้องที่สวมสูทสีดำหลายคนเดินเข้ามา เปิดกล่องใหญ่หลายกล่องออก ด้านในเป็นเงินดอลลาร์

การค้าขายหยกดิบจะจ่ายเงินกันในทันที จะใช้เช็กหรือโอนธนาคารก็ได้ แต่เถ้าแก่ที่ชอบเล่นพนันหยกทั้งหลายชอบนำเงินสดมา หวงซื่อซินแม้แต่เงินสดยังเตรียมเอาไว้ เห็นได้ชัดว่าวางแผนมาก่อน

ทางตระกูลซือ ผู้เชี่ยวชาญสามคนตอนนี้แทบจะสิ้นหวังแล้ว “รองผู้อำนวยการเซวีย ตอนนี้จะทำยังไงกันดี! โทรศัพท์ไปหาผู้อำนวยการได้ไหมครับ?”

ดวงตาของเซวียลี่เป็นประกายคมกริบ “ไม่จำเป็น จำไว้ ครั้งนี้เธอทำของเธอเอง ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเราทั้งนั้น…”

ทั้งสามคนได้ยินก็สบตากัน ต่างเข้าใจความหมายของเซวียลี่

เมื่อเซวียลี่จงใจปล่อยผ่าน หวงซื่อซินเซ็นสัญญากับโหวเม่าเฟิงอย่างแทบอดใจรอไม่ไหว

ตอนนี้ ของกองนี้เป็นของหวงซื่อซินอย่างเป็นทางการ ไม่อาจปรับเปลี่ยนอะไรได้อีกแล้ว

ขณะมองหวงซื่อซินซื้อของชุดนี้ไป สืออีก็อดแสดงความเป็นห่วงออกมาไม่ได้ “คุณหนูหวันหวั่น ตอนนี้หยกดิบถูกหวงซื่อซินซื้อไปแล้ว อย่างนั้นภารกิจในครั้งนี้ของพวกเราจะเป็นยังไง…”

“ใจเย็นไว้…” เยี่ยนหวันหวั่นยังคงไม่ขยับและไม่แสดงสีหน้า คล้ายกับกำลังรอใครอยู่

“เฮ้ย พวกคุณไม่ซื้อของแล้วยังอยู่นี่ทำไมอีก?” พนักงานร้านฮุ่ยชุ่ยอดไม่ได้พูดขึ้น

ตอนแรกหวงซื่อซินคิดว่าไม่มีโอกาสแล้ว คาดไม่ถึงว่าสุดท้ายจะยังคว้าช่องโหว่ไว้ได้ เขาสีหน้าลำพองไฟ พูดกับพนักงานด้วยรอยยิ้มว่า “เหอะๆ อย่าโกรธไปเลย พวกเขาอยากจะอยู่ไปถึงเมื่อไหร่ก็อยู่ไปเถอะ จะได้เห็นด้วยตาตัวเองว่า ฉันได้หยกเจไดต์ระดับท็อปจากในร้านของเถ้าแก่โหวมาได้ยังไง!”

โหวเม่าเฟิงพูดด้วยสีหน้าทะนงตน “อาไฉ ไปเรียกช่างตัดหยกที่ดีที่สุดในร้านเรามา!”

ทางคนซื้อสามารถไปเชิญช่างตัดหยกมาตัดหยกดิบด้วยตัวเองได้ แต่ว่าส่วนใหญ่จะให้ช่างตัดหยกในร้านตัดทันที

“ครับเถ้าแก่!” พนักงานรีบขึ้นไปเรียกคนที่ชั้นบน

เป็นเพราะทางนี้เกิดความวุ่นวายค่อนข้างใหญ่โต ตอนนี้จึงดึงดูดคนจำนวนไม่น้อยมามุงดู

สืออีเป็นกังวลอยู่ด้านข้าง หวงซื่อซินกับโหวเม่าเฟิงคุยกันอย่างออกรส

เวลานี้ ที่ประตูมีชายวัยลางคนสวมเสื้อฉางซาน[1]สีเทาคนหนึ่งผลักรถเข็นใส่หินนำพนักงานหนุ่มเข้ามา

