วันแรกของการเข้าเรียนสำนักโรงหมอเหลียง ฟานอวี้และหลิวลี้ เดินมาถึงห้องเรียนยามเฉิน (07.00-08.59 น.) มานั่งรอหลิวซางได้สักพัก
“พี่ลี้ พี่ซางถึงไหนแล้ว?”
“พี่ซางขออนุญาต อาจารย์เหมยอิงมาเรียนพรุ่งนี้ เพราะวันนี้เขาไปจัดการให้ผู้ติดตามเดินทางกลับแคว้นลู่ไปก่อน”
“อ่อ!”
ระหว่างนั้นก็ได้มีศิษย์คนอื่น ๆ ทยอยเข้ามานั่งในห้องเรียน โดยมีเซียวอี้เซียวเดินนำหน้ามา
“ก็ว่าใคร พวกนอกรีตนี่เอง”
หลิวลี้เกิดอาการมือไม้เกรงอยากระบายมัดสักสองสามมัด ฝากรอยไว้ให้เขาเสียหน่อย
“อ้าว! ศิษย์พี่เซียว ท่านมาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? พวกข้ามานั่งรอท่านได้สักครึ่งชั่วยามแล้ว พวกข้ารู้สึกตื่นเต้นมากเลยที่จะได้เข้าเรียนและฝากฝังเป็นศิษย์น้องของท่าน เลยมารอท่านตั้งแต่เช้า สงสัยศิษย์พี่คงมีภารกิจรัดตัวท่านมากมาย ท่านถึงได้มาสายเช่นนี้!”
ฟานอวี้เอ่ยประโยคทักทายเซียวอี้เซียวอย่างลื่นไหล ตามมาด้วยเสียงหัวเราะของศิษย์คนอื่น ๆ
“ห๊า ๆ ๆ ๆ เซียวอี้เซียวเจอศิษย์น้องวันแรก ก็โดนเอาคืนเสียแล้ว”
เสียงนั่นคือ ลั่วซือหยาง สหายคนสนิทของเซียวอี้เซียว
“เจ้าคนไร้มารยาท กล้าดียังไงมาต่อปากต่อคำกับศิษย์พี่เช่นข้า”
“เปล่านะ! พวกข้าก็แค่รู้สึกเป็นเกียรติที่พวกข้าชาวแคว้นลู่ได้เป็นศิษย์ร่วมสำนักเดียวกับท่าน ศิษย์เอกแห่งโรงหมอสมุนไพร”
ทันใดนั้น! ฟานอวี้หันไปถามลั่วซื่อหยางต่อทันที
“ว่าแต่ศิษย์พี่ ศิษย์พี่เซียวได้ตำแหน่งนี้มาได้เช่นไรกัน ท่านอาจารย์ไม่ได้ให้ผิดคนใช่หรือไม่?”
“เจ้า!!! เจ้าแซ่อวี้ หากวันนี้ข้าไม่ได้สั่งสอนเจ้าอย่ามาเรียกข้าว่าศิษย์พี่อีก!”
เซียวอี้เซียวโมโหมาก ต้องการจะสั่งสอนฟานอวี้ แต่หลิวลี้ว่องไวกว่า เดินขวางหน้าเซียวอี้เซียว
“หากเจ้ากล้าก็ลองดู”
เซียวอี้เซียวนั้นเป็นวรยุทธ์พอสมควร แต่เขาจะเอาชนะหลิวลี้หรือไม่ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง เพราะนางเป็นถึงรองหัวหน้าองครักษ์หญิงฝ่ายในของวังหลวงต่อจากท่านแม่ของนางเชียวนะ ด้วยอายุเพียง 17 หนาว
ด้วยอารมณ์โกรธของเซียวอี้เซียวชายหนุ่มไม่สนอะไรทั้งนั้น เดินเข้าไปหาฟานอวี้ต้องการจะสั่งสอนฟานอวี้ เลยต้องปะทะกับหลิวลี้อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ หลิวลี้ใช้วิชามัดมวยสู้กับเซียวอี้เซียว เนื่องจากเข้าเรียนไม่สามารถพกกระบี่ได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แพทย์หญิงทหารฟานอวี้