แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 987

บทที่ 987 อัดอยู่ฝ่ายเดียว

คนสิบกว่าคนกลับหาช่องโหว่โต้กลับไม่เจอแม้แต่น้อย ทั้งหมดถูกทำเหมือนเป็นกระสอบทราย ถูกอัดอยู่ฝ่ายเดียว

ทุกคนในที่นั้นตาค้างแล้ว…

ใครจะคาดคิดได้ว่า สาวน้อยที่ดูอ่อนหวานน่ารักคนหนึ่งจะน่ากลัวขนาดนี้ ลงมือรุนแรงจนทำคนขนพองสยองเกล้า…

นี่มันเหนือการรับรู้ของสามัญสำนึกพวกเขาแล้วชัดๆ

เวลานี้ ข้อมือทั้งสองข้างของจางเวยถูกเหยียบแหลกแล้วเรียบร้อย…

ทั้งหมดนั้นถูกแหลกทั้งเป็น…

กงซวี่ตัวสั่นกอดแขนลั่วเฉินที่อีกด้าน แม่จ๋า พวกเขาตกใจตายแล้ว!

เห็นแค่ว่าโลลิน้อยหัวเราะคิกคัก ก้าวย่างไปหาจางเวยทีละก้าว “บอกไปแล้วไม่ใช่เหรอ เจ้านายเลือกฉันมาเพราะฉันเก่งที่สุด!”

ตอนรกจางเวยยังแสดงความโหดเหี้ยม แต่เวลานี้เขาตกใจจนเหลือแต่ความกลัว ดิ้นไปมากับพื้นอย่างหน้าซีดเผือดเพราะความเจ็บแปลบ เห็นโลลิน้อยเข้ามาใกล้ เขาก็รีบเอ่ยปากอย่างสั่นเทา “คะ…ครับๆๆ…คุณนาย คุณเก่งที่สุด ผมมีตาหามีแววไม่! ได้โปรดละเว้นผมครั้งนี้ด้วยเถอะ!”

เงาของโลลิน้อยตกลงบนใบหน้าของจางเวย เธอพูดด้วยสีหน้าเสียใจ “ไม่ได้หรอก ฉันลงมือ ยังไม่เคยไว้ชีวิตใครมาก่อนเลยน้า~”

ว่าไงนะ!

จิตสังหารในแววตาของอีกฝ่าย ทำให้จางเวยเชื่อคำพูดของเธออย่างหมดใจ

นี่มันเรื่องอะไรกันแน่!

เมืองหลวงจะมีสัตว์ประหลาดอย่างนี้ปรากฏตัวได้ยังไง!

“ยะ…อย่าฆ่าฉันเลย! อย่าฆ่าฉันเลยนะ…ขอร้องล่ะ…ฉันผิดไปแล้ว…ฉันสำนึกผิดแล้ว…คุกเข่าขอร้องคุณละ…” จางเวยร่างกายสั่นเทาไปทั้งตัว แข้งขาปวกเปียกอยู่บนพื้น

จากนั้นก็พลันมีกลิ่นเหม็นลอยมา เขาถึงกลับกลัวจนฉี่ราดกางเกงไปแล้ว

จิตสังหารท่วมท้นนั้น ต่อให้เขาฝึกวิชายุทธ์มาก็ต้านทานไม่ไหว

เขาก็นับว่าพอมีตาอยู่บ้าง เวลานี้เขาสังเกตเห็นเรื่องราวไม่ชอบมาพากลแล้ว อีกฝ่ายไม่ใช่คนธรรมดาแน่นอน

เพราะเขารู้ว่าเยี่ยไป๋เจ้าเล่ห์ จึงไม่เพียงมาด้วยตัวเอง แต่ยังพาคนฝูงใหญ่ขนาดนี้มาด้วย แต่กลับนึกไม่ถึงสักนิดเดียวว่าผลลัพธ์จะออกมาเป็นแบบนี้

แต่มารู้ตอนนี้ก็สายเกินไปแล้ว

ไม่เพียงแค่จางเวย พวกเยี่ยมู่ฝานก็สติกระเจิง ถ้าเกิดมีคนตาย กองถ่ายพวกเขาก็หนีไม่พ้นความเกี่ยวข้อง

พวกเขาคิดจะขัดขวาง แต่เวลานี้โลลิน้อยนั่นน่ากลัวเกินไปแล้ว ไม่มีใครสักคนกล้าขึ้นหน้าไป

ส่วนลูกน้องของจางเวย ก็คลานไปหลบอยู่ที่ไกลๆ นานแล้ว…

“น้องสาว พอได้แล้ว! สั่งสอนนิดหน่อยก็พอแล้ว!” เยี่ยมู่ฝานโน้มน้าวอย่างร้อนใจ แต่เวลานี้โลลิน้อยอยู่ในโลกตัวเองโดยสมบูรณ์แล้ว

“อืม…เจ้านายบอกว่าห้ามเอาชีวิต…งั้น…ขอฉันคิดหน่อย…ว่าจะทำให้นายเหลือครึ่งลมหายใจยังไงดี…”

จางเวยทนไม่ไหวแล้ว เขายันตัวขึ้นมาได้ก็วิ่งหนี โลลิน้อยหัวเราะคิกคัก ไล่ตามไปปานสายฟ้าแลบ นิ้วพรากชีวิตของจางเวยราวกับกรงเล็บแหลมคม…

จบเห่! เยี่ยมู่ฝานมีหน้าเต็มไปด้วยความตื่นตะลึง…

ขณะที่ทุกคนกำลังตกใจจนหน้าถอดสีอยู่นั่นเอง ฉับพลันนั้นก็มีเงาร่างหนึ่งโลผ่มาคั่นระหว่างโลลิน้อยกับจางเวย

เสียง ‘ฟึบ—’ ดังขึ้น ก่อนที่มือของโลลิน้อยจะสัมผัสโดนจางเวย ก็ถูกฝ่ามือหนึ่งขวางไว้

จากนั้น เสียงของเยี่ยหวันหวั่นก็ดังขึ้นมา “พอได้แล้ว เจียวเจียว!”

“อ๊ะ” เจ้านายมาแล้ว!” ทันทีที่ได้ยินเสียงเยี่ยหวันหวั่น ดวงตาของโลลิน้อยก็ทอประกาย กลับคืนท่าทางซื่อใสไร้เดียงสา

เยี่ยหวันหวั่นมีสีหน้าหมดคำพูด โชคดีที่เธอไม่วางใจจึงมา…

ก่อนเดินทางก็ย้ำซ้ำๆ แล้วว่าอย่าเอาชีวิตใคร แค่คุมสถานที่เท่านั้นพอไม่ใช่เหรอ

——————————————————————————————–

บทที่ 988 ถูกคุมจนจะถล่มแล้ว

หลังเห็นเยี่ยหวันหวั่นปรากฏตัว แถมยังขัดขวางโลลิน้อยผู้โหดเหี้ยมน่ากลัวคนนั้นได้ ทุกคนในที่นั้นก็ถอนหายใจโล่งอก

จางเวยเกือบตกใจกลัวจนสลบแล้ว เหงื่อเย็นไหลอาบเต็มหน้าผาก ท่าทีที่เขามองเยี่ยหวันหวั่นราวกับมองพระผู้มาโปรด…