“เถ้าแก่หวง! ผมเอาของที่คุณอยากได้มาให้แล้วครับ!” หลังจากเดินเข้ามา ชายสวมเสื้อฉางซานสีเทาเอ่ยปากด้วยท่าทีถ่อมตัว

พอเห็นผู้มา โหวเม่าเฟิงพลันเลิกคิ้วขึ้นโดยไม่รอให้หวงซื่อซินเอ่ยปาก สีหน้าฉายแววเยาะเย้ย “อ้าว ก็นึกว่าใคร นี่เป็นเถ้าแก่ว่านจากหอหลินหลางไม่ใช่เหรอ ทำไมกัน จะขายหยกดิบให้ร้านฮุ่ยชุ่ยของฉันเหรอ?”

ชายในเสื้อคลุมสีเทาได้ยินน้ำเสียงเยาะเย้ยของโหวเหมาเฟิง สีหน้าก็เปลี่ยนเล็กน้อย แต่ยังอดทนอดกลั้น มองโหวเหมาเฟิงพลางเอ่ยว่า “เถ้าแก่หวง คุณตรวจของแล้วเหรอ?”

ร้านค้าที่ไม่มีหยกเจไดต์ดีๆ มาเป็นเวลานานอย่างหอหลินหลาง ต่อให้คุณภาพวัตถุดิบของเขาดีเหมือนกับร้านอื่น แต่ก็ไม่มีใครคิดไปซื้อ เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้โชคร้ายนี่เอง

เยี่ยหวันหวั่นได้ยินถึงตรงนี้ นิ้วที่ประคองชาอยู่ก็หยุดชะงัก ตาเป็นประกายรางๆ

หอหลินหลาง…ว่านเฮ่ออวิ๋น?

ว่านเฮ่ออวิ๋นฟังคำพูดที่ไม่น่าฟังเหล่านั้น ใบหน้าเดี๋ยวเขียวคล้ำเดี๋ยวซีดขาว

หวงซื่อซินพูดทำนองว่าทำบุญทำทาน แต่ความจริงแล้วของล็อตนี้ได้ลดราคาให้ถึงสามสิบเปอร์เซ็นต์ อีกฝ่ายเป็นคนที่ได้ประโยชน์ ไม่อย่างนั้นจะอยากได้หรือ

ส่วนโหวเม่าเฟิง ร้านหยกดิบทั้งสองเป็นคู่แข่งกันมาโดยตลอด หลายปีก่อนโหวเม่าเฟิงทำของปลอมแล้วถูกเขาเปิดโปง จึงผูกจิตคิดแค้นกันตั้งแต่ตอนนั้น

หลายปีมานี้โหวเม่าเฟิงเล่นแผนร้ายกับหยกดิบของเขาตลอด บวกกับเขาเองก็โชคไม่ดีจริงๆ ไม่เคยได้หยกเจไดต์คุณภาพดีสักก้อน ดังนั้นธุรกิจจึงซบเซาลง

วันนี้หอหลินหลางเป็นธนูที่ง้างจนสุดแรง ไม่อาจรักษาไว้ได้อีกแล้ว…

โหวเม่าเฟิงกล่าวอย่างเย็นชา “ว่านเฮ่ออวิ๋น นายขายหยกแย่ๆ แบบนี้ให้เถ้าแก่หวงอย่างไร้จิตสำนึก ยังมีความเป็นมืออาชีพอยู่อีกรึเปล่า?”

หวงซื่อซินรู้ว่าโหวเม่าเฟิงกับว่านเฮ่ออวิ๋นไม่ถูกกัน คนทั้งสองเพิ่งเซ็นสัญญากันไป ตอนนี้เขาจึงไม่ถือสาที่จะอยู่ฝ่ายเดียวกับโหวเม่าเฟิง

……………………………………………………..

[1] เสื้อฉางซาน คือเสื้อลักษณะเดียวกับหม่ากว้า แต่ยาวจรดเท้า