แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 863
บทที่ 863 โตมาหน้าตาดีขนาดนี้เพื่ออะไร
แบบนี้ก็ได้เหรอ?
เธอยังนึกว่าตัวเองจะแย่แน่แล้ว…
ไม่ต้องพูดถึงคนอื่น แม้แต่ตัวเยี่ยหวันหวั่นเองก็นึกไม่ถึงว่าจะตบตาผ่านไปได้
กงซวี่จ้องลั่วเฉิน ตกใจอ้าปากค้าง “ลั่วเฉิน นายเอาจริง? พี่แกเข้ามาปุ๊บก็พุ่งไปจูบดูดดื่มแถมยังพูดว่ารักจะแย่อยู่แล้ว ยังบอกว่าเล่นขำๆ กันอีก…”
ลั่วเฉินขมวดคิ้ว “นายอยากพูดอะไร พี่เยี่ยก็อธิบายแล้วไม่ใช่เหรอ”
กงซวี่ตาโตอ้าปากค้าง “เชี่ย พื้นฐานไอคิวนายนี่มัน…”
เยี่ยหวันหวั่นรีบพุ่งเข้าไปตบหน้าผากกงซวี่ แล้วเอ่ยเตือนเสียงต่ำ “หุบปากเลย!”
พูดจบก็รีบมองลั่วเฉิน “แค่ก ไม่มีอะไรๆ ลั่วเฉิน นายอย่าฟังเขาพูดเหลวไหลเลย! หมอนี่มันกลัวว่าโลกจะไม่วุ่นวาย ไม่ว่าเขาพูดอะไรนายก็อย่าฟังเชียวนะ เข้าใจไหม”
ลั่วเฉินพยักหน้า “ครับ”
กงซวี่พูดไม่ออก ใครกันแน่ที่เหลวไหล! คนจอมหลอกลวง!
โชคดีจริงๆ…ลั่วเฉินไม่ได้สงสัยเธอแม้แต่น้อย…
ปัญหายากที่สุดจัดการเรียบร้อย เยี่ยหวันหวั่นผ่อนหายใจแรง จากนั้นดึงกงซวี่มาข่มขู่ “ถ้านายกล้าพูดไร้สาระกับลั่วเฉิน ฉันจะเชือดนายเซ่นไหว้สวรรค์ เข้าใจไหม?”
กงซวี่น้ำตาคลอเบ้าด้วยความน้อยใจ มองค้อนลั่วเฉินอย่างอิจฉาชิงชังเหลือแสน
เขายังนึกว่าคนลำดับต่ำสุดที่นี่คือลั่วเฉิน แต่ตอนนี้ดูแล้ว พี่เยี่ยให้ความสำคัญกับลั่วเฉินมากมายกว่าเขานัก…
“อา! เป็นการตระหนักรู้ที่เจ็บปวดอะไรขนาดนี้! ผมเป็นคนที่พี่รักที่สุดหรือเปล่า ทำไมพี่ไม่พูดอะไร…” กงซี่คร่ำครวญไปด้วย พุ่งออกจากห้องทำงานทั้งน้ำตาไปด้วย
เยี่ยหวันหวั่นกุมขมับ
ในที่สุดระเบิดลูกนี้ก็ผ่านไปแล้ว…
แต่อันตรายยังไม่ถูกคลี่คลาย…
เยี่ยหวันหวั่นหันมองหานเซี่ยนอวี่คล้ายไตร่ตรองบางอย่าง ลั่วเฉินมีนิสัยซื่อ บวกกับเชื่อใจเธอด้วย จึงไม่สงสัยเธอสักนิดเดียว เธอพูดอะไรก็เชื่อหมด แต่หานเซี่ยนอวี่…
เยี่ยหวันหวั่นนวดหัวคิ้ว “คือว่า เซี่ยนอวี่…”
ใบหน้าหานเซี่ยนอวี่ยังคงมีรอยยิ้มอ่อนโยนเหมือนเคย เอ่ยว่า “นายไปกินข้าวเถอะ ฉันไม่รบกวนนายแล้ว ไว้ค่อยคุยเรื่องสถานที่กันทีหลัง”
เยี่ยหวันหวั่นตอบ “เอ่อ…ก็ได้…!”
ลั่วเฉินก็เอ่ย “พี่เยี่ย ผมก็ไปก่อนนะ!”
“ไปเถอะ…”
หานเซี่ยนอวี่กับลั่วเฉินทยอยกันออกจากห้องทำงานไป
ด้านนอกประตู
ก่อนออกจากห้องทำงาน หานเซี่ยนอวี่พลันหยุดฝีเท้า เหลือบมองผู้ชายที่นั่งตรงโซฟาในห้องแวบหนึ่ง
ลั่วเฉินถามขึ้น “รุ่นพี่เซี่ยนอวี่ มีอะไรเหรอ”
หานเซี่ยนอวี่กลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว “ไม่มีอะไร ไปกันเถอะ!”
…
ในห้องทำงาน
หลังจากกงซวี่ ลั่วเฉิน และเซี่ยนอวี่ออกไปก็เหลือแต่เยี่ยหวันหวั่นกับซือเยี่ยหาน
เมื่อแน่ใจว่าทั้งสามคนไปแล้ว เยี่ยหวันหวั่นถึงทรุดนั่งบนโซฟาอย่างแทบจะลงไปนอน “คะ…ความงามทำร้ายคนจริงๆ…ในที่สุดก็วนกลับมาแล้ว…”
พูดจบเธอยื่นกรงเล็บไปตรงหน้าซือเยี่ยหาน “เพราะคุณแท้ๆ เชียว! โตมาหน้าตาดีขนาดนี้เพื่ออะไร!”
ตอนที่กรงเล็บของเยี่ยหวันหวั่นแตะถึงด้านหน้าเขา ซือเยี่ยหานก็เอ่ยปาก “หานเซี่ยนอวี่…”
เยี่ยหวันหวั่นเก็บมือกลับทันควัน ลุกขึ้นหันไปมอง “ไหนๆๆ!”
สีหน้าของซือเยี่ยหานหน่ายใจเล็กน้อย เอ่ยปากต่อว่า “หานเซี่ยนอวี่เชื่อข้ออ้างของเธอ?”
เยี่ยหวันหวั่นตบอกอย่างแรง “ที่รัก พูดอะไรอย่าลีลาได้ไหม คนเขาจะตกใจตายเอา!”
ซือเยี่ยหานกล่าว “…ไม่ใช่ว่าเธอกินปูนร้องท้องหรอกเหรอ”
เธอเป็นที่ไหนกัน!
เยี่ยหวันหวั่นแค่นเสียงฮึ เดินเข้าไปอย่างดุร้าย “ฉันกินปูนที่ไหน ร้อนท้องที่ไหน! คุณน่ะเป็นของฉันอยู่แล้ว!”
ส่วนหานเซี่ยนอวี่…
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเชื่อหรือเปล่า…”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี