บทที่ 989 ฉันเป็นของเจ้านาย
ตั้งแต่ที่เยี่ยหวันหวั่นเริ่มฝึกซ้อมจริงจัง ฟื้นคืนสมรรถภาพร่างกาย ฝีมือของเธอก็ดีวันดีขึ้น ความเร็วในการก้าวหน้าใช้คำว่าหนึ่งวันพันลี้มาอธิบายก็ไม่เกินจริง
แต่พลังต่อสู้ของเธอขึ้นๆ ลงๆ ยังไม่ค่อยมั่นคงนัก…
ภายใต้การสยบของโลลิน้อย จางเวยพาลูกน้องทั้งหมดมากล่าวขอโทษ รับประกันว่าจะไม่มาหาเรื่องอีก จากนั้นก็กะโผลกกะเผลกเก็บกวาดสถานที่ซึ่งกระจัดกระจายทั้งหมดหนึ่งรอบ และสัญญาอย่างนอบน้อมว่าจะชดเชยค่าอุปกรณ์ที่เสียหายทั้งหมด
“ถะ…เถ้าแก่เยี่ย…คุณวางใจได้…ผมรับรองว่าจะชดเชยของทั้งหมด…พะๆๆๆ พรุ่งนี้ผมจะให้คนส่งทั้งหมดมา…ขอแค่เป็นสถานที่ของผม…คะ…คุณสามารถเช่าฟรีไม่เสียค่าใช้จ่าย…” จางเวยขอโทษอย่างงตะกุกตะกัก ลูกสมุนทั้งหมดที่ด้านหลังก็ห่อตัวเข้าด้วยกัน
เยี่ยหวันหวั่นหัวเราะ “งั้นก็ขอบคุณมาก”
“มิกล้าๆ! เถ้าแก่เยี่ยเกรงใจไปแล้ว…เกรงใจไปแล้ว…งะ…งั้นพวผมไปได้แล้วใช่ไหมครับ” จางเวยกลืนน้ำลาย
“แน่นอน”
จางเวยถอนหายใจแรง ราวกับได้ชีวิตใหม่ เขาหันมองโลลิน้อยด้วยสีหน้าเปี่ยมความหวาดกลัว “ขอบังอาจถามนามอันเกรียงไกรของผู้อาวุโสท่านนี้ มิทราบท่านมาจากสังกัดไหน”
เบื้องหลังของเด็กสาวคนนี้ ไม่มาจากสถาบันการต่อสู้ระดับต้นๆ ก็มาจากครอบครัวศิลปะการต่อสู้
ดูจากฝีมือโหดเหี้ยมของเธอ กระทั่งว่าอาจเป็นคนของกองกำลังทหารระดับจ้างนานาชาติเลยก็ได้…
คิดจะเชิญคนระดับสูงอย่างนี้มาคุมสถานที่ ไม่เพียงมีเงินก็ทำได้
เจียวเจียวยืนอยู่ข้างกายเยี่ยหวันหวั่น “ฉันไม่ได้มาจากสังกัดไหน ฉันเป็นของเจ้านาย”
“เอ่อ…” จางเวยมีสีหน้ากระอักกระอ่วน ไม่กล้าถามรายละเอียดลึกลงไปกว่านี้อีก
ในมุมลับ ผู้ช่วยที่ไช่หย่งเซิงส่งไปสังเกตการณ์ หลังเห็นเรื่องราวตั้งแต่ต้นจนจบแล้ว เขามองพวกจางเวยที่วิ่งหนีไป ผ่านไปครึ่งค่อนวันจึงได้สติกลับมา เขารีบเปิดเครื่องยนต์ ขับรถถจากไป…
เหตุการณ์วุ่นวายในที่สุดก็จบลง เจ้าหน้าที่ในสถานที่ก็ทยอยกันจากไป
เยี่ยมู่ฝานเรียกเยี่ยหวันหวั่นมาอีกด้านคนเดียว
“หวันหวั่น ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกันแน่” เมื่อครู่นี้คนมากไปเลยไม่สะดวก เวลานี้สุดท้ายเยี่ยมู่ฝานก็ทนไม่ไหวถามออกมา
“อ้อ ความจริงเป็นคนที่แฟนฉันหามาให้น่ะ บอกว่าฝีมือสุดยอดมาก!” เยี่ยหวันหวั่นผลักภาระโดยตรง
เยี่ยมู่ฝานได้ยินแบบนั้นก็ขมวดคิ้วเป็นปม เมื่อก่อนได้ยินว่าแฟนของเธอทำงานในซือกรุ๊ป อาจเป็นคนที่มีสัมพันธ์ใกล้ชิดกับตระกูลซือหน่อย เลยขอร้องให้ตระกูลซือหามาให้?
แต่ฝีมือของหวันหวั่นมันอะไรอีก…
เมื่อครู่หวันหวั่นต้านทานท่าของเด็กหญิงคนนั้นไว้ เขาเห็นเต็มสองตา
“แกฝีมือดีขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไร” เยี่ยมู่ฝานมีสีหน้าซับซ้อนเล็กน้อย
เยี่ยหวันหวั่นกลับไม่คิดว่ามีอะไรแปลก เธอตอบ “ฝีมือฉันดีมากตั้งแต่แรกแล้วนะ พี่ลืมว่าตอนนั้นคุณพ่อเชิญอาจารย์มาสอนพวกเราเหรอ ฉันเรียนได้เร็วมาก อาจารย์ยังชมฉันว่ามีพรสวรรค์ ก็แค่ตอนนั้นฉันขี้เกียจเคลื่อนไหวน่ะ แต่ ตอนนี้ผ่านมาครึ่งปีกว่าแล้ว ฉันคิดว่าฝีมือป้องกันตัวยังจำเป็นอยู่ เลยฝึกเองมาตลอด!”
เยี่ยมู่ฝานได้ยินแบบนั้น ดวงตาก็ฉายแววปวดใจ เขาลูบหัวหญิงสาว “เพราะพี่ไม่ได้เรื่อง…”
ถ้าเขาแข็งแกร่งพอจะเป็นที่กำบังลมฝนให้น้องสาวได้ เธอก็ไม่จำเป็นต้องลำบากพยายามขนาดนี้…
ความจริงเยี่ยมู่ฝานที่เป็นพ่อแม่รวยลูกชายเหลวแหลกในตอนนั้นจนตอนนี้เป็นแบบนี้ได้ ก็เป็นการเปลี่ยนแปลงที่พลิกฟ้าสู่ดินแล้ว
เยี่ยหวันหวั่นอยู่ฝั่งตระกูลซือบ่อยครั้ง แถมยังต้องตั้งใจสอบและทำการบ้านของโรงเรียน ตั้งแต่ที่ก่อตั้งบริษัท บริษัทส่วนใหญ่มีเยี่ยมู่ฝานคอยจัดการดูแลประจำวัน ภารกิจยุ่งยากมากมายขนาดนั้น เขาล้วนทำได้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย
——————————————————————————————
บทที่ 990 อัดจนฉี่ราดวิ่งหางจุกตูด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี