แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 895

บทที่ 895 ตระกูลเร้นลับ

คำถามนี้ทำเอาสืออีตะลึงค้างไปนาน

ผ่านไปครู่หนึ่ง สืออีถึงได้สติ รีบพูดว่า “คุณหนูหวันหวั่น จะเป็นไปได้ยังไงครับ ต้องมีใครพูดอะไรไร้สาระอีกแล้วแน่ๆ คุณหนูอย่าไปฟังพวกเขานะครับ พวกเขาแพ้คุณหนูทั้งนั้น ยังมีหน้ามาบอกว่าคุณหนูอ่อนหัดอีก ถ้าอย่างคุณหนูเรียกว่าอ่อนหัด แล้วพวกผมจะเรียกว่าอะไรล่ะครับ?”

สืออีสะกิดเฟิงเสวียนอี้ที่อยู่อีกด้าน “ว่าไหมหัวหน้าเฟิง?”

เฟิงเสวียนอี้พยักหน้าเสริมด้วยความสัตย์จริง “ใช่! อะ…อาจารย์…ยอด…ยอดเยี่ยมที่สุด…”

เยี่ยหวันหวั่นถอนหายใจ “เหนือคนยังมีคน เหนือฟ้ายังมีฟ้า…”

เยี่ยหวันหวั่นนึกถึงนักฆ่ากลุ่มนั้นที่เคยเจอหลังเพิ่งกลับจากพม่า แล้วยังมีชายผมขาวที่โผล่มาจากไหนไม่รู้คนนั้นอีก…

คืนนั้น ถ้าหากไม่ใช่เพราะชายผมขาวนิรนาม อาศัยแค่เธอคนเดียว ไม่มีทางรับมือนักฆ่าพวกนั้นไหวแน่

เฟิงเสวียนอี้ได้ยิน นัยน์ตาก็พลันวาววับ เขาพูดติดอ่างว่า “ถะ…ถึงอย่างนั้นก็ตาม…แต่ว่า…อาจารย์…เทียบ…กับคนธรรมดา…ถือ…ถือว่าสุดยอดมากแล้ว…”

เยี่ยหวันหวั่นได้ยินก็หันไปมองเฟิงเสวียนอี้อย่างสนอกสนใจ “คนธรรมดาเหรอ ถ้าอย่างนั้นคนที่ไม่ธรรมดาคือคนแบบไหน”

เฟิงเสวียนอี้ครุ่นคิด “ก็อย่างเช่น…พวกตระกูลเร้นลับ…

เยี่ยหวันหวั่นทวนคำ “ตระกูลเร้นลับ?”

สืออีได้ยิน ก็อธิบายว่า “อย่างเช่นศิลปะการต่อสู้ไงครับ ในยุคสมัยที่อาวุธเย็นมีบทบาทน้อยลง กระแสหลักในตอนนี้คิดกันว่าศิลปะการต่อสู้ก็เสื่อมถอยไปด้วย แต่ความจริงแล้ว…ยังมีตระกูลผู้สืบทอดวิชาต่อสู้โบราณที่มีอำนาจเกินหยั่งรู้มากมายซ่อนตัวอยู่ในทุกมุมโลก

คุณหนูหวันหวั่นดูบอดี้การ์ดลับที่ตระกูลซือฝึกฝนอย่างลับๆ พวกนี้สิครับ ภายนอกอาจดูเก่งกาจ แต่ในสายตาของพวกตระกูลเร้นลับที่แท้จริงกับตระกูลผู้สืบทอดวิชาต่อสู้โบราณ คาดว่าพวกเขาก็คงไม่ต่างจากเด็กเล่นขายของ ไม่ได้มีอะไรน่ากลัวเลย”

เยี่ยหวันหวั่นฟังอย่างตั้งใจ “พวกตระกูลเร้นลับหรือตระกูลผู้สืบทอดวิชาต่อสู้โบราณอะไรนั่นมีจริงๆ เหรอ”

สืออีบอก “จากที่ผมใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศมา ตระกูลเร้นลับพวกนี้มีฝีมือที่น่ากลัวระดับประเทศเลย เพียงแต่เรื่องพวกนี้อยู่เหนือขอบเขตการรับรู้ของคนทั่วไป จึงไม่ค่อยมีคนรู้มากนัก ถึงจะเป็นพวกผม ก็แค่เคยได้ยินต่อๆ กันมาเท่านั้นแหละครับ!”

เฟิงเสวียนอีทอดมองออกไปไกล พูดติดอ่างว่า “คนทั่วไป…โลกใบนี้…ไม่ได้มีแค่ที่คนทั่วไปมองเห็นหรอก…”

เยี่ยหวันหวั่นหันไปมองเฟิงเสวียนอี้ “อืม มันก็จริง…”

ก็เหมือนกับทหารรับจ้างล่ะมั้ง จีนเป็นสถานที่ต้องห้ามของทหารรับจ้าง ที่นี่ไม่อนุญาตให้ทำอาชีพนี้ คนทั่วไปไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทหารรับจ้างเป็นอาชีพแบบไหน แต่แท้จริงแล้ว ในโลกนี้มีทหารรับจ้างให้เห็นอยู่ไม่น้อยเลย…

หลังคุยกันได้ครู่หนึ่ง เยี่ยหวันหวั่นก็จบการฝึกของวันนี้ เย็นนี้เธอต้องเข้าเรียนหลักสูตรมารยาทกับซือเยี่ยหานอีก จึงต้องเก็บแรงไว้หน่อย

“ใช่สิ ได้ยินว่าเดือนหน้าตระกูลซือจะไปต้อนรับคุณมู่ เขามีภูมิหลังไม่ธรรมดาเหรอ” จู่ๆ เยี่ยหวันหวั่นก็นึกขึ้นได้ จึงถามไปตามปาก

สืออีครุ่นคิดพลางตอบ “คุณมู่ภายนอกดูเหมือนเป็นแค่นักธุรกิจธรรมดา แต่ลือกันว่าเป็นคนลึกลับเกินหยั่งถึง ไม่มีใครรู้เบื้องลึกเบื้องหลังของเขา ตระกูลฉินอยากสร้างเส้นสายกับเขามานานแล้วครับ…”

“อย่างนี้เองเหรอ…” เยี่ยหวันหวั่นลูบคาง พึมพำกับตัวเองว่า “มู่สุยเฟิง…”

ทำไมเธอถึงรู้สึกคุ้นหูกับชื่อนี้อย่างพิกล?

เยี่ยหวันหวั่นโยนความคิดสับสนวุ่นวายทิ้ง แล้วไปอาบน้ำ จากนั้นมุ่งหน้าไปยังบริษัท

……………………………………

บทที่ 896 ถือว่าให้เกียรติหล่อนแล้ว

กลางดึก