แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 977

บทที่ 977 ใครแอบรักใคร

ครั้งที่แล้วจู่ๆ ซือเยี่ยหานก็กระอักเลือด เธอถูกซือหมิงหลี่เล่นงาน

ตอนนั้น เซี่ยเจ๋อจือมาหาเธอพร้อมกับหยกแขวนและแหวนที่ซือเยี่ยหานเคยเอาให้เธอดูในห้องใต้หลังคา และต้องการจะพาเธอไปจากที่นี่

หลังจากที่ตกตะลึงเมื่อพบว่าผู้มาเป็นเซี่ยเจ๋อจือ เยี่ยหวันหวั่นย่อมไม่ยอมไปกับเขาอยู่แล้ว

แต่เยี่ยหวันหวั่นเองก็รู้ดี ถ้าหากเธอยืนยันที่จะไม่ไป เพื่อทำให้คำไหว้วานของซือเยี่ยหานสำเร็จ เขาจะต้องใช้ไม้แข็งบังคับเธอแน่

เพราะฉะนั้น…

ด้วยสถานการณ์ในตอนนั้น เธอเลยทำได้เพียงใช้มาตรการขั้นเด็ดขาดเท่านั้น…

อืม ตอนนั้นเธอบอกกับเซี่ยเจ๋อจือว่า ถ้าหากเขากล้าบังคับพาตัวเธอไปจากที่นี่ เกิดซือเยี่ยหานไม่ตาย เธอจะบอกว่าซือเยี่ยหาน…ว่าเซี่ยเจ๋อจือแอบชอบเธอ…แล้วเซี่ยเจ๋อจือก็รอวันนี้มานานแล้ว…วันที่เขาจะพาเธอหนีไป…

ปฏิกิริยาของเซี่ยเจ๋อจือในตอนนั้น…ไม่ต้องบอกก็คงรู้…

ถึงแม้การที่เธอใช้วิธีนั้นจะดูทำเกินไปบ้าง แต่นั่นก็เพราะเธอไม่มีทางเลือกนี่นา!

หลังจากนั้นความจริงก็ได้พิสูจน์ให้เห็น ว่าวิธีนั้นได้ผลจริงๆ เซี่ยเจ๋อจือตกใจหนีเตลิดไปทันที…

เยี่ยหวันหวั่นไม่ได้สนใจเรื่องที่เซี่ยเจ๋อจือพูดเมื่อกี้ คิดแค่ว่าเขาจงใจหยอกเล่น จึงหันไปกินข้าวกับถังถังต่อ

เซี่ยเจ๋อจือยื่นมือไปหยิบเครื่องดื่มตรงหน้า แต่กลับไม่ระวังทำขวดเครื่องดื่มเอียง จนหกเลอะตัวซือเยี่ยหาน

เซี่ยเจ๋อจือทำหน้ารู้สึกผิด “โอ๊ะ ขอโทษที!”

ซือเยี่ยหานเงยหน้า ตวัดสายตาตักเตือนไปที่เซี่ยเจ๋อจือแวบหนึ่ง จากนั้นก็ลุกขึ้น “ฉันไปห้องน้ำแป๊บหนึ่ง”

เซี่ยเจ๋อจือลุกตาม “ฉันไปกับนายเอง”

เยี่ยหวันหวั่นกัดตะเกียบมองสองคนที่เดินไปทางห้องน้ำ ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าเซี่ยเจ๋อจือตั้งใจล่ะ?

ข้างหน้าต่างซึ่งอยู่สุดทางเดินไปห้องน้ำ

ซือเยี่ยหานมองหน้าชายหนุ่มตรงหน้าที่เหมือนปีศาจ ด้วยสีหน้าเอือมระอา “มีอะไร?”

เซี่ยเจ๋อจือที่ถูกมองด้วยสายตาเอือมระอาทำหน้าพูดไม่ออก “ต้องเย็นชาขนาดนี้ด้วยเหรอ…เฮ้ย นี่นายคงไม่ได้คิดว่าฉันแอบรักยัยเด็กนั่นจริงๆ หรอกใช่ไหม?”

สายตาของซือเยี่ยหานเย็นชาลงหลายส่วน

เซี่ยเจ๋อจือ “ถึงแอบรักจริง ก็ต้องเป็นยัยนั่นแอบรักฉันมากกว่าถึงจะฟังขึ้นไม่ใช่หรือไง?”

เอาเถอะ พอพูดประโยคนี้จบ สีหน้าของใครบางคนก็ยิ่งดูไม่ได้กว่าเดิม…

เซี่ยเจ๋อจือยกมือยอมแพ้ “โอเคๆ ฉันยอมรับว่าเรื่องครั้งที่แล้วฉันจัดการไม่ดีเอง แต่ว่า ฉันทำงานไม่ดีน่ะแค่สามส่วน แต่อีกเจ็ดส่วนที่เหลือเป็นเพราะเด็กหมีบ้านนายดื้อเกินต่างหาก ตอนนั้นถ้านายตายไปก็ดี แต่ถ้านายไม่ตาย แล้วยัยนั่นใส่ร้ายฉันขนาดนั้น ฉันจะยังมีชีวิตรอดไปได้ยังไง? เพราะงั้นฉันก็เลยทำได้แค่รอให้มั่นใจว่านายตายไปแล้วจริงๆ ถึงค่อยกล้าพาเธอไปจากที่นี่ไงเล่า!”

เซี่ยเจ๋อจือพูดด้วยสีหน้าเหมือนตัวเองทำถูกต้องแล้ว

“แล้วตกลงว่าเด็กคนนั้นมาจากไหน? คงไม่ใช่ลูกของพวกนายสองคนจริงๆ หรอกใช่ไหม?” เซี่ยเจ๋อจือเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็ว

ซือเยี่ยหานพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “ช่วยคนอื่นเลี้ยงไม่กี่วัน”

เซี่ยเจ๋อจือหัวเราะเบาๆ “สมกับเป็นยัยนั่นจริงๆ…”

ได้ยินมาถึงตรงนี้ สีหน้าของซือเยี่ยหานก็เปลี่ยนไปทันที

เซี่ยเจ๋อจือทำหน้าเหนื่อยหน่าย “นายปิดบังเจ้าโง่หลินเชวียก็แล้วไป แต่นายเห็นฉันไอคิวระดับเดียวกับหมอนั่นหรือไง? บอกตามตรง ตอนแรกฉันก็เกือบโดนนายหลอกแล้ว ไม่เคยคิดสงสัยอะไรเลย จนกระทั่ง…ครั้งนั้นที่ฉันไปรับเธอที่ตระกูลซือ…สไตล์การทำงาน เห็นชัดๆ เลยว่าเป็น…”

คำพูดที่เหลือของเซี่ยเจ๋อจือ ถูกกลืนลงคอไปพร้อมกับสายตาเย็นยะเยือกของซือเยี่ยหาน

เซี่ยเจ๋อจือละคำพูดสุดท้ายไว้ แล้วพูดอย่างมีความนัยแฝง “แน่นอน คนที่ทำให้ฉันมั่นใจไม่ใช่เธอ แต่เป็นนาย”

เขารู้จักซือเยี่ยหานดีเกินไป ฉะนั้นตอนแรกเขาจึงสงสัยเยี่ยหวันหวั่น

————————————————————————————-

บทที่ 978 รสนิยมความงามต่างกันเกินไปแล้ว

พอเซี่ยเจ๋อจือพูดจบ สีหน้าของซือเยี่ยหานก็ยังคงนิ่งสงบ เขาพูดอย่างไม่แยแสว่า “เธอตายไปแล้ว”