แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 865

บทที่ 865 ไม่กลัวว่าฉันจะตกใจ?

ตอนไหน…

ใช่ตอนที่เธอเมาแล้วดึงผู้ชายคนนั้นไม่ปล่อยไหม หรือตั้งแต่จบงานเลี้ยงที่บาร์แล้วเธอก็กลับไปกับคนคนนั้น หรือว่าตอนคนระวังตัวอย่างเธอลืมปิดประตูจึงถูกเขาเห็นเข้าอย่างจัง?

หรือว่าเกิดขึ้นเร็วกว่านั้น…

ตอนที่ชายคนนั้นอาศัยความเมาจูบเยี่ยไป๋ต่อหน้าหานเซี่ยนอวี่เพื่อประกาศความเป็นเจ้าของ…

เป็นผู้ชายด้วยกัน ตอนนั้นซือจิ่วจงใจทำอย่างนั้นกับเขาอย่างชัดเจน เขาไม่มีทางไม่รู้สึกอะไร

หากชอบใครคนหนึ่งจริงๆ ไม่มีทางปกปิดอยู่

หานเซี่ยนอวี่ไม่พูดจา คำถามน่าอึดอัดอย่างนี้ เยี่ยหวันหวั่นย่อมไม่ซักถามต่อ แต่เอ่ยปากอย่างจนใจ “เซี่ยนอวี่ ขอโทษนะ ไม่ใช่ว่าฉันตั้งใจปิดนาย นายก็รู้ว่าเรื่องอย่างนี้ถึงเป็นเพื่อนสนิทกันแค่ไหนก็พูดไม่สะดวก…”

“ฉันเข้าใจ” หานเซี่ยนอวี่พยักหน้าสื่อว่าเข้าใจ จากนั้นจึงถาม “กงซวี่รู้เรื่องนี้เหรอ”

เยี่ยหวันหวั่นกุมขมับ “กงซวี่เป็นข้อยกเว้น เจ้านั่นเรียกร้องความสนใจฉันทุกวัน ปากไม่ได้จริงจังอะไร พอดีวันนั้นซือจิ่วอยู่ด้วย เจ้านั่นก็พูดไร้สาระอีก ซือจิ่วเห็นก็เกือบเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับกงซวี่ผิด ฉันเลยต้องเปิดเผยรสนิยมทางเพศต่อหน้าเจ้านั่น และยืนยันความบริสุทธิ์ของตัวเอง!”

เวลาอย่างนี้ปกปิดต่อไปก็ไม่มีความหมาย เยี่ยหวันหวั่นจึงสารภาพหมดเปลือกเสียเลย

หานเซี่ยนอวี่มองเธอด้วยสีหน้าซับซ้อน “ตอนนี้พวกนายสองคนกำลังคบกันอยู่? งั้นแฟนสาวที่นายว่าก่อนหน้านั้น…”

เยี่ยหวันหวั่นอธิบาย “ความจริงก็คือเขานั่นละ ข้ออ้างแฟนสาวแค่มีไว้บังหน้า โดยเฉพาะกับเจ้าเด็กลั่วเฉินที่มีแผลใจกับเรื่องอย่างนี้นิดหน่อย ฉันห่วงว่าจะทำเขาตกใจเลยปกปิดไว้ค่อนข้างมิดชิด จริงสิ นายต้องช่วยฉันเก็บเรื่องนี้เป็นความลับนะ อย่าเผลอหลุดปากให้เขารู้เชียว…”

หานเซี่ยนอวี่ขมวดคิ้วน้อยๆ พลางมองเธอ “นายห่วงลั่วเฉินจะตกใจ แต่ไม่กลัวว่าฉันจะตกใจ?”

เยี่ยหวันหวั่นกระแอมเบาๆ “เอ่อ…”

หานเซี่ยนอวี่หัวเราะเสียงเบา “โอเค ไม่แกล้งนายแล้ว ในฐานะเพื่อน ฉันเคารพการตัดสินใจของนายอยู่แล้ว นายชอบผู้ชายหรือผู้หญิงก็เป็นอิสระของนาย ไม่ได้ไปขัดขวางใครด้วย นี่ไม่ใช่เรื่องที่น่าอับอายอะไร”

เยี่ยหวันหวั่นได้ยินก็ซาบซึ้งใจอย่างยิ่ง มิน่าแฟนคลับของหานเซี่ยนอวี่ถึงมักเรียกเขาว่าเทพบุตร!

หานเซี่ยนอวี่เข้าอกเข้าใจคนเกินไปแล้วจริงๆ!

หานเซี่ยนอวี่พูดไป สีหน้าก็พลันหนักใจเล็กน้อย “แต่มีเรื่องหนึ่งที่ฉันคิดว่าฉันต้องบอกนาย”

เยี่ยหวันหวั่นมีลางสังหรณ์ไม่ดีบางอย่าง “เรื่องอะไรเหรอ”

หานเซี่ยนอวี่ไตร่ตรองเรียบเรียงคำพูดเล็กน้อย ก่อนจะกล่าว “เมื่อก่อนมีครั้งหนึ่ง ฉันกับพี่เข่อซินไปดูหนังที่โรงหนังกันแล้วบังเอิญเจอกับซือจิ่ว ฉันเห็นเขา…อยู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง ตอนนั้นฉันเห็นหน้าตาของผู้หญิงคนนั้นไม่ชัด แต่สองคนนั้นสนิทสนมกันมาก…เรื่องนี้ นายรู้ไหม”

เอ่อ เธอลืมเรื่องนี้ไปซะสนิทเลย!

ตอนนั้นเธอนัดซือเยี่ยหานไปดูหนังด้วยกัน แต่กลายเป็นว่าเจอหานเซี่ยนอวี่กับเฉียวเข่อซินเข้าพอดี ตอนนั้นหานเซี่ยนอวี่กับเฉียวเข่อซินถูกคู่รักด้านหลังรบกวนจึงหันหลังมากะทันหัน ซือเยี่ยหานเลยจูบเธอเพื่อปกปิดใบหน้าเธอไว้ ไม่ให้ถูกจับได้…

หานเซี่ยนอวี่เห็นฉากนี้เข้าเต็มตา ถึงแม้หานเซี่ยนอวี่ไม่เห็นเธอ แต่เขาต้องจำซือเยี่ยหานได้แน่นอน!

‘เหอะๆ ถ้าฉันบอกว่า…ฉันหรือเพื่อนพ้องนายก็คือผู้หญิงคนนั้น นายจะเชื่อไหม’

เยี่ยหวันหวั่นถอนหายใจ “อืม นั่นเหรอ ความจริงเขาถูกฉันทำให้เบี่ยงเบนแล้วน่ะ…ก่อนฉันกับซือเยี่ยหานจะรู้จักกันก็ชอบผู้หญิงทั้งคู่ นับไม่ได้ว่าเป็นเกย์แบบจริงจังเลย แค่คนที่พวกเราชอบเป็นผู้ชายพอดี…”

หานเซี่ยนอวี่นิ่งเงียบ ถูกทำให้เบี่ยงเบน…

————————————————————-

บทที่ 866 เล่นที่ใจเต้น

วันเดียวกันในเวลากลางคืน กงซวี่นัดแก๊งเพื่อนเสเพลไปซื้อเหล้าเบียร์กันที่บาร์

“อ้าก! ฉันมันหมาโสดพันปี โสดพันปีโสดโดดเดี่ยว กลางคืนดึกสงัดจะมีใครได้ยินฉันกำลังร้องไห้…” กงซวี่กอดไมค์ ร้องคร่ำครวญอย่างควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้