แพทย์หญิงเคียงบัลลังก์ นิยาย บท 25

 ตอนที่ 25 เจ้ามีเจตนาอะไร

 เจียงเว่ยหว่านตกใจจนเบิกตากว้าง นาง จูบแรกของนาง ต้องมามอบให้เซียวจิ้งเป่ยแบบนี้

ฮือฮือ...

นางเสียใจเล็กน้อย แต่ยังไม่ทันให้นางรู้สึกตัว ท่านอ๋องกลับรู้สึกตัวก่อน ลิ้นที่ว่องไวนั้นได้รุกปะทะกับริมฝีปากของนาง จากนั้นก็แทรกเข้าไปในซอกฟันของนาง มือทั้งสองข้างที่ไม่ซื่อสัตย์ กำลังลูบไล้ไปที่เอวของนาง ลูบคลำไปมา 

อ๊ะ！

เขากำลังทำอะไร？

เจียงเว่ยหว่านตกใจจนตาเบิกกว้าง มองไปยังผู้ชายที่หลับตาอยู่ตรงหน้า สรุปแล้วเขาเวียนหัวจริงหรือแกล้งกันแน่ ยังสามารถทำแบบนี้ได้ด้วย？

นางผลักเขาด้วยความโมโห 

แต่เขากลับกอดนางแน่นเหมือนเด็ก ๆ บ่นพึมพำว่า “หนาว หนาว อย่าไป ข้าหนาวมาก หนาวมาก”　

เจียงเว่ยหว่านเห็นผู้ชายของนางขอร้องนางเช่นนี้ ก็อดใจไม่ได้ ทำได้เพียงห่อตัวอยู่ในอ้อมกอดของเขา ไม่ขยับเขยื้อน 

แต่เซียวจิ้งเป่ยเป็นผู้ชายเลือดร้อน เผชิญหน้ากับผู้หญิง เขากลับมีสัญชาตญาณเดิม ทั้งสองมือลูบคลำไปที่เอวบาง ๆ ของนางไม่ยอมหยุด มือทั้งสองข้างยังถอดกระโปรงของนางออก

เจียงเว่ยหว่านต่อว่าในใจ ผู้ชายคนนี้กำลังคิดจะทำอะไร พลังของผู้หญิงกับผู้ชายนั้นแตกต่างกันมาก นางไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา จึงทำได้เพียงถูกเขากอดไว้จนแน่น จากนั้นปล่อยให้เขาสัมผัสลูบคลำไปมา จนนางขนซู่ไปทั้งตัว

บัดนี้นางอยากจะร้องไห้ทั้ง ๆ ที่ไม่มีน้ำตา นางช่วยเขา แต่เขากลับดูถูกนางเช่นนี้

เขากลับชดใช้บุญคุณด้วยการแก้แค้น นี่มันหมาป่าชัด ๆ 

เมื่อมองเห็นเขาที่กำลังจะถอดเสื้อนางออก มือของนางทั้งสองข้างก็อดที่จะกดแผลของเขาอย่างจังไม่ได้

“อ๊าก！”เซียวจิ้งเป่ยเจ็บจนส่งเสียงร้องอู้อี้ออกมา คิ้วขมวดกัน วินาทีต่อมาเขาลืมตาอย่างเงียบ ๆ เห็นแค่เพียงใบหน้าของเจียงเว่ยหว่านที่แดงกล่ำนอนอยู่บนร่างกายของเขา ดวงตาที่งดงามคู่นั้นจ้องมาที่เขาด้วยความโกรธ