แพทย์หญิงทหารฟานอวี้

แพทย์หญิงทหารประจำการอยู่ชายแดน ระหว่างปฏิบัตัติงานช่วยเหลือคนไข้จนเสียชีวิต วิญญาณทุะลิมิติมาอยู่ในร่างท่านหญิงสี่แห่งแคว้นลู่ ไหนยังต้องพบเจอเด็กน้อยเช่นเขาอีก!

“เจ้าจิ้งจอกอัปลักษณ์ จะกลับแล้วรึ?”

เสียงนั้น! เป็นเสียงขององค์ชายสามเว่ยหลงอัน องค์รัชทายาทแห่งแคว้นเว่ย ทำเอาเว่ยหลงเจี๋ยเด็กน้อยผู้นี้ทั้งอายและโกรธเคืองอย่างมาก ที่ชายหนุ่มนั้นพูดจาล่อเลียนใบหน้าของเขาเสียงดังต่อหน้าผู้อื่นเช่นนี้

“เหตุใดเจ้าต้องคอยกล่าวล้อเลียนข้าเช่นนี้ด้วย ข้าไปทำอะไรให้กับเจ้า? เจ้าถึงได้กล่าวล้อเลียนข้าไม่หยุด?”

“ก็เจ้ามันอัปลักษณ์จริง ๆ นี้ อีกทั้งสมองพิการปัญญาอ่อนอีก ถ้าข้าเป็นเจ้าข้าจะไม่ทนมีชีวิตอยู่ต่อ เพื่อให้ราชวงศ์เว่ยอับอายขายขี้หน้าเช่นนี้หรอกนะ! ข้าจะกระโดดลงแม่น้ำฮวงโหฆ่าตัวตายยังจะดีเสียกว่า 555”

เว่ยหลงเจี๋ยได้ยินเช่นนั้น เขาก็ร้องไห้ออกมา

“ฮื้อ.....ทำไมพวกเจ้าถึงได้ใจร้ายเช่นนี้! รังแกได้แม้กระทั้งเด็กอย่างข้า ข้าจะฟ้องเสด็จพ่อให้ลงโทษพวกเจ้า”

“เจ้าคิดว่าเสด็จปู่จะเชื่อเจ้าหรือข้ามากกว่ากัน? ระหว่างข้าที่เป็นองค์รัชทายาทแห่งแคว้นเว่ยกับเจ้าแค่อ๋องสมองพิการปัญญาอ่อน เจ้าคิดว่าท่านปู่จะฟังใคร?”

ทำเอาเว่ยหลงเจี๋ยร้องไห้เสียงดังหนักเข้าไปใหญ่ ฟานอวี้ที่เห็นฉากนี้ นางทนไม่ได้เลยรีบเข้ามาปลอบ

“โอ......เจ้าอย่าร้องไห้ไปเลยเด็กน้อย ก็แค่เสียงหมาเห่าหอนเท่านั้น เจ้าอย่าตกใจไป มามาพี่สาวคนนี้จะปลอบโยนเจ้า”

“บังอาจ ต่อหน้าองค์รัชทายาท เจ้ากล้าเสียมารยาทเช่นนี้ได้เยี่ยงไร! เจ้าไม่กลัวถูกตัดหัวรึ?”

#นิยายเรื่องนี้แต่งตามจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น สถานที่ไม่ได้อ้างอิงประวัติศาสตร์ใด ๆ ความรู้เกี่ยวกับวิชาแพทย์และการรักษาเป็นเรื่องสมมุติขึ้นมาเท่านั้น!!! โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน