แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 841

บทที่ 841 สี่คนถ่ายรูปหมู่

เซียวอวี่ถงให้เจ้าหน้าที่ไปหยิบขนมกองใหญ่มา “กงซวี่ นายกอดขนมไว้ในอก แล้วก็นั่งขัดสมาธิบนโซฟา!”

กงซวี่จ้องขนมกองใหญ่นั้นด้วยตาวาววับ “งั้นผมกินได้ไหม”

เยี่ยหวันหวั่นกุมขมับ เธอว่าแล้วเชียว…

เซียวอวี่ถงหลุดหัวเราะ “ทำท่ากินแต่อย่ากินจริงๆ รอถ่ายเสร็จฉันยกขนมให้ทั้งหมดเลย!”

พูดจบก็เหลือบมองเยี่ยหวันหวั่น “แต่จะกินได้หรือเปล่าฉันตัดสินไม่ได้นะ”

กงซวี่หันขวับมองทางเยี่ยหวันหวั่น กำลังจะเอ่ยปากอ้อน แต่ลั่วเฉินที่อยู่ด้านข้างจัดเนคไทพลางเตือนด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “ขอฉันเตือนนายหน่อย เดือนนี้น้ำหนักนายเกินเกณฑ์มาแล้วหนึ่งโลครึ่ง”

“เชี่ย! ฉันอ้วนแล้วมันทำไม นายมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉันอ้วน นายเคยชวนฉันกินข้าวกินแกงเหรอ เนื้อส่วนไหนของฉันถึงมีหน้าที่ต้องฟังนาย นายเคยชวนฉันกินเนื้อวัวเนื้อแพะหมูแฮมไส้กรอกรึเปล่า เคยชวนฉันกินเป็ดห่านปูล็อบสเตอร์เป่าฮื๋อหูฉลามหรือตีนหมีไหม เคยชวนฉันกินบาร์บีคิวหม้อไฟแกงเผ็ด กินเกี๊ยวบัวลอยก๋วยเตี๋ยวเส้นข้าวแกงเผ็ดเปรี้ยวหรือเปล่า…”

เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก พอได้แล้ว…

เซียวอวี่ถงที่กำลังหัวเราะก็พลันตาวาว รีบจับภาพเวลานี้ไว้ทันที

กงซวี่กอดขนมมองลั่วเฉินอย่างขุ่นเคือง ลั่วเฉินที่ยืนจัดเนคไทอยู่ข้างๆ ก็มีสีหน้าเต็มไปด้วยความดูถูก…

ไม่นานการถ่ายเซ็ตที่สองก็จบลงอย่างราบรื่น

เยี่ยหวันหวั่นเตรียมธีมถ่ายไว้สามธีม เดิมทีอย่างมากถ่ายแค่สองเซ็ตก็พอแล้ว แต่เพราะการถ่ายสองเซ็ตก่อนหน้าได้ผลลัพธ์ดีมาก เซียวอวี่ถงจึงคะยั้นคะยอจะถ่ายเซ็ตที่สามให้ด้วย

เซ็ตที่สามจำเป็นต้องใช้ฉากนอกสถานที่ ดังนั้นจึงต้องกำหนดเวลาเพิ่มเติม

ใกล้เวลาส่งพิมพ์แล้ว ในสถานการณ์เร่งรีบขนาดนี้ เซียวอวี่ถงก็ยังคงยืนกรานจะถ่ายเซ็ตที่สาม เห็นได้ชัดว่าเธอพอใจกับสองคนนี้มากจริงๆ

“พวกเราค่อยต่อเซ็ตที่สามกันวันอื่นเถอะ ดึงหนึ่งชุดมาขึ้นปก ที่เหลือเอาไว้หน้าในได้ หัวหน้าบรรณาธิการคะ ช่วยติดต่อจุดชมวิวให้หน่อยได้ไหมคะ ฉากนอกสถานที่ต้องเป็นป่าไผ่…”

“ได้สิ ทางนี้ฉันจัดการเอง” ไฉหย่งหลีเอ่ยอย่างคล่องแคล่ว

เซียวอวี่ถงพูดด้วยรอยยิ้ม “นึกไม่ถึงว่าจะถ่ายได้ดีขนาดนี้ จู่ๆ ก็มั่นใจปกครั้งนี้ขึ้นมาเลย ต่อให้กด ‘ซิ่วเซ่อ’ ไม่ได้ ยอดขายก็ต้องเพิ่มขึ้นแน่!”

พูดจบเธอก็กวาดตามองเยี่ยหวันหวั่นกับเยี่ยมู่ฝาน ถามลอยๆ ว่า “จริงสิ พวกคุณออกจากกวงเย่าเพราะเตรียมจะเปลี่ยนงานเหรอ หรือว่า…”

“พวกเราเตรียมจะตั้งบริษัทของตัวเองน่ะครับ” เยี่ยหวันหวั่นตอบ

“อ๊ะ…อย่างนี้นี่เอง! ออกมาทำเองก็ไม่เลว! คุณเยี่ยยังหนุ่มแน่นมีอนาคตไกล ต้องประสบความสำเร็จแน่!”

“ขอบคุณครับ”

เซียวอวี่ถงมองเยี่ยหวันหวั่นขึ้นลงอย่างใช้ความคิด อดเสนอไม่ได้ว่า “ไหนๆ ก็ยังมีเวลา ให้ฉันถ่ายรูปโฆษณางานให้สักชุดเอาไหมคะ”

เยี่ยหวันหวั่นลังเล “นั่น…จะไม่รบกวนเกินไปเหรอ”

เซียวอวี่ถงตาเป็นประกายอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ความตื่นเต้นสะท้อนออกมา เอ่ยปากอย่างทนรอไม่ไหวว่า “ไม่รบกวนๆ แค่ถ่ายเล่นๆ เท่านั้นเอง”

เยี่ยหวันหวั่นยิ้มเอ่ย “ถ่ายเล่นๆ ของคุณ กี่คนร้องขอก็ยังไม่ได้มาเชียวนะครับ”

เซียวอวี่ถงมีชื่อในอุตสาหกรรมนี้มาก หลังจาก ‘VIVI’ หมดอำนาจก็มีนิตยสารหลายเจ้าพยายามดึงตัวเธอไป รวมถึง ‘ซิ่วเซ่อ’ ด้วย แต่เธอคิดถึงมิตรภาพเก่าจึงไม่คิดจากไปตั้งแต่ต้น

“แงๆๆ! รูปโฆษณางาน! ผมจะถ่ายๆ! ผมถ่ายเดี่ยวกับพี่เยี่ยได้ไหม” กงซวี่ร้องโหวกเหวกมาจากด้านหลัง

เยี่ยมู่ฝานกลอกตาใส่เขา “ในเมื่อเป็นรูปโฆษณางานก็ต้องถ่ายด้วยกันทั้งสี่คน! แกมีสิทธิ์อะไรมาถ่ายเดี่ยวกับเยี่ยไป๋!”

ถ้าจะถ่ายเดียวก็ควรเป็นพวกเขาพี่ชายน้องสาวต่างหาก